اهلیت‌نام
 | این مقاله به هیچ منبع و مرجعی استناد نمیکند. |
اهلیت‌نام (به انگلیسی: Demonym) یا مردم‌نام، واژه‌ای است که برای منسوب‌کردنِ فردی به محل زندگانی‌اش به کار می‌رود[۱] و در زبان‌های متفاوت به روش‌های گوناگون ساخته می‌شود؛ مثلاً در زبان فارسی به شکلِ صفتِ نسبی است و فردی که در تهران زندگی می‌کند، اهلیت‌نام‌اَش تهرانی است. همچنین درست‌تر[چرا؟] آن که در زبان فارسی به تازگی جا افتاده افزودن پسوند «وند» می‌باشد. مانند کیشوند یعنی کسی که اهل کیش یا ساکن کیش است.
ادبیات فارسی
[ویرایش]در زبان فارسی اهلیت‌نام زیر مجموعه‌ای از صفت‌های نسبی است که به مکان اشاره دارند. این نام معمولاً با افزودنِ پسوند ی(یایِ نسبت) به انتهای واژهٔ اسم مکان، شهر، کشور و… ساخته می‌شود.
صفت نسبی
[ویرایش]صفت نسبی موصوف خود را به عناصری مثل مکان نسبت می‌دهد. تابعیّت‌ها و بسیاری از نام‌های خانوادگی به‌همین‌گونه بیان می‌شوند: رضایی، ایرانی. ساخت صفت نسبی معمولاً چنین است:
- اسم + ی یا ین یا ینه یاهای غیرملفوظ یا آنه: زرهی، سیمین، زرینه، بهاره، مردانه.
- اسم عربی + آنی: روحانی، ربّانی.[۲]
جستارهای وابسته
[ویرایش]منابع
[ویرایش]- ↑ مشارکت‌کنندگان ویکی‌پدیا. «demonym». در دانشنامهٔ ویکی‌پدیای انگلیسی، بازبینی‌شده در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۱ میلادی.
- ↑ «صفت نسبی». آوای آزاد. بایگانی‌شده از اصلی در ۱۸ ژانویه ۲۰۱۲. دریافت‌شده در ۲۱ دسامبر ۲۰۱۱.
 | این یک مقالهٔ خرد ادبیات است. می‌توانید با گسترش آن به ویکی‌پدیا کمک کنید. |