میخائیل کالینین
میخائیل کالینین | |
|---|---|
.jpg) میخائیل ایوانوویچ کالینین در سال ۱۹۲۲ میلادی | |
| رئیس هیئت رئیسه شورای عالی شوروی | |
| دوره مسئولیت ۱۷ ژانویه ۱۹۳۸ – ۱۹ مارس ۱۹۴۶ | |
| قائم‌مقام | نیکلای شورنیک |
| پیش از | نیکلای شورنیک |
| رئیس کمیته اجرایی مرکزی روسیه | |
| دوره مسئولیت ۳۰ مارس ۱۹۱۹ – ۱۵ ژوئیه ۱۹۳۸ | |
| پس از | میخائیل ولادیمیرسکی (کفیل) |
| پیش از | الکسی بدایف |
| عضو کامل ۱۵، ۱۶، ۱۷ و ۱۸اُمین پلیتبوروی کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی | |
| دوره مسئولیت ۱ ژانویه ۱۹۲۶ – ۳ ژوئن ۱۹۴۶ | |
| عضو اورگبرو | |
| دوره مسئولیت ۱۶ مارس ۱۹۲۱ – ۲ ژوئن ۱۹۲۴ | |
| عضو نامزد ۸، ۹، ۱۰، ۱۱، ۱۲، ۱۳ و ۱۴اُمین پلیتبوروی کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی | |
| دوره مسئولیت ۲۵ مارس ۱۹۱۹ – ۱ ژانویه ۱۹۲۶ | |
| اطلاعات شخصی | |
| زاده | میخائیل ایوانوویچ کالینین ۱۹ نوامبر ۱۸۷۵ ناحیه کازینسکی، استان توور، امپراتوری روسیه |
| درگذشته | ۳ ژوئن ۱۹۴۶ (۷۰ سال) مسکو، جمهوری شوروی فدراتیو سوسیالیستی روسیه، اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی |
| ملیت | اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی |
| حزب سیاسی | حزب کمونیست اتحاد شوروی |
| همسر(ان) | اِکاترینا کالینینا |
| پیشه | خدمات اجتماعی |
میخائیل ایوانوویچ کالینین (به روسی: Михаи́л Ива́нович Кали́нин؛ ۱۹ نوامبر [سبک قدیمی: ۷ نوامبر] ۱۸۷۵ – ۳ ژوئن ۱۹۴۶)؛[۱][۲] از انقلابی‌های بلشویک و سیاست‌مداران حکومت اتحاد جماهیر شوروی سوسیالیستی بود. وی از ۱۹۳۸ تا ۱۹۴۶ میلادی اسماً رئیس دولت (رئیس شورای عالی) بود، اما سررشته تصمیم‌گیری‌ها و رهبری در دست ژوزف استالین بود.[نیازمند منبع]
اوایل زندگی
[ویرایش]اودر خانواده‌ای دهقانی در روستای ورخنیایا ترویتسا در روسیه به دنیا آمد. او بردار بزرگتر فدور کالینین بود. در سال ۱۸۸۹ به تحصیل در مدرسه‌ای محلی پایان داد و شروع به کشاورزی کرد.[۳] در سال ۱۸۹۵ به سن پترزبورگ نقل مکان کرد و به عنوان کارگر استخدام شد. او همچنین به عنوان پیشخدمت و کارگر راه‌آهن در تفلیس کار کرد و در آنجا با سرگئی آلولیوف، پدر زن دوم لنین، آشنا شد. در سال ۱۹۰۶ میلادی با زنی یهودی اهل استونی به نام اِکاترینا لوربرگ کالینینا ازدواج کرد.[۴]
انقلاب روسیه
[ویرایش]کالینین به کمیته بلشویک سن پترزبورگ پیوست و شروع به فعالیت در روزنامه پراودا، که در آن زمان روزنامه رسمی حزب کمونیست اتحاد شوروی بود، کرد.[۳] در آوریل سال ۱۹۱۷ میلادی او و بسیاری دیگر از بلشویک‌ها با همراهی بخش منشویک حزب سوسیال دموکرات کارگری روسیه طرفدار پشتیبانی مشروط از دولت موقت بودند. موضع‌گیری‌ای که با مواضع لنین در تضاد بود.[۵] او مخالف سرسخت قیام مسلحانه برای براندازی رژیم الکساندر کرنسکی بود.[۵] او در انتخاباتی که در پاییز سال ۱۹۱۷ میلادی در پارلمان دوما برگزار شد به عنوان شهردار سن پترزبورگ انتخاب شد. او درهنگام و پس از انقلاب اکتبر در این سمت قرار داشت.[۵] در سال ۱۹۱۹ به عنوان عضوی در کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی و پلیتبوروی کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی انتخاب شد.[۵] او تا زمان مرگ عضو پلیتبوروی باقی ماند. پس از مرگ یاکوف اسوردلوف در مارس ۱۹۱۹ میلادی[۶][۷][۸] کالینین به عنوان جانشین او انتخاب شد و به مقام ریاست کمیته مرکزی اجرایی شوروی‌ها رسید و تا زمان بازنشستگی‌اش در پایان جنگ‌جهانی‌دوم در این سمت قرار داشت. در ۱۹۲۰ میلادی در کنگره دوم کمینترن حضور پیدا کرد.[۳]
مرگ
[ویرایش]او در سال ۱۹۴۶ میلادی بازنشسته شد و در ۳ ژوئن همان سال در شهر مسکو در اثر بیماری سرطان درگذشت.[۹] پیکر او در آرامگاه دیوار کرملین به خاک سپرده‌شد. سه شهر تور، کورولیوف و کونیگسبرگ به نام او نامگذاری شدند اما نام آن‌ها پس از فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی تغییر پیدا کرد. تنها شهر کالینینگراد هنوز نام او را دارد. خیابان و میدانی در شهر مینسک در بلاروس و خیابانی نیز در شهر دنیپرو در اوکراین به نام او نامگذاری شده‌اند.[۱۰]
منابع
[ویرایش]- ↑ Agentstvo pechati "Novosti" (1975). Socialism: Theory and Practice. Novosti Press Agency. p. 73. Retrieved 19 November 2018.
- ↑ Calendar: Thirty Years of the Soviet State, 1917-1947. Foreign Languages Publishing House. 1947. Retrieved 19 November 2018.
- ↑ ۳٫۰ ۳٫۱ ۳٫۲ Branko Lazitch and Milorad M. Drachkovitch, Biographical Dictionary of the Comintern: New, Revised, and Expanded Edition. Stanford, CA: Hoover Institution Press, 1986; pp. 204-205.
- ↑ Anti-Judaism: a psychohistory. p. 279.
- ↑ ۵٫۰ ۵٫۱ ۵٫۲ ۵٫۳ Jackson, George; Devlin, Robert (eds.), Dictionary of the Russian Revolution. Westport, CT: Greenwood Press, 1989; pp. 295-296.
- ↑ *Kotkin, Stephen (2014). Stalin: Volume I: Paradoxes of Power, 1878-1928. Penguin. ISBN 978-1-59420-379-4.
- ↑ Khrushchev, Nikita Sergeevich (2006). Memoirs of Nikita Khrushchev. Penn State Press. ISBN 0-271-02861-0.
- ↑ Waksberg, Arkadi (21 ژانویه 2011). "From Hell to Heaven and forth" (به روسی). Archived from the original on 25 April 2012. Retrieved 5 October 2011.
- ↑ Brent, Jonathan and Naumov, Vladimir P. in Stalin's Last Crime, John Murray (Publishers), London, 2003, page 231
- ↑ (اوکراینی) Dnipro municipality for the second time decided to rename Kalinin avenue to Sergey Nigoyan, (23 February 2018)
- فرهنگ معین - بخش دوم اعلام. چاپ ۱۳۷۸
| عمومی | |
|---|---|
| کتابخانه‌های ملی | |
| واژه‌نامه‌های زندگی‌نامه‌ای | |
| سایر | |
- اعضای پلیتبوروی کمیته مرکزی حزب کمونیست اتحاد شوروی
- اعضای حزب سوسیال دموکرات کارگری روسیه
- اعضای شورای عالی اتحاد شوروی
- افراد جنگ جهانی دوم اهل اتحاد شوروی
- افراد جنگ جهانی دوم اهل روسیه
- اهالی بخش کاشینسکی
- بلشویکهای قدیمی
- درگذشتگان ۱۹۴۶ (میلادی)
- درگذشتگان به علت سرطان در روسیه
- زادگان ۱۸۷۵ (میلادی)
- سران کشور اتحاد شوروی
- سیاست‌مداران جنگ جهانی دوم
- کمونیستهای اهل روسیه
- مدفونان در آرامگاه دیوار کرملین
- ضدخدایی
- قهرمانان کار سوسیالیست
- دریافتکنندگان نشان لنین
- دریافتکنندگان نشان پرچم سرخ
- ضد تجدیدنظرطلبان
- بیخدایان اهل روسیه
- استالینیسم