پرش به محتوا

تابع هارمونیک

از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد

تابع هارمونیک در ریاضی، فیزیک ریاضی و نظریهٔ فرایندهای تصادفی به توابع حقیقی گفته می‌شود که دارای مشتقات جزئی مرتبه دوم پیوسته بوده و در معادلهٔ لاپلاس صدق کنند. به عبارت دیگر:

که می‌توان آن را به‌صورت

یا

نشان داد.

همساز-بودگی ضعیف

[ویرایش]

قصد داریم مفهوم همسازی تابع را به رده‌ای موسّع‌تر از توابع دو مرتبه مشتق-پذیر گسترش دهیم. از نتیجه می‌گیریم که به ازای هر تابع هموار فشرده-محمل، برای مثال ، داریم . در نتیجه، با انتگرال‌گیری جزء به جزء، در این حالت قضیّه گاوس-گرین-استروگرودسکیی، و از آن‌جا که جملات ِ مرزی به سبب ِ فشرده-محمل بودن ِ صفر خواهند بود، خواهیم داشت:

در این تعریف کفایت می‌کند که تابع یک مرتبه مشتق‌پذیر ضعیف با مشتق در فضای باشد، به بیان فنّی‌تر، در فضای سُبُلف . هر تابع با چنین شرایطی ضعیفاً همساز نامیده می‌شود.

منابع

[ویرایش]
  • K.A. Stroud, Dexter J. Booth, Advanced Engineering Mathematics, 4th ed. Plagrave Macmillan, New York, 2003. ISBN 1-4039-0312-3
  • Landis, Second Order Equations of Elliptic and Parabolic Type.