پرش به محتوا

مثنی (دستور زبان)

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

مثنی یک شمار دستوری است که برخی از زبان‌ها علاوه بر مفرد و جمع از آن استفاده می‌کنند. هنگامی که یک اسم یا ضمیر به صورت مثنی ظاهر می‌شود، نشان‌دهنده این است که دقیقاً دو مورد از موجودات (اشیا یا اشخاص) وجود دارند و این ترکیب به عنوان یک واحد یکپارچه عمل می‌کنند. فعل‌ها نیز می‌توانند در این زبان‌ها گونه مثنی داشته باشند.

جستارهای وابسته

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  • [Wilhelm von Humboldt (1828). Über den Dualis. Berlin
  • Charles Fontinoy. Le duel dans les langues sémitiques. Paris: Les Belles Lettres, 1969.