مادهواچاریا

مادهواچاریا
متولد	واسوودوا حدود ۱۱۹۹ (یا ۱۲۳۸) میلادی پاجاکا، نزدیک اودوپی کرناتکه
درگذشت	حدود ۱۲۷۸ (یا ۱۳۱۷) میلادی
مرتبه	ویدانته
مرشد	آچیوتا-پرشکا
فلسفه	دوایته

مادهواچاریا (به انگلیسی: Madhvacharya)، در ساحل غربی ایالت کارناتاکای هند در قرن سیزدهم به دنیا آمد. مادهوا در رشته فلسفه کلاسیک هندوستان تحصیل کرد و اوپانیشادهای موکیه، بهگود گیتا وبراهما سوتراس (پراستاناترائی) را تفسیر کرد و در اعتبار خود سی و هفت اثر از سانسکریت را در کارنامه خود نیز دارد. سبک نوشتن او بسیار شجاعانه و دارای بیانی فشرده بود. برترین اثر او آنوویاکیانا محسوب می‌شود. این اثر یک اثر تکمیل کننده فلسفه برای باسیای براهما سوتراس بوده که به شیوه شعرگونه نوشته شده‌است. در برخی از کارهایش او خود را آواتار وایو، پسر خدای ویشنو اعلام کرده‌است.

مادهواچاریا منتقد آموزه‌هایی مانند ویدانته ادویته اثر عدی شانکارا و رامانوجا اثر ویشیشت‌ ادویته بوده‌ است. او به دفعات هندوستان را سفر کرد و از مکان‌هایی همانند بادرینات، بنگال، واراناسای، دواراک، گوآ و کانیاکوماری دیدن کرد و در مناظرات فلسفه ای شرکت کرد و مراکز آموزشی هندویی را بازدید کرد. مادهوا کریشنا موت را در اودوپی با مورتی که در سال ۱۲۸۵ از دوارکا گجرات محافظت شده بود تأسیس نمود.

آموزه‌های مادهواچاریا بر این فرض بنا شده که بین آتمن (روح فردی، خویشتن) و برهمن (واقعیت نهایی، خدای ویشنو) تفاوتی اساسی وجود دارد، اینها دو واقعیت تغییرناپذیر متفاوت هستند که روح فردی وابسته به برهمن است و هرگز عینی نمی‌باشد. آموزه‌های مکتب دوگانه خداباورانه مخالف با آموزه‌های یگانه گرایی بود که این آموزه یگانه گرایی در دو مکتب پرنفوذ ویدانته مبنی بر غیردوگانگی آدوایتا و غیردوگانه‌گرایی واجد شرایط ویشیشتادوایتا بود. مادهوا از یزدان‌شناسی آزادگری دفاع کرد که تنها راه رسیدن به آن از طریق شامل لطف خداوند شدن می‌باشد. مکتب دویتا توسط مادهوا تحت تأثیر ویشنو پرستی به همراه آدوایتا ویدانته و ویشیشتادوایتتا ویدانته تأسیس شد که جنبش بهکتی در هند قرون وسطی، و یکی از سه فلسفه تأثیر گذار ویدانته بوده‌است. کولاندران و کریمر در مورد تأثیر تاریخی مادهوا در آیین هندوئیسم می‌گویند که: «مفید بوده‌است، اما گسترده نیست».

زندگی‌نامه

سال تولد مادهواچاریا نامشخص است. بسیاری از منابع سال تولد او را بین سال‌های ۱۲۳۸ تا ۱۳۱۷ می‌دانند اما برخی نیز بر این عقیده هستند که او بین سالهای ۱۱۹۹ تا ۱۲۷۸ متولد شده‌است.

مادهواچاریا در پاجاکا نیزاودوپی در یک منطقه ساحلی ایالت کارناتاکا در هندوستان امروزی متولد شد. طبق سنت‌ها اعتقاد بر این است که نام نام پدر او نادویلایا است (سانسکریت: مادهیاگها، مادهیاماندیرا) و نام مادر او نامشخص است هرچند منابع بسیاری ادعا می‌کنند که نام مادر وی سادیاواتی و ویداواتی بوده‌است. با متولد شدن در یک خانواده برهمایی که به زبانن تولو صبحت می‌کنند او واسودوا نامیده شد. او بعداً به نام‌های پورناپراجنا، آنانداتیرتها و مادهواچاریا (یا فقط مادهوا) معروف شد. پورناپراجنا نامی بود که زمانی که شروع به کار سانیاسا (ترک یا کناره‌گیری) در نوجوانی به او داده شده بود. این نام زمانی به او اعطا شد که او به عنوان رهبر صومعه اش به نام «آناندا تیرتها» برگزیده شد. سه نام دیگر او در کارهایش یافت شد. مادهواچاریا یا مادهوا نامهایی هستند که در ادبیات مدرن از بقیه نام‌ها رایجتر بوده یا دوایتا ویدانته که مربوط به ادبیات بوده‌است.

مادهوا مدرسه اش را پس از اوپانایانا در سن هفت سالگی شروع کرد و هرچند که پدرش در ابتدا مخالف بود در نوجوانی یک راهب یا سانیاسی شد. او در صومعه آدوایتا ویدانته در اودوپی (کارناتاکا) عضو شد و گورو آچیوتاپرکشا را که در برخی از منابع با نام آچیوترپراجنا به او اشاره می‌شود را پذیرفت.

منابع

• Dehsen, Christian von (1999). Philosophers and Religious Leaders. Routledge. ISBN 978-1-57356-152-5.
• Bryant, Edwin (2007). Krishna: A Sourcebook (Chapter 15 by Deepak Sarma). Oxford University Press. ISBN 978-0-19-514892-3.
• Flood, Gavin (2003). The Blackwell Companion to Hinduism. Oxford: Blackwell Publishing. pp. 251. ISBN 978-0-631-21535-6.
• Goswami, S.D. (1976). Readings in Vedic Literature: The Tradition Speaks for Itself. S.l.: Assoc Publishing Group. pp. 240 pages. ISBN 978-0-912776-88-0.
• Jones, Constance; Ryan, James D. (2006), Encyclopedia of Hinduism, Infobase, ISBN 978-0-8160-7564-5
• New Zealand Hare Krishna Spiritual Resource Network. "Padmanabha Tirtha". New Zealand Hare Krishna Spiritual Resource Network. Retrieved 14 December 2012.
• Padmanabhachar, C.M. The Life and Teachings of Sri Madhvacharya (PDF). Retrieved 28 July 2011.
• Sharma, B. N. Krishnamurti (1962). Philosophy of Śrī Madhvācārya. Motilal Banarsidass (2014 Reprint). ISBN 978-8120800687.
• Sharma, B. N. Krishnamurti (2000). A History of the Dvaita School of Vedānta and Its Literature, 3rd Edition. Motilal Banarsidass (2008 Reprint). ISBN 978-8120815759.
• Sharma, Chandradhar (1994). A Critical Survey of Indian Philosophy. Motilal Banarsidass. ISBN 978-81-208-0365-7.
• Sarma, Deepak (2000). "Is Jesus a Hindu? S.C. Vasu and Multiple Madhva Misrepresentations". Journal of Hindu-Christian Studies. 13. doi:10.7825/2164-6279.1228.
• Sarma, Deepak (2005). Epistemologies and the Limitations of Philosophical Inquiry: Doctrine in Madhva Vedanta. Routledge. ISBN 978-0-415-30805-2.
• Sheridan, Daniel (1991). Texts in Context: Traditional Hermeneutics in South Asia (Editor: Jeffrey Timm). State University of New York Press. ISBN 978-0-7914-0796-7.
• Stoker, Valerie (2011). "Madhva (1238–1317)". Internet Encyclopedia of Philosophy. Retrieved 2 February 2016.
• Tapasyananda (1991). Bhakti Schools of Vedanta. Madras (Chennai): Sri Ramakrishna Math. ISBN 978-81-7120-226-3.