هیدروکسی‌پرولین

هیدروکسی‌پرولین
	نام‌گذاری آیوپاک (2S4R)-4-hydroxypyrrolidine-; 2-carboxylic acid
شناساگرها
شماره ثبت سی‌ای‌اس	51-35-4
پاب‌کم	825
کم‌اسپایدر	236516
UNII	RMB44WO89X
MeSH	Hydroxyproline
جی‌مول-تصاویر سه بعدی	Image 1
	SMILES O=C(O)C1N(O)CCC1 ;
	InChI InChI=1S/C5H9NO3/c7-5(8)4-2-1-3-6(4)9/h4,9H,1-3H2,(H,7,8) ; Key: FGMPLJWBKKVCDB-UHFFFAOYSA-N InChI=1/C5H9NO3/c7-5(8)4-2-1-3-6(4)9/h4,9H,1-3H2,(H,7,8); Key: FGMPLJWBKKVCDB-UHFFFAOYAX;
خصوصیات
فرمول مولکولی	C5H9NO3
جرم مولی	131.13 g·mol-1
	به استثنای جایی که اشاره شده‌است در غیر این صورت، داده‌ها برای مواد به وضعیت استانداردشان داده شده‌اند (در 25 °C (۷۷ °F)، ۱۰۰ kPa)
	(بررسی) (چیست: /؟)
	Infobox references

هیدروکسی‌پرولین از مولکول های،ساخته شده عطا گوساله هست(به انگلیسی: hydroxyproline) یک اسید آمینه غیر استاندارد است.

کشف و ساختار

هیدروکسی‌پرولین در سال 1902 اولین بار از ژلاتین هدرولیز شده توسط هرمان امیل فیشر تفکیک شد. در سال 1905 هرمان لوکس یک مخلوط راسمی از 4-هیدروکسی‌پرولین را سنتز کرد ^[۱].

تفاوت هیدروکسی‌پرولین با پرولین در داشتن یک گروه هیدروکسیل است که با شاخه گامای کربن متصل می‌باشد.

کاربرد

هیدروکسی‌پرولین یکی از تشکیل دهنده های اصلی پروتئین کلاژن است ^[۲]. به همین دلیل در تست های بیوشیمی به عنوان یک نشانگر برای تعین مقدار کلاژن به کار می رود.

منابع

↑ R.H.A. Plimmer (1912) [1908]. R.H.A. Plimmer & F.G. Hopkins (ed.). The chemical composition of the proteins. Monographs on biochemistry. Vol. Part I. Analysis (2nd ed.). London: Longmans, Green and Co. p. 132. Retrieved January 18, 2010.
↑ Szpak, Paul (2011). "Fish bone chemistry and ultrastructure: implications for taphonomy and stable isotope analysis". Journal of Archaeological Science. 38 (12): 3358–3372. doi:10.1016/j.jas.2011.07.022. Archived from the original on 18 January 2012. Retrieved 8 May 2013.

[1] R.H.A. Plimmer (1912) [1908]. R.H.A. Plimmer & F.G. Hopkins (ed.). The chemical composition of the proteins. Monographs on biochemistry. Vol. Part I. Analysis (2nd ed.). London: Longmans, Green and Co. p. 132. Retrieved January 18, 2010.

[SzpakJAS-2] Szpak, Paul (2011). "Fish bone chemistry and ultrastructure: implications for taphonomy and stable isotope analysis". Journal of Archaeological Science. 38 (12): 3358–3372. doi:10.1016/j.jas.2011.07.022. Archived from the original on 18 January 2012. Retrieved 8 May 2013.

[۱]

[۲]