Ebe Stignani

Ebe Stignani
	; Irudi gehiago
Bizitza
Jaiotza	Napoli, 1903ko uztailaren 11
Herrialdea	Italia
Heriotza	Imola, 1974ko urriaren 5a (71 urte)
Hezkuntza
Hizkuntzak	italiera
Jarduerak
Jarduerak	opera abeslaria
Ahots mota	mezzosopranoa; kontraltoa
Musika instrumentua	ahotsa

Ebe Stignani (Napoli, 1903ko uztailaren 10a - Imola, 1974ko urriaren 5a), bere garaiko Italiako mezzosoprano handienatzat hartua, hiru hamarkada baino gehiagoz luzatu zen bere ibilbidea. 1958an erretiratu zen, Giulietta Simionato eta Fedora Barbieriren belaunaldiari bide emateko.

Ibilbidea

Mezzosoprano-ahots ikaragarria zuen, eta hiru belaunalditako abeslariekin batera nabarmendu zen. Oso gazterik hartu zituen paper zailak, hala nola Adalgisa, Laura, Azucena, Amneris eta Eboli. Lehen plano nabarmen bat hartu zuen berehala. San Pietro Majellako Kontsebatorioan ikasi zuen Russomandi, De Nardis eta Rochekin, pianoa, harmonia eta kantua, hurrenez hurren.

Napoliko San Carlo Antzokian debutatu zuen 1925ean, Aida, Rigoletto, Falstaff eta Normarekin. Hala ere, argi dago aurreko urtean konpromiso txikiagoko paperetan aurkeztu zela. 1926an Arturo Toscaninik La Scalara gonbidatu zuen Weberren Der Freischütz, La Gioconda eta Wagnerren Götterdämmerung lanak abesteko.

Urte horretan bertan, Buenos Airesen Hänsel und Gretel eta Norma lanekin arrakasta lortu zuen Claudia Muziorekin batera, eta Rio de Janeiron Il Trovatorerekin. Ordutik aurrera, Italiako eta atzerriko antzoki nagusietako lehen pertsonaia bihurtu zen. Buenos Airesko Colon antzokira 1933an, 1953an eta 1954an itzuli zen.

Milango La Scalan 30 urtez izan zen aretoko mezzosoprano nagusia.

1937an debuta egin zuen Londresko Covent Gardenen, Munichen eta Berlinen Aida operan Amneris paperean. 1940an eta 1941ean Maggio Musicale Fiorentinoko arrakasta lortu zuen, eta Christoph Willibald Glucken Orfeo lanarekin La Scalan. 1938an egin zuen debuta Estatu Batuetan, Santuzza paperean, Cavalleria Rusticanan, San Frantziskoko Operan. 1948an itzuli zen, Mrs. Quickly interpretatzera Falstaffen.

Hainbat negoziazio izan arren, New Yorkeko Metropolitan Operan debutatzea ezin izan zen inoiz zehaztu.Espainian 1947-1950 bitartean jardun zuen Bartzelonako Liceo antzokian. 1955ean Il Trovatore abestu zuen Chicagon, Jussi Björling, Maria Callas eta Ettore Bastianinirekin batera. 1951n Parisko Operan oso txalotua izan zen Un Ballo in Maschera lanean. 1952an Londresko Covent Gardenera itzuli zen Il Trovatore eta Norma abestera Maria Callas ondoan zuela.

1958an erretiratu zen behin betiko eszenatik, Londresen Il Trovatoren Azucena abestuz.

Stignaniren ahotsa ikaragarria zen bolumenez eta oihartzunez. Bere erregistro zabal-zabala Sol3tik, Do zentralaren azpian, sopranoaren Do5eraino hedatzen zen. Erdian, bere tinbre argiak kontrako kritika bat baino gehiago balio izan zion, eta abeslaria akats hori mozorrotzeko ahaleginetan ari zen, bokalak aldatuz, "a"-rantz hurbilduz.

Bere gorpuzkera ez zen oso atsegina, eta Carmen edo Dalila bezalako paperak egiteko desegokia izan zen beti, nahiz eta maiz samar heldu zien. Ezaguna izan zen bere joan-etorri dotore eta motelengatik, Amneris, Eboli eta Ulrican nabarmendu zen.

Diskografia

Bellini - Norma (Gui 1936/Cigna, Breviario, Pasero)

Bellini - Norma (Gui 1952 live / Callas, Picchi, Sutherland)

Bellini - Norma (Serafin 1954 / Callas, Filipeschi, Rossi-Lemeni)

Bellini - Norma (Serafin 1955 live / Callas, del Monaco, Modesti)

Bizet - Carmen (Bellezza 1949 live / Gigli, Gigli, Bechi)

Ponchielli - La Gioconda (Molajoli 1931 / Arangi-Lombardi, Rota, Granda, Viviani

Spontini - La Vestale (Votto 1954 live / Callas, Corelli, Rossi-Lemeni)

Verdi - Aida (Sabata 1937 live / Cigna, Gigli, Nava, Pasero)

Verdi - Aida (Serafin 1946 / Caniglia, Gigli, Bechi, Pasero)

Verdi - Un Ballo in Maschera (Tieri 1957 live / Cerquetti, Poggi, Bastianini)

Verdi - Don Carlo (Previtali 1951 / Caniglia, Rossi-Lemeni, Picchi, Silveri, Neri)

Verdi - La Forza del Destino (Marinuzzi 1941 / Caniglia, Masini, Tagliabue, Pasero)

Verdi - Il Trovatore (Votto 1953 live / Callas, Penno, Tabliabue, Modesti)

Kontzertua (Arias by Gluck, Rossini, Bellini, Donizetti, Verdi, Thomas, Mascagni, Saint-Saëns)

Bibliografia

Patron Marchand, Miguel [1990]. 100 Iraganeko Abeslari Handi.
Celletti, R. [1964]. Le grandi voci (Erroma: Istituto per la collaborazione culturale).
Davidson, E. [1971]. "All about Ebe", Opera News, xxxv/21 (1971), 28. or.
De Franceschi, Bruno, and Pier Fernando Mondini. [1980]. Ebe Stignani: una voce e il suo mondo.
Rasponi, Lanfranco. [1982]. The last prima donnas. (New York, Knopf)

Kanpo estekak

Datuak: Q456908
Multimedia: Ebe Stignani / Q456908