نیمه خدا
نیمه خدا (انگلیسی: Demigod) موجودی فراطبیعی است که نیمه آن خدا و نیمه دیگر آن انسان یا موجودی انسانی یا غیرانسانی است که پس از مرگ مقام الهی به او داده می‌شود یا کسی که به معنویت و روشنگری رسیده‌است. نیمه خدای فناناپذیر اغلب در فرقه مذهبی است، در حالی که نیمه خدای فانی کسی است که سقوط کرده یا مرده است، اما به عنوان یک قهرمان عامی در ادیان مختلف یک چندخداپرستی محسوب می‌شود. به صورت مجازی نیز لقب نیمه خدا، برای توصیف شخصی استفاده می‌شود که استعدادها یا توانایی‌هایش به حدی عالی است که به نظر می‌رسد به خدایی نزدیک می‌شوند.
کلاسیک
[ویرایش]در دنیای یونان و روم باستان، مفهوم نیمه خدا تعریف ثابتی نداشت و اصطلاحات مرتبط به ندرت ظاهر می‌شد.[۱][نیازمند گفتاورد برای تأیید]
اولین استفاده ثبت شده از این اصطلاح در متون منسوب به شاعران یونان کهن هومر و هزیود وجود دارد. هر دو قهرمانان مرده را به عنوان hemitheoi یا «نیمه خدایان» توصیف می‌کنند. در این موارد، این کلمه به معنای واقعی کلمه به این معنی نبود که این شخصیت‌ها یک پدر و مادر الهی و یکی فانی داشتند.[۲] در عوض، کسانی که «قدرت» را نشان می‌دادند خانواده خوب و رفتار خوب را قهرمانها می‌گفتند و پس از مرگ می‌توان آن‌ها را «همیته‌وی» نامید، پیندار نیز اغلب از این اصطلاح به عنوان مترادف برای «قهرمان» استفاده می‌کند.[۳]
به گفته نویسنده رومی دیوکاسیوس، سنای روم پس از پیروزی در ۴۶ ق. م در تاپسوس ژولیوس سزار را نیمه خدا اعلام کرد.[۴] با این حال، دیو در قرن سوم پس از میلاد - قرنها پس از مرگ سزار - و مدرن می‌نوشت. منتقدان شک دارند که آیا سنا واقعاً این کار را انجام داده‌است.[۵]
اولین رومی که اصطلاح «نیمه خدا» را به کار برد، ممکن است شاعر اووید (۱۷ یا ۱۸ پس از میلاد) باشد که چندین بار در مورد خدایان کوچک از semideus لاتین استفاده کرده‌است.[۶] شاعر لوکانوس (۳۹–۶۵) نیز از این اصطلاح برای سخن گفتن از پومپه به الوهیت پس از مرگ استفاده می‌کند. در سال ۴۸ پ. (ش. ۴۱۰–۴۲۰) سلسله مراتبی از خدایان را چنین پیشنهاد کرد:[۷]
- خدایان مناسب، یا دوازده ایزد المپ‌نشین
- جنیوس یا دایمون (اسطوره)
- نیمه خداها یا سمون‌ها (که در اتمسفر بالایی ساکن هستند)
- manes و ارواح قهرمانان (که در اتمسفر پایین زندگی می‌کنند)
- خدایان زمینی دوست دارند فائون و ساتیرها
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ Talbert, Charles H. (January 1, 1975). "The Concept of Immortals in Mediterranean Antiquity". Journal of Biblical Literature. 94 (3): 419–436. doi:10.2307/3265162. ISSN 0021-9231. JSTOR 3265162.
- ↑ William, Hansen (2005). Classical Mythology: A Guide to the Mythical World of the Greeks and Romans. New York: Oxford University Press. p. 199. ISBN 0-19-530035-1.
- ↑ الگو:نقل به کتاب
- ↑ Dio, Cassius. Roman History. 43.21.2.
- ↑ Fishwick, Duncan (1 ژانویه 1975). "The Name of the Demigod". Historia: Zeitschrift für Alte Geschichte. 24: 624–628. ISSN 0018-2311. JSTOR 4435475.
{{cite journal}}: Unknown parameter|مسئله=ignored (help) - ↑ Lewis, Charlton T.; Short, Charles (1980). فرهنگ لاتین لوئیس و شرت (Revised ed.). Oxford: Clarendon Press. p. 767. ISBN 978-0-19-864201-5.
- ↑ الگو:نقل به کتاب
- مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «Demigod». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۴ مارس ۲۰۲۳.
پیوند به بیرون
[ویرایش]
