آویدیا (بودیسم)
بخشی از مجموعه مقالههای |
آیین بودایی |
---|
آویدیا (انگلیسی: Avidyā)، مفهومی بودایی است که بیانگر اسارت، ناآگاهی و نادانی انسان است. که به چهار گونه متجلی میگردد.
چهار گونه نادانی
[ویرایش]- ندانستن رنج.
- ندانستن مبدأ رنج.
- ندانستن این که این رنج باید خاموش شود.
- ندانستن وسائلی که منجر به فرونشاندن این رنج میشوند.
چهار حقیقت شریف بودائی
[ویرایش]در کیش بودا هیچ امری ثابت نیست و همه چیز در تغییر و تبدیل است و چون متغیر و متحول است، پس رنج و درد فراوان دربردارد و این اساس تعلیمات بودا است. چهار قسم نادانی که به آن اشاره شد در برابر چهار حقیقت شریف بودائی قرار دارند:
- دانستن رنج جهانی.
- دانستن علت پیدایش این رنج.
- دانستن این که این رنج باید فرونشیند.
- دانستن وسائلی که به کمک آن این رنج عالمگیر فرومینشیند.
ده عنصر ذهنی که از نادانی و گمراهی (Avidyā) سر چشمه میگیرند و بایستی آنان را از راه معرفت و فرزانگی در هم شکست:
- غضب، تند خوئی، خشم (krodha)
- ریا کاری و دو روئی (marksa)
- حسرت (matsarya)
- حسادت و آز (Īrṣyā)
- پشتیبانی از کردار ناپسند (pradata)
- ظلم به دیگران (vihimsa)
- پیمانشکنی (upanaha)
- تزویر (maya)
- حیله، اغفال (catya)
۱۰- خودگرائی و خودپسندی (mada)[۱]
رنج
[ویرایش]علت اصلی دلبستگیهای انسان چیست که باعث باز زایش شده و کرمه ای دیگر را ایجاد میکند و آدمی را به رنج مبتلا میسازد در نظریهٔ دوازده زنجیر علّی بیان گردیدهاست:
- در آغاز نادانی (Avidyā) است
- از نادانی صورتها برمیخیزد
- از صورت دانستگی برمیخیزد
- از دانستگی نام و شکل
- از نام و شکل شش بنیاد حس
- از شش بنیاد حس تماس
- از تماس، احساس
- از احساس تشنگی
- از تشنگی، دلبستگی
- از دلبستگی، وجود یا شدن
- از وجود، تولد
- و از تولد، پیری و مرگ و رنج برمیخیزد
و این زنجیره مکرراً تکرار میگردد، با نادانی آغاز شده و با رنج همراه میگردد و دوباره کرمه ای جدید و تولدی دوباره میسازد. مجموع این فرایند و تکرار سمساره خوانده میشود.[۲]
جستارهای وابسته
[ویرایش]برای مطالعهٔ بیشتر
[ویرایش]https://haftasman.urd.ac.ir/article_68244.html - کرمه و سمساره در آیین جینه
منابع
[ویرایش]- ↑ داریوش شایگان، ادیان و مکتبهای فلسفی هند جلد اول و دوم – تهران: امیر کبیر ۱۳۸۶
- ↑ بررسی تحول آموزهٔ رنج از بودا تا ذن، ندا خوشقانی، مجتبی زروانی، مجله ادیان و عرفان، سال چهل و چهارم، شمارهٔ یکم، بهار و تابستان ۱۳۹۰