پرش به محتوا

دوچرخه‌سواری جاده

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
مسابقات دوچرخه‌سواری جاده - استرالیا

دوچرخه‌سواری جاده (به انگلیسی: Road bicycle racing) از رشته‌های ورزش دوچرخه‌سواری است که با استفاده از دوچرخه در جاده‌ها صورت می‌گیرد.

از لحاظ تاریخی کشورهای بلژیک، کلمبیا، دانمارک، فرانسه، آلمان، ایتالیا، لوکزامبورگ، هلند، اسپانیا و سوییس در زمینه دوچرخه‌سواری جاده رقابت و تلاش بیشتری از خود نشان داده‌اند، همچنین با افزایش محبوبیت این ورزش کشورهایی مانند استرالیا، ونزوئلا، روسیه، آفریقای جنوبی، نیوزلند، نروژ، بریتانیا، ایرلند و ایالات متحده آمریکا وارد این رشته ورزشی شدند.

از تورهایی که در داخل ایران برگزار می‌گردند می‌توان تور آذربایجان، استان مرکزی، تور ریاست جمهوری، تور خراسان و تور مازندران که همه ساله در تاریخ معینی برگزار می‌گردد را نام برد، که این تورها چه داخلی و چه خارجی همه زیر نظر (Uci) می‌باشد.

این ورزش در ۳ بخش استقامت جاده، تایم تریل انفرادی و تایم تریل تیمی برگزار می‌شود.[۱]

دوچرخه‌سواری جاده ۱۸۶۸ میلادی به صورت یک رشته ورزشی رسمی سازماندهی شده است[۲] و اولین دوره مسابقات قهرمانی آن در سال ۱۸۹۳ و از اولین دوره بازی‌های المپیک (۱۸۹۶ آتن) برگزار شده است.

مفهوم رنگ پیراهن

[ویرایش]
  • پیراهن طلایی برای قهرمانی است که درمجموع مراحل بهترین زمان را به دست آورد.
  • پیراهن آبی از آن دوچرخه سواری است که قهرمان مجموع امتیازی باشد.
  • قهرمان انفرادی کسی است که کم‌ترین زمان را در کل مراحل احراز کرده باشد.
  • پیراهن ارغوانی متعلق به قهرمان هر مرحله از خط پایان می‌باشد.
  • پیراهن سبز به آن دوچرخه سواری تعلق می‌گیرد که زود تر از دیگران از خط پایان مرحله سخت و طاقت فرسای کوهستان عبور نماید.

قوانین دوچرخه سواری جاده

[ویرایش]

قوانین زیر قوانینی هستند که در دوچرخه سواری جاده رعایت می‌شوند:

  • بیشینه مسافت تورهای یک مرحله برای جوانان ۱۴۰ کیلومتر و برای بزرگ سالان ۲۰۰ کیلومتر است هم چنین بیش‌ترین مقدار مسافت برای افراد ۱۸ سال تا ۲۳ سال ۱۸۰کیلومتر است.
  • در صورتی که مسیر مسابقه از ۱۵۰ کیلومتر بیش تر باشد می‌توان تعداد ایستگاه‌های تغذیه را بیش تر کرد.
  • از محل استارت واقعی و بعد از طی مسیر ۵۰ کیلومتری، تا ۲۰ کیلومتر آخر مسابقه می‌توان از ایستگاه‌های تغذیه استفاده کرد.
  • دوچرخه سواران باید دو شماره به پیراهن و یک پلاک بر روی تنه دوچرخه نصب نماید.
  • در خط پایان، داور باید حتماً از پرچم شطرنجی و قابل دید برای ورزش کاران استفاده نماید.
  • کنترل فنی دوچرخه‌ها قبل از شروع مسابقه برای تمام دوچرخه سواران الزامی است.
  • حضور نیروهای پزشکی و امدادی و اورژانس و پلیس در برگزاری مسابقات الزامی است.

قوانین برگزاری مسابقات تایم تریل انفرادی جاده

[ویرایش]
  • بیش‌ترین مقدار مسافت تایم تریل انفرادی برای جوانان ۳۰ کیلومتر و در بازی‌های المپیک ۲۰ الی ۳۰ کیلومتر می‌باشد.
  • بیش‌ترین مقدار مسافت مسافت تایم تریل انفرادی برای زیر ۲۳ سال ۴۰ کیلومتر و در بازی‌های المپیک ۳۰ الی ۴۰ کیلومتر می‌باشد.
  • بیش‌ترین مقدار مسافت تایم تریل انفرادی برای بالای ۲۳ سال ۸۰ کیلومتر و در بازی‌های المپیک ۴۰ الی ۵۰ کیلومتر است.
  • تعداد شماره‌های قابل نصب بر روی پیراهن دوچرخه سوار یک شماره می‌باشد.
  • در خط پایان زمان محاسبه شده برای دوچرخه سوار با عبور طوقه جلوی دوچرخه محاسبه می‌شود.
  • فاصله حرکت نفرات یک تا سه دقیقه می‌باشد که با توجه به شرایط تغییر می‌کند.
  • در این مسابقات کسب زمان کمتر برای دوچرخه سواران از اهمیت بالایی برخوردار است.[۳]

نگارخانه

[ویرایش]

منابع

[ویرایش]
  1. «دوچرخه جاده». وبگاه فدراسیون دوچرخه سواری جمهوری اسلامی ایران. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۳ آوریل ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۵ مه ۲۰۱۲.
  2. On Your Bicycle, James McGurn, John Murray 1987
  3. «دوچرخه سواری جاده». دوچرخه سواران رشت. بایگانی‌شده از اصلی در ۲۰ سپتامبر ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۰ اوت ۲۰۱۲.