Emakumea hondarretan
| Emakumea hondarretan | |
|---|---|
 | |
| Jatorria | |
| Argitaratze-data | 1964 |
| Izenburua | 砂の女 |
| Jatorrizko hizkuntza | japoniera |
| Jatorrizko herrialdea | Japonia |
| Ilustratzailea | Yasuo Kazuki (en)  |
| Banatze bidea | eskatu ahalako bideo |
| Ezaugarriak | |
| Genero artistikoa | film dramatikoa eta lan literario batean oinarritutako filma |
| Hizkuntza | japoniera |
| Iraupena | 123 minutu |
| Kolorea | koloretakoa eta zuri-beltzekoa |
| Deskribapena | |
| Oinarritua | The Woman in the Dunes (en) |
| Zuzendaritza eta gidoia | |
| Zuzendaria(k) | Hiroshi Teshigahara |
| Gidoigilea(k) | Abe Kobo |
| Antzezlea(k) | |
| Ekoizpena | |
| Konpainia ekoizlea | Toho |
| Bestelako lanak | |
| Musikagilea | Toru Takemitsu |
| Fikzioa | |
| Kontakizunaren tokia | Japonia |
| Historia | |
| Jasotako sariak | Jury Prize (en) |
| Nominazioak | |
         | |
Emakume bat hondarrean edo Hondarretako emakumea (japonieraz: 砂の女 Suna on onna) 1964ko olatu berriko film japoniar bat da, Hiroshi Teshigaharak zuzendua eta Eiji Okada eta Kyoko Kishida protagonista dituena. Kritika positiboak jaso zituen eta Akademiako bi saritarako izendatu zuten. Pelikularen gidoia Kobo Abek moldatu zuen bere nobela egokituz.
Sinopsia
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Niki Junpei entomologo eta irakasle amateur batek Tokio utzi eta espedizio batera joan da, duna zabal batean aurkitzen diren kakalardo espezie sailkatu bat ikertzeko. Egun eguzkitsu luze baten ondoren eta denboraren arrastoa galduta, Junpeik hirira itzultzeko azken autobusaren bidaia galdu du. Zorionez, herriko adineko batek ( Kōji Mitsui ) eta bertako hainbat herrikidek iradokitzen diote gaua beraien herrian egin dadin, Junpeiri ostatu bat eskainiz.
Junpei ados agertu da eta herriko biztanleek soka eskailera batera gidatzen dute, hondar duna baten behealdean, sakonune batean dagoen etxola batera. Bertan emakume gazte bat bizi da ( Kyōko Kishida ). Junpei gaua igaroko den alargun gazte misteriotsua arekin. Emakumeak arrain errea, arroza eta zopak osatutako japoniar afari tradizional elikagarri bat eskaintzen dio.
Elkarrizketa labur baten eta hitzaldi txiki baten ondoren, Junpei konturatu da emakumeak, emakume bare eta xume batek, bere senarra eta alaba galdu zituela harea-ekaitz batean, eta orain bakarrik bizi dela. Haurraren eta aitaren gorpua hondartzaren azpian lurperatuta daude txabolatik hurbil dagoen lekuren batean. Bertako herritarrentzat lan egiten du harea ateratzen, porlana egiteko eta, aurrera egiten duen hareak etxea lurperatu ez dezan. Afaldu ondoren, emakumea kubo batean dagoen hondarra atera du. Kubo hori herriko biztanleek jasotzen dute dunaren goialdetik. Junpeik laguntza eskaini dio, baina emakumeak berehala ezetz esan dio, gonbidatu bat dela esanez, eta ez dagoela lehen egunean laguntzeko beharrik.
Junpei hurrengo goizean esnatu eta Tokioko etxera itzultzeko prestatu da. Alde egiten saiatu denean, ordea, eskailera ez dagoela ikusi du eta konturatu da putzuaren goiko aldean ainguratua dagoela. Emakume horrekin harea-putzu horretan harrapatuta dagoela ohartzen da Junpei eta ez dagoela ihes egiteko modurik, txabolaren inguruko hareak ez baitu igotzeko behar adinako egonkortasunik. Herritarrek emakumearen senarra izatea eta hondarra ateratzen laguntzea espero dute. Junpei ere konturatzen da hori dela emakumearen bizitza, bizitzeko hondarra kentzea; izan ere, ez badu egiten, herritarrek ez liokete erraziorik emango, eta hondarra ere etxola irentsiko luke. Betiereko kate-tranpa batean jarri dute Junpei eta etengabe induskatu beharko du hondarra bizitzeko.
Junpei alargunaren maitale bihurtu da, baina oraindik dunatik ihes egiteko itxaropena du. Goiz batean, kako inprobisatu bat erabiliz, hareazko dunatik ihes egin eta ihes egin du, baina herritarrek atzetik joaten zaizkio laster. Junpei ez du inguruko geografia ezagutzen, eta harea mugikorrean harrapatuta geratu da. Herritarrek putzutik askatzen dute eta dunako txabolara itzultzen dute.
Azkenik, Junpei bere hetsi egin du eta egoera onartu. Gertuko itsasoa ikusteko denbora eskatzen du, eta herritarrek tratu bat proposatzen diote: emakumearekin sexu-harremanak izango ditu haiek begira daudela. Emakumeak, aldiz, uko egiten dio herritarrak gainetik kentzen ditu. Bele bat mezulari gisa harrapatzeko ahaleginetan dagoela, gau batean harea hezetik ura ateratzeko modu bat aurkitu du, eta teknika hobetzen saiatuko da, obsesio gaiztoaren punturaino. Emakumea haurdunaldi ektopiko batez gaixorik dagoela jakin dutenean, herriko gizonek medikuarengana eraman dute, eta eskailera uzten dute joaten direnean. Junpei denbora luzez tematu arren, ihes egiteko aukera bakarra duenean, gelditzea erabaki du. Izan ere, ura erauzteko esperimentuetan eta emakumearekin eta haurrarekin daukan egunerokotasunean helburua aurkitu dio bere bizitzari . Filmaren azken argazkia polizia-txosten batena da, eta Junpei zazpi urtez kanpoan egon dela erakusten du.
Aktoreak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Eiji Okada: Niki Jumpei, entomologoa
- Kyōko Kishida: emakumea
- Hiroko Ito: entomologoaren emaztea
Kokapena
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Suna on onna Tottoriko dunetan errodatu zuten, Tottoriko Prefekturan, Japonian eta Japoniako duna-sistema handi bakarra osatzen dute[1].
Erreferentziak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Kanpo estekak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]- Emakumea hondarretan Internet Movie Databaseren webgunean (Ingelesez)
- Pelikularen fitxa All Movies-en
- Japoniako pelikulen datu basea.
- Audie Bock (2007): Woman in the Dunes: Shifting Sands. The Criterion Collection. 2007-07.
- Pelikula osoa Youtuben. Jatorrizko bertsioa espaiñolez azpitutulatua.
- Filmoteca de Sant Joan d´Alacant: Introducción a La mujer de la arena. 2021ko apirila.
| Autoritate kontrola |
|
|---|
Datuak: Q1207936