پرش به محتوا

نبرد تیمز

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
نبرد تیمز
بخشی از نبرد تکامسه

تصویر یک هنرمند از نبرد و مرگ تکامسه.
تاریخ۵ اکتبر ۱۸۱۳
موقعیت
نزدیک موروایای تیمز، ملت نخست چاتهام-کنت، انتاریو، انتاریو
نتایج

پیروزی آمریکایی‌ها[۱]

  • مرگ تکامسه
  • شکست کنفدراسیون تکامسه
طرف‌های درگیر
کنفدراسیون تکامسه
بریتانیا پادشاهی متحد بریتانیای کبیر و ایرلند
 ایالات متحده آمریکا
فرماندهان و رهبران
تکامسه
بریتانیا هنری پراکتر
ایالات متحده آمریکا ویلیام هنری هریسون
قوا

۱٬۳۰۰[۲]-۱٬۶۰۰:[۱]

  • سرخ‌پوستان:
۵۰۰[۲]-۱٬۰۰۰[۱] بومیان
  • بریتانیا:
۶۰۰[۱]-۸۰۰[۲] نیروی عادی و مقرر

۳٬۷۶۰+:

  • ۲٬۳۸۰ شبه نظامی
  • ۱٬۰۰۰ نیروهای داوطلب برگزیده
  • ۱۲۰ نیروی عادی و مقرر
  • ۲۶۰ بومیان[۲]
  • تعداد نامشخصی از نیروهای نیروی دریایی ایالات متحده در دریاچه ایری[۱]
تلفات و خسارات
سرخ‌پوستان:
۱۶-۳۳ کشته[۳][۴]
مجروحین و زخمی‌های نامشخص
بریتانیا:
۱۲–۱۸ کشته
۲۲-۳۵ اسیران مجروح
۵۶۶-۵۷۹ به اسارت گرفته شده[۵][۶]
۱۰-۲۷ کشته
۱۷-۵۷ مجروح[۷][۸]

نبرد تیمز (انگلیسی: Battle of the Thames) همچنین شناخته شده با نام نبرد موراویان‌تاون، یک پیروزی برای ایالات متحده در جنگ ۱۸۱۲ علیه بریتانیا و اتحادیه تکامسه بود، این نبرد در ۵ اکتبر ۱۸۱۳ و در منطقهٔ کانادای علیا (بالا) درگرفت، در نزدیکی چاتهام-کنت، انتاریو

نیروهای بریتانیایی تحت فرماندهی سرلشکر هنری پراکتر، دیترویت را اشغال کرده بودند، نیروی دریایی ایالات متحده دریاچهٔ ایری را تحت کنترل خود درآورد که این امر باعث محروم شدن نیروی بریتانیا از بابت دسترسی به منابع حیاتی بود، پراکتر مجبور به عقب‌نشینی تا شمال رودخانه تیمز (اونتاریو) و موراویان‌تاون گردید

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. ۱٫۰ ۱٫۱ ۱٫۲ ۱٫۳ ۱٫۴ [۱]
  2. ۲٫۰ ۲٫۱ ۲٫۲ ۲٫۳ Sugden (1997), pp. 368-72
  3. Sugden, p. 133
  4. Gilpin, p. 226
  5. Sugden, p. 127
  6. Antal, p. 347
  7. Sugden, p. 249
  8. Sugden, p. 250, citing Samuel R. Brown’s, ‘Views of the Campaigns of the North-western Army”, W.G. Murphey, Philadelphia, 1815 (first published, 1814), p. 73

پیوند به بیرون

[ویرایش]