آبرو
(تغییرمسیر از آبرو)
فارسی
[ویرایش]ریشه لغت
[ویرایش]- ایرانی
آوایش
[ویرایش]- /آب/رو/
اسم مرکب
[ویرایش]
آبرو
- ارج و احترام و اعتباری که فرد، خانواده یا گروهی در نظر دیگران دارند، عزت، حرمت، حیثیت.[۱]
- هم پای شرع در کار بود و هم عرف و آبرو. «اسلامی ندوشن»
اسم مرکب
[ویرایش]آب‌رِو
- گذرگاه آب، کانال آب، جوی کنار خیابان.
––––
برگردان‌ها
[ویرایش]| ترجمه | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
|
||||||||
پانویس
[ویرایش]- ↑ ریشه‌شناسی
- پهلوی
- از فارسی میانه (blwk' /brūg/)، از پروتوایرانی *HbrúHh، از پروتو-هندی-ایرانی *HbʰrúHs، از پروتو-هند و اروپایی *h₃bʰruH-. همزادگان شامل کردی شمالی birû، اوستیایی ӕрфыг (ærfyg)، سانسکریت भ्रू (bhrū)، انگلیسی باستانی brū (انگلیسی پیشانی)، یونانی باستان ὀφρύς (ophrús)، اسلاوی شرقی قدیم бръвь (brŭ-Slavy)
- ابرو:ابرو در پهلوی در ریخت بروگ brūg بکار می رفته است. ) ) ( ( دلش گشت پردرد و سر پر ز کین به ابرو ز خشم اندر آورد چین ) ) ( نامه ی باستان ، جلد اول ، میر جلال الدین کزازی ، 1385، ص 301. ) در جایی دیگر می نویسد ( ( ابرو در پهلوی بروگ brug بوده است . این واژه با brow در انگلیسی و braue در آلمانی سنجیدنی است . ( همان ، ص 353. )
منابع
[ویرایش]- فرهنگ بزرگ سخن
- لغت‌نامه دهخدا
- فرهنگ فارسی عمید
- نامه‌ی باستان، جلد اول