گسترش روم در ایتالیا
گسترش روم در سرزمین ایتالیا مجموعه ای از درگیری‌ها و کشمکش‌هایی است که بین رومیها و سایر اقوام ایتالیا به وجود آمد و موجب شد که رُم که یک شهر کوچک در ایتالیا بود مبدل به فرمانروای این شبه جزیره بشود. اولین جنگ رومی علیه سابین‌ها بود و اولین فتوحات این قوم در نزدیکیهای تپه‌های آلبان و پایینتر از منطقه لاتیوم به دست آمد که این دست‌آوردها را به پادشاهان رومی نسبت می‌دهند. سقوط آخرین پادشاه رومی باعث جنگهای بعدی بین رومیها و اتروسک‌ها شد چرا که شاهان رومی از این قوم انتخاب شده و دارای حمایت از جانب آنها بودند. در خلال سال ۳۹۰ قبل میلاد ، گالها از شمال ایتالیا وارد شده و روم را غارت کردند. در نیمه دوم قرن چهارم پیش از میلاد، رومیها بارها با سامنایت‌ها، که یک ائتلاف قبیله ای قدرتمند در منطقه آپنین بود، درگیر شدند که به پیروزی رومیها انجامید. با پایان این جنگ‌ها ، روم به قدرتمندترین ایالت مرکزی ایتالیا تبدیل شد و گسترش آن به شمال و جنوب آغاز گردید. آخرین تهدید روم زمانی بود که پادشاه تارنتوم (شهری در جنوب ایتالیا) از پادشاه اپیروس در خواست کمک کرد که منجر به شکل‌گیری جنگ پیروزی شد و در نهایت ایتالیا تحت سلطه کامل روم درآمد. جنگهای پونیک نبرد بعدی رومیها بود که این مردمان را برای اولین بار برای جنگیدن به خارج از ایتالیا کشاند.[۱]
منابع
- ↑ Cornell, T. J. (1995). The Beginnings of Rome- Italy and Rome from the Bronze Age to the Punic Wars (c. 1000-264 BC). New York: Routledge. ISBN 978-0-415-01596-7.
ترجمه از ویکی‌پدیای انگلیسی[۱]
- ↑ "Roman expansion in Italy". Wikipedia (به انگلیسی). 2021-01-11.