پرش به محتوا

هیوندای گرنجور

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
هیوندای گرنجور
هیوندای گرنجور کالیگرافی ۲۰۲۳ (جی‌ان۷؛ کره جنوبی)
دید کلی
شرکتهیوندای
نام‌های دیگرهیوندای آزرا (۲۰۰۵–اکنون)
تولید۱۹۸۶–اکنون
بدنه و شاسی
کلاسخودروی تشریفاتی (سگمنت ئی)
شکل بدنه۴-در سدان
طرح‌بندی
گاه‌شمار
پیشینهیوندای گرانادا

هیوندای گرنجور (به انگلیسی: Hyundai Grandeur) و (به کره‌ای: 현대 그랜저) یک سدان تشریفاتی است[۱] که از سال ۱۹۸۶ توسط هیوندای کره جنوبی، در هفت نسل تولید و به بازار عرضه شده است.

از سال ۱۹۸۶ تا ۱۹۹۶، گرنجور پرچم‌دار مجموعه هیوندای در کره جنوبی قبل از معرفی هیوندای دیناستی بود. این خودرو با نام هیوندای آزرا (به انگلیسی: Hyundai Azera) در بازار جهانی عرضه می‌شود. این خودرو با نام آزرا تا زمان ورود جنسیس سدان، پرچم‌دار هیوندای در آمریکا و کانادا بود. پس از راه اندازی شرکت جداگانه جنسیس، ‏گرنجور/آزرا جایگاه خود را به عنوان پرچم‌دار این شرکت از سر گرفت.

از سال ۲۰۱۷، مدل‌های دیگر آزرا در آمریکا و کانادا به بازار عرضه نمی‌شود. این سدان همچنان در کره جنوبی و خاورمیانه در دسترس است.

نسل اول (وای‌اف‌ال (YFL)؛ ۱۹۸۶)

[ویرایش]
نسل اول
دید کلی
کد مدل خودرو(L) ال
نام‌های دیگرمیتسوبیشی دبون‌ایر
تولید۱۹۸۶–۱۹۹۲
مونتاژکره جنوبی: اولسان
پیشرانه
موتور
جعبه‌دنده۵-سرعته دستی
۴-سرعته خودکار
ابعاد
فاصله بین محورها۲٬۷۳۵ میلیمتر (۱۰۷٫۷ اینچ)
درازا۴٬۸۶۵ میلیمتر (۱۹۱٫۵ اینچ)
پهنا۱٬۷۲۵ میلیمتر (۶۷٫۹ اینچ)
بلندی۱٬۴۳۰ میلیمتر (۵۶٫۳ اینچ)
۱٬۴۵۰ میلیمتر (۵۷٫۱ اینچ)
وزن خالص۱٬۴۰۹–۱٬۵۴۰ کیلوگرم (۳٬۱۰۶–۳٬۳۹۵ پوند)

نسل اول گرنجور یک بازنشانی از میتسوبیشی دبون‌ایر بود که توسط هیوندای تولید شد. در ابتدا با نسخه ۲ لیتری SOHC MPI از موتور میتسوبیشی که در نسل اول سوناتا استفاده شد، یک موتور ۲/۴ لیتری SOHC MPI در سال ۱۹۸۷ اضافه شد. یک مدل موتور ۶ سیلندر ۳ لیتری در سال ۱۹۹۱ برای رقابت بهتر با دوو امپریال عرضه شد.[۲]

زمینه

[ویرایش]
هیوندای گرنجور، نمای جلو ۱۹۸۶–۱۹۸۹
هیوندای گرنجور، نمای عقب ۱۹۸۶–۱۹۸۹

قبل از المپیک ۱۹۸۸ سئول، بیشتر بازار خودروهای لوکس کره جنوبی در اختیار دوو موتورز و سری رویال بود. از اکتبر ۱۹۷۸، بهترین پیشنهاد هیوندای در کره جنوبی یک فورد گرانادا مارک II ساخت محلی بود. دوو رویال اما در بازار بر گرانادا مسلط بود و هیوندای سعی کرد با طراحی خاص خود وارد بازار خودروهای لوکس شود. در مواجهه با رقابت سخت برند قدرتمند دوو موتورز، هیوندای این تلاش را رها کرد و در عوض پلتفرم، فناوری و پیکربندی داخلی را از میتسوبیشی موتورز قرض گرفت تا اولین هیوندای گرنجور را بسازد.[۳]

در اوایل دهه هشتاد، میتسوبیشی موتورز همچنین می‌خواست مدل قدیمی دبون‌ایر خود را که از زمان عرضه در بازار در سال ۱۹۶۴ به‌طور قابل توجهی بروز نشده بود را تجدید کند و از همه مهم‌تر یک موتور. از آنجایی که هیوندای اسپانسر رسمی المپیک ۱۹۸۸ سئول بود، از این فرصت استفاده کرد تا تمامی مدیران و افراد مهم را در مورد خودروی جدید خود، یعنی گرنجور مطلع کند. به دلیل پایه میتسوبیشی و کیفیت خوب آن، در کره بسیار محبوب شد.

هیوندای گرنجور، نمای عقب ۱۹۸۹–۱۹۹۲
  • ۱۹۸۹–۱۹۹۲ گرنجور، نمای عقب
    ۱۹۸۹–۱۹۹۲ گرنجور، نمای عقب
  • ۱۹۸۹–۱۹۹۲ گرنجور، نمای داخلی
    ۱۹۸۹–۱۹۹۲ گرنجور، نمای داخلی

همچنین با نام «گاک (زاویه) -گرنجور» نیز نامیده می‌شد و جانشین گرانادای ساخت هیوندای شد. اسپانسر رسمی المپیک هیوندای موتور، گرنجور را با میتسوبیشی موتورز ژاپن توسعه داد و آن را در ژوئیه ۱۹۸۶، قبل از بازی‌های المپیک تابستانی ۱۹۸۸، به بازار عرضه کرد. طراحی توسط هیوندای موتورز انجام شده است، اما پیکربندی داخلی توسط میتسوبیشی انجام شده است. این دومین مدل طرح بندی FF در کره پس از هیوندای اکسل بود. در ابتدا فقط یک موتور ۴ سیلندر ۲۰۰۰ سی سی و گیربکس دستی ارائه می‌شد، اما بعداً موتور ۶ سیلندر ۲۴۰۰ سی سی، ۳۰۰۰ سی سی و گیربکس اتوماتیک در دسترس قرار گرفت. گرنجور با اختلاف قابل توجهی به پرفروش‌ترین خودروی بزرگ کره تبدیل شد. این خودرو همچنین در ژاپن با نام میتسوبیشی دبون‌ایر V فروخته می‌شد، اما این کلاس قبلاً توسط تویوتا کراون، نیسان سدریک/گلوریا، مزدا لوسی و هوندا لجند جذب شده بود و دبون‌ایر در بازار داخلی خود قابل رقابت نبود.

طراحی چراغ عقب گرنجور در سال ۱۹۸۹ تغییر کرد و ABS اولین بار در سال ۱۹۹۱ عرضه شد. گرنجور نسل اول دارای گیربکس ۴ سرعته اتوماتیک و ۵ سرعته دستی بود. پس از ساخت ۱۲۲٫۰۷۴ دستگاه خودرو، تولیدش در سپتامبر ۱۹۹۲ متوقف شد.[۴]

گرنجور ای‌وی (EV)

[ویرایش]

هیوندای نمونه‌ای از نسل اول گرنجور را به‌عنوان یک نسخه مفهومی ای‌وی به نام «هیوندای گرنجور میراث» با استفاده از زبان طراحی «پیکسل پارامتری» از خط آیونیک بازسازی کرد. این خودرو سی و پنجمین سالگرد گرنجور را جشن می‌گیرد و در ۱۲ نوامبر ۲۰۲۱ در هیوندای موتور استودیوی گویانگ عرضه شد.[۵][۶] این دومین ای‌وی از سری میراث رستومود بعد از پونی ای‌وی است و گالوپر ای‌وی به دنبال آن خواهد بود.[۷]

  • نمای جلو
    نمای جلو
  • نمای عقب
    نمای عقب
  • نمای داخلی
    نمای داخلی
  • نمای داخلی
    نمای داخلی
  • جزئیات چراغ جلو «پیکسل پارامتری»
    جزئیات چراغ جلو «پیکسل پارامتری»
  • جزئیات چراغ عقب
    جزئیات چراغ عقب

نسل دوم (ال‌ایکس (LX)؛ ۱۹۹۲)

[ویرایش]
نسل دوم
دید کلی
کد مدل خودروال‌ایکس (LX)
نام‌های دیگرمیتسوبیشی دبون‌ایر
تولید۱۹۹۲–۱۹۹۸
مونتاژاولسان، کره جنوبی
بدنه و شاسی
خودروهای وابستهمیتسوبیشی دبون‌ایر
هیوندای دیناستی
پیشرانه
موتور
جعبه‌دنده۵-سرعته دستی
۴-سرعته خودکار
ابعاد
فاصله بین محورها۲٬۷۴۵ میلیمتر (۱۰۸٫۱ اینچ)
درازا۴٬۹۸۰ میلیمتر (۱۹۶٫۱ اینچ)
پهنا۱٬۸۱۰ میلیمتر (۷۱٫۳ اینچ)
بلندی۱٬۴۳۵–۱٬۴۴۵ میلیمتر (۵۶٫۵–۵۶٫۹ اینچ)
وزن خالص۱٬۵۴۰–۱٬۷۳۰ کیلوگرم (۳٬۳۹۵–۳٬۸۱۴ پوند)

گرنجور جدید و نسل سوم میتسوبیشی دبون‌ایر محصول توسعه مشترک هیوندای و میتسوبیشی موتورز بودند. میتسوبیشی مسئولیت پیشرانه و هیوندای مسئول طراحی بدنه و تریم بود. تولید این خودرو از سپتامبر ۱۹۹۲ آغاز شد و در سال ۱۹۹۸ به پایان رسید.

پیشرانه

[ویرایش]
هیوندای گرنجور، نمای عقب ۱۹۹۲–۱۹۹۸

«گرنجور جدید» در سطوح مختلف و فقط ترکیب موتور V6 (۲لیتری، ۲/۵لیتری، ۳لیتری و ۳/۵لیتری) عرضه شد. گرنجور جدید پس از اولین نسل گرنجور که جایگزین آن شد به موفقیت بزرگی دست یافت. با این حال، استقبال از همان مدلی که توسط میتسوبیشی در ژاپن عرضه شده بود، در نهایت باعث شد تا میتسوبیشی زودتر از حد انتظار تولید آن را متوقف کند.

موتورهای ۳ لیتری و ۳/۵ لیتری که توسط میتسوبیشی ساخته شده بودند، بقایای اساسی هیوندای بود که در آن زمان توانایی تولید موتورهای آن اندازه را نداشت. پس از متوقف شدن تولید دبون‌ایر در ژاپن، هیوندای-میتسوبیشی به تولید هیوندای ایکوئس، سدان‌های پرچم‌دار ممتاز میتسوبیشی دیگنیتی، کمی کوچکتر هیوندای دیناستی و میتسوبیشی پروجه روی آورد. از زمان تولید هیوندای ایکوئس، هیوندای تمام موتورهای خود را در خط تولید خود توسعه می‌دهد، از جمله موتور Tau که ۴٫۶ لیتر است و موتور برجسته ای در هیوندای جنسیس است.

واکنش عمومی

[ویرایش]

اگرچه به خارج از بازار داخلی صادر نمی‌شد، اما نسل دوم گرنجور در بازار داخلی کره به عنوان سدان پرچم‌دار هیوندای موفق بود. این مدل در کره به یک نماد وضعیت تبدیل شد که بسیاری از سیاستمداران و مدیران تجاری ثروتمند از آن استفاده کرده‌اند.[۸]

نسل سوم (از سال ۱۹۹۹–۲۰۰۵ ;XG)

[ویرایش]
نسل سوم (XG)
دید کلی
شرکتهیوندای موتور
نام‌های دیگرهیوندای XG25
هیوندای XG30
هیوندای XG300
هیوندای XG350
هیوندای گرانجور XG (کره جنوبی)
تولید۱۹۹۸–۲۰۰۵
مونتاژآسان، کره جنوبی
ازمیت، ترکیه (هیوندای آسان)
بدنه و شاسی
خودروهای وابستهکیا آمانتی
هیوندای ایکوئس
هیوندای دیناستی
پیشرانه
موتور2.0 L Δdelta V6
2.5 L Δdelta V6
2.7 L Δdelta V6
3.0 L ΣSigma V6
3.5 L ΣSigma V6
جعبه‌دندهH-Matic 5-سرعته اتوماتیک و شیفت ترونیک
ابعاد
فاصله بین محورها۲٬۷۵۰ میلیمتر (۱۰۸٫۳ اینچ)
درازا۱۹۹۸–۲۰۰۲:
۴٬۸۶۵ میلیمتر (۱۹۱٫۵ اینچ)
۲۰۰۲–۲۰۰۵:
۴٬۸۷۵ میلیمتر (۱۹۱٫۹ اینچ)
پهنا۱٬۸۲۵ میلیمتر (۷۱٫۹ اینچ)
بلندی۱٬۴۲۰ میلیمتر (۵۵٫۹ اینچ)
هیوندای گرانجور ایکس‌جی ۲۰۰۲ (استرالیا)

گرانجور ایکس‌جی یک خودروی گران‌قیمت با سازی متوسط بود که در بازارهای آمریکای شمالی و ژاپن با نام هیوندای ایکس‌جی نامیده می‌شد. اولین و دومین ویژگی‌های این خودرو مشابه میتسوبیشی دبون‌ایر‌ها است. به همراه سه ویژگی که درون هیوندای توسعه داده شده و آزمایشهایی تکنیکی که از اولین و دومین ویژگی‌ها برگرفته شده است. پلتفرم و موتور این خودرو با کیا اوپیروس (آمانتی در آمریکای شمالی) یکسان است. پس از موفقیت‌های گرانجور هیوندای تصمیم گرفت که نسل‌های بعدی گرانجور را در سرزمین خود با تکنولوژی‌های اضافه شده به نسل قبل توسعه بدهد. هیوندای این اجازه را دریافت کرد که بدون هیچ مخالفتی این خودرو را به خارج از کره جنوبی صادر کند.

ایکس‌جی ۲۵۰

[ویرایش]
هیوندای گرانجور ایکس‌جی ۲۵۰، ۲۰۰۳–۲۰۰۵ (مالزی)

XG250 در سال ۱۹۹۹ با موتور ۲٫۵ لیتری دلتا V6 معرفی شد. در برخی بازارها به آن XG25 نیز می‌گفتند. تا سال ۲۰۰۵ تولید می‌شد. همچنین یک مدل دو لیتری به نام XG20 برای برخی بازارها از جمله داخلی کره جنوبی وجود داشت.

مشخصات فنی

[ویرایش]

ایکس‌جی ۳۰۰

[ویرایش]

مشخصات فنی

  • شتاب ۰ تا ۶۰ در ۹٫۸ ثانیه
  • سرعت نهایی: ۲۱۴ کیلومتر بر ساعت (۱۳۳ مایل بر ساعت)
  • قدرت: ۱۸۱ اسب بخار ترمز (۱۳۵ کیلووات)

نسل چهارم (از سال ۲۰۰۵–۲۰۱۱)

[ویرایش]

از سال ۲۰۰۵ تا ۲۰۱۱ تولید شد که از پیشرانه ۳٫۳لیتری و موتور ۶ سیلندر استفاده می‌کرد که تقریباً یک ماشین نیمه لوکس با بیشترین امکانات رفاهی بود که توانست در ایران به خوبی بازار خود را به تثبیت برساند و در سال ۲۰۱۱مدل جدیدی از این خودرو با فیس لیفت بدنه و تعویض چراغ‌ها اضافه کردن مه‌شکن‌های جلو به بازار روانه شد البته برعکس تمامی فیس لیفت‌ها که فقط ظاهر خودرو تغییر می‌کند هیوندا به فیس لیفت بسنده نکرد و موتور خودرو را هم دستخوش تغییراتی کرد که به هیوندای جنسیس نزدیک تر شد ولی این خودرو با این پیشرانه وارد بازار ایران نشد و فقط خودروی فیس لیفت با همان موتور قدیمی با گیربکس ۶دنده اتوماتیک جدید وارد بازار شد.[۹][۱۰][۱۱]

نسل پنجم (از سال ۲۰۱۱–۲۰۱۶)

[ویرایش]

نسل ششم (از سال ۲۰۱۶–۲۰۲۲)

[ویرایش]

نسل هفتم (از سال ۲۰۲۲-کنون)

[ویرایش]

جدول فروش[۱۲]

[ویرایش]
۲۰۰۰ ۲۰۰۱ ۲۰۰۲ ۲۰۰۳ ۲۰۰۴ ۲۰۰۵ ۲۰۰۶ ۲۰۰۷ ۲۰۰۸ ۲۰۰۹
۲۰۰۴ ۱۷٬۸۸۴ ۱۶٬۶۶۶ ۱۷٬۹۲۸ ۱۶٬۶۳۰ ۱۷٬۶۴۵ ۲۶٬۸۳۳ ۲۱٬۹۴۸ ۱۴٬۴۶۱ ۳٬۸۰۸
۲۰۱۰ ۲۰۱۱ ۲۰۱۲ ۲۰۱۳ ۲۰۱۴ ۲۰۱۵ ۲۰۱۶ ۲۰۱۷ ۲۰۱۸ ۲۰۱۹
۳٬۰۵۱ ۱٬۵۲۴ ۸٬۴۳۱ ۱۱٬۲۲۱ ۷٬۲۳۲ ۵٬۵۳۹ ۴٬۹۴۲ ۳٬۰۶۰ — —

منابع

[ویرایش]
  1. ↑ Krok, Andrew. "Hyundai teases new Azera, which will not come to the US". CNET.
  2. ↑ "Hyundai introduces retro BEV for its 35th". electrive.com. 17 November 2021.
  3. ↑ "The Heritage Series Grandeur: A modern take on the 1986 flagship sedan". Hyundai Motor Corporation. 2021. Retrieved 22 December 2021.
  4. ↑ "Blast From the Past #16: The elite's ride of choice, from CEOs to mobsters". Korea JoongAng Daily. 22 February 2010. Retrieved 1 September 2011.
  5. ↑ "Hyundai Motor Pays Tribute to Original Grandeur Flagship Sedan with Heritage Series EV Resto-mod" (Press release). Hyundai Motor Corporation. November 12, 2021. Retrieved 22 December 2021.
  6. ↑ "Hyundai introduces retro BEV for its 35th". electrive.com. 17 November 2021.
  7. ↑ "The Heritage Series Grandeur: A modern take on the 1986 flagship sedan". Hyundai Motor Corporation. 2021. Retrieved 22 December 2021.
  8. ↑ "Grandeur coréenne". VROOM.be (به فرانسوی).
  9. ↑ "IIHS-HLDI: Hyundai Azera". Iihs.org. Archived from the original on 26 May 2011. Retrieved 4 October 2023.
  10. ↑ هر آنچه باید از هیوندا آزرا بدانید. «بیران یدک».
  11. ↑ "IIHS-HLDI: Hyundai Azera". Iihs.org. Archived from the original on 26 May 2011. Retrieved 4 October 2023.
  12. ↑ Wendler, Andrew (February 2012). "2012 Hyundai Azera First Drive – Review – Car and Driver". Caranddriver.com. Retrieved 20 October 2012.

پیوند به بیرون

[ویرایش]
برگرفته از «https://fa.wikipedia.org/w/index.php?title=هیوندای_گرنجور&oldid=40533687»