شال (بوئین‌زهرا)
| شال | |
|---|---|
| کشور |  ایران |
| استان | قزوین |
| شهرستان | بوئین‌زهرا |
| بخش | شال |
| نام(های) دیگر | چال |
| سال شهرشدن | 1361 |
| مردم | |
| جمعیت | ۱۵٬۲۹۰ نفر (۱۳۹۵) [۱][۲] |
| جغرافیای طبیعی | |
| ارتفاع | ۱۲۷۰ متر |
| اطلاعات شهری | |
| شهردار | علی یارکه سلخوری |
| پیش‌شمارهٔ تلفن | ۰۲۸۳۴۴۱ |
| شناسهٔ ملی خودرو | ایران |
| کد آماری | ۱۵۳۸ |
  شال | |
شال (به تاتی: چال) شهری است در بخش شال شهرستان بوئین‌زهرا کهن‌ترین بخش بویین زهرا با باغهای انگور و شهرک صنعتی اجرپزی جزو ۵ شهرک صنعتی اجرپزی کشور استان قزوین ایران که در بستر رودخانه خررود یا خروط واقع شده و این رودخانه اسفرورین و شال را از هم جدا می‌کند. این رودخانه در سال‌های گذشته از اوایل پاییز و تا اوایل تابستان جریان داشته؛ اما کمی بیشتر از یک دهه پیش به علت خشکسالی‌های دائم و سو استفاده بالا دست ها (سدهای خرد غیر مجاز) و احداث سد اصلی در بالادست کاملاً خشک و بی آب شده است.
محله های شهر
[ویرایش]این شهر به سه محله اصلی وچندین گذر تقسیم شده است:
۱-محله‌ی داغ(چمبک یا محله نادری ها،قلعه میرزا خان،قلعه هاشم خان،خورک،سیبک وکوچه)وچندین گذر تشکیل شده که عبارتند از:گذر شهبازی ها،گذررفیعی ها
۲-محله‌ی علیایاگلیکیه(حصار ،'رزگیرا،جرینک)
۳-محله‌ی سفلی (جرینه محله)گذر شاهمحمدی ها
ودر کل یکی از قدیمی ترین ومهمترین مکانها، سیبک(سی تا بزرگ) میباشد که هم اکنون مدرسه شهید شهبازی و اداره پست ومسجد علی بن ابی طالب در ان واقع میباشد ودلیل نامگذاری این محل بخاطر بزرگانیست که در اطراف این میدانگاه زندگی میکردند که تقریبا از همه طوایف بودند از جمله نادریها،سلطانیها،عظیمیها،شهبازیها،شیخ سلیمانیها،کرمیهاومحمدخانیها،مشهدیحسینیها،رفیعی هاوغیره..... ودر کل اکثرتجمعات مذهبی در این قسمت برگزار میشد.
زبان
[ویرایش]مردم شال به زبان تاتی(گویش شالی) صحبت می‌کنند[۳][۴][۵]
صنعت آجرپزی
[ویرایش]صنعت این شهر به حدود ۲۰۰ واحد کورهٔ آجرپزی هوفمن و سفال طوری که این شهر به قطب تولید آجر استان‌های قزوین، زنجان، گیلان و بخش‌های از البرز، تهران و مازندران تبدیل شده است، اختصاص دارد.∗
-
قلعهٔ خیرآباد، نزدیک شهر شال است که قدمتی بیش از ۱۵۰ سال دارد. -
یک تاکستان در شال (منطقهٔ خورک)
جستارهای وابسته
[ویرایش]- بوئین‌زهرا
- تات‌نشین‌های بلوک زهرا؛ سفرنامه ی جلال آل احمد
پانویس
[ویرایش]^ برای توصیف زبان تاتی شال نگا.
آل احمد، جلال، تات نشین‌های بلوک زهرا، تهران: ۱۳۳۷ خ.
منابع
[ویرایش]- ↑ ننایج سرشماری 1395 وبگاه مرکز آمار ایران
- ↑ ۲٫۰ ۲٫۱ شال
- ↑ «شال - چال». بایگانی‌شده از اصلی در ۱۰ ژوئن ۲۰۱۶. دریافت‌شده در ۱۶ ژانویه ۲۰۱۶.
- ↑ «رزم آرا، فرهنگ جغرافیایی ایران، استان مرکزی، جلد ١، ص ١٢٣». بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ ژانویه ۲۰۲۱. دریافت‌شده در ۹ سپتامبر ۲۰۱۷.
- ↑ https://jisds.srbiau.ac.ir/article_9742.html (۲۰۲۲). «https://jisds.srbiau.ac.ir/article_9742.html». https://jisds.srbiau.ac.ir/article_9742.html. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۱ سپتامبر ۲۰۲۰. دریافت‌شده در ۱۲ دسامبر ۲۰۲۲. پیوند خارجی در
|title=، |وبگاه=وجود دارد (کمک)
- اطلس گیتاشناسی استان‌های ایران، تهران: ۱۳۸۳ خ.
| مرکز |   | ||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| شهرستانها و شهرها |
| ||||||||||||
 | این یک مقالهٔ خرد مرتبط با جغرافیای ایران است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |