سایوز۱۲

سایوز-۱۲
اطلاعات کلی مأموریت
سازمان عمل‌کننده:	برنامه فضایی شوروی
شناسه_کوسپار:	1973-067A
شماره ستکات:	۶۸۳۶
طول مأموریت:	۱روز/۲۳ساعت/۱۵دقیقه/۳۲ثانیه
مدارهای کامل کرده:	۳۱
مشخصات فضاپیما
مدل فضاپیما:	سایوز7k-t
وزن پرتاب	۶۷۲۰ کیلوگرم
تعداد فضانوردان:	۲
اسامی فضانوردان:	واسیلی لازارف اولگ گریگوریویچ ماکاروف
کد تماس:	Урал (رود اورال -Ural)
آغاز و پایان مأموریت
آغاز مأموریت:	۲۷ سپتامبر ۱۹۷۳–۵ مهر ۱۳۵۲
موشک پرتاب:	موشک سایوز
سایت پرتاب:	پایگاه فضایی بایکونور
پایان مأموریت:	۲۹ سپتامبر ۱۹۷۳–۷ مهر ۱۳۵۲
سایت فرود:	۴۷°۴۲′ شمالی ۶۹°۰۰′ شرقی
مشخصات مداری
مدار مرجع:	مدار زمین مرکزی
رژیم مداری:	مدار نزدیک زمین
اوج:	۳۴۸ کیلومتر
حضیض:	۳۰۶ کیلومتر
انحراف مداری:	۵۱٫۰ درجه
تناوب مداری:	۹۱٫۰ دقیقه
مأموریت‌های وابسته
مأموریت قبلی مأموریت بعدی سایوز-۱۱ سایوز-۱۳

سایوز-۱۲ (به روسی: Союз ۱۲) (به معنای اتحاد ۱۲) یک مأموریت سرنشین دار فضایی بود که توسط سازمان فضایی شوروی به فضا پرتاب شد. هدف عمده این مأموریت آزمایش فضاپیمای جدید سایوز7k-t بود که پس از فاجعه سایوز-۱۱ برای انتقال امن فضانوردان به فضا باید مورد استفاده قرار می‌گرفت. سایوز-۱۱ موجب شد تا برنامه فضایی شوروی تا ۲ سال تعطیل شود و روس‌ها به این نتیجه برسند که در مواقع صعود و فرود دوباره، فضانوردان لباس مخصوص فضانوردی خود را همیشه بر تن داشته باشند. مسئله ای که باعث شد تعداد فضانوردان در مأموریت‌های سایوز تا مدتی از ۳ به ۲ کاهش یابد. بعد از وسخود-۲ برای اولین بار بود که در هنگام ورود به زمین فضانوردان لباس خود را بر تن کرده بودند. ابتدا قرار بود این مأموریت به مقصد ایستگاه فضایی جدید روسی پرواز کند. اما مشکلات که برای سالیوت-۲ و کاسموس-۵۵۷ پیش آمده بود، عملاً اتصال به آن‌ها را غیرممکن بود. با توجه به تغییر اهداف مأموریت‌های سایوز که از این پس فضانوردان باید به مقصد ایستگاه‌های فضایی پرواز می‌کردند، پانل‌های خورشیدی در فضاپیمای سایوز7k-t حذف شده و از باتری به جای منبع قدرت استفاده می‌شد. همین امر موجب می‌شد سایوز7k-t از یک فضاپیمای مدارگرد به یک فضاپیمای ترابری تبدیل شود. در روز دوم مأموریت فضاپیما در یک مدار ۳۲۶ الی ۳۴۴ کیلومتری قرار گرفت. که بعداً باعث شد تا سالیوت -۴ با توجه به نتایج به دست آمده در این مدار قرار گیرد. در این فضاپیما از یک دوربین چند طیفی برای عکس برداری محیطی و پوشش جنگلی هم استفاده شده بود. فضانوردان این مأموریت برای برقراری ارتباط با واحد کنترل در موقعیت‌هایی که ارتباط رادویی نداشتند، از ماهواره ای که مدتی قبل به نام مولنیا-۱ به فضا پرتاب کرده بودند، استفاده می‌کردند.

هنگامی که فضاپیما مهیای ورود به زمین می‌شد، جسمی از فضاپیما کنده شد و ۱۱۶ روز در مدار چرخید و سرانجام در ۴۰۰ کیلومتری قراغندی به زمین سقوط کرد.

تصاویر فضانوردان بر روی تمبر

خدمه مأموریت

شماره	نام	ملیت	تعداد پرواز	نقش	تصویر
۱	واسیلی لازارف		۱	فرمانده
۲	اولگ گریگوریویچ ماکاروف		۱	مهندس پرواز