Bainu
Bainua garbitzeko edo atsegin hartzeko gorputza uretan murgiltzeko ekintza eta horren ondorioa da[1].
Mundu osoan zehar zabalduta dagoen ohitura da. Aldaera asko daude. Azken helburuari dagokionez, bainu erritualak (erlijio jakin batean esanahi zehatz dutenak), higienikoak, terapeutikoak (hidroterapia), kirolekoak (igeriketa), plazer bainuak... daude. Bainatzeko ura besterik ez da behar. Pertsonak ibai batean bainatu daitezke, itsasoan, igerileku batean, bainuontzi batean. Jantzita edo biluzik egin dezakete, osorik edo zati batean, bakarka edo lagunartean.
Komuneko xehetasun batzuk berrikustea, jendearen eguneroko bizitzarekin erlazionatuz, interesgarria izan daiteke. Erabat lehorreko ugaztun batzuk bainatu daitezke, bai freskatzeko, bai berotzeko.
Bainu motak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Bainuetxeak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Gorputzaren higienerako bainu publikoak ez bezala, bainu sendagarriak etengabe egon dira martxan erromatarren garaitik gaur egunera arte.
Bainuetxeetan egiten zen prebentziozko tratamendua eta uren bidezko gaixotasunen zaintza (Hidroterapia).
Buztinezko bainuak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Buztinezko bainuak, partzialak edo gorputzaren gainazal osokoak, bainuetxe batzuetan dokumentatuta daude oso antzinatik.
Bainuak beste materia batzuekin
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Ziurrenik, buztinezko bainu tradizionaletan inspiratuta, badira beste materia batzuk erabiltzen dituzten antzeko tratamenduak. Adibide tipiko bat txokolate-bainuak dira. Ondorio praktikoetarako, kataplasmak eta aurpegiko maskarak, materia exotikoagoak dituztenak, bainu osoak baino askoz ezagunagoak dira.
Bainu eta likido exotikoak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]Atal honetako lokatza eta materiak pastak edo antzekoak badira ere, gogoratu behar da exotismoa likido batzuei egotz dakiekeela.
Asto esnearekin bainatzea dama ospetsu batzuek egiten zuten: Kleopatrak, Agripinak, Popeak.
Hiri-elezahar batzuek xanpainean (edo cavan) bainatzeaz hitz egiten dute, baita kolonian edo lurrinetan ere.
Hareazko bainuak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Hondartzetan maiz agertzen den irudi bat haur edo heldu batena da, ongi pasatzeagatik leporaino lurperatua. Egia esan, zati batean hondarretan lurperatua izateko praktika hori tratamendu terapeutiko oso zaharra da, bainuetxe batzuetan eskaintzen dena. Hondarraren tenperatura onuragarria izan daiteke, mina arinduz edo lesio edo gaixotasun batzuen sendaketa bizkortuz: erreumatismoa.
Bainu turkiarrak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]-
Bainu turkiarra -
Bainu turkiarra
.jpg)
Bainu turkiar deiturikoak neurri aldakorrekoak izan daitezke (oso txikietatik hasi eta oso handietara arte) eta modu desberdinean banatutako gelak izan ditzakete. Oro har, aldagela bat, gela epel bat, areto bero bat, igerileku bat eta hozte-gela bat dituzte. Erabiltzailea jantzita sartzen da eta aldagelan biluzten da. Toalla batekin gela epelera joan eta han egoten da minutu batzuetan. Girotu ondoren, gela berora joaten da, eta izerdi ugari botatzen du. Handik denbora batera, ur hotzeko igerilekuan murgiltzen da. Tratamendua garbiketa eta masaje batekin amaitzen da. Eta atsedenaldi bat hozte-gela batean.
Bainu errusiarrak
[aldatu | aldatu iturburu kodea]
Errusiar bainu tradizionalak tenperatura altuko lurrun-bainu gisa deskribatzen ziren. Erabiltzaileak, egonaldi luze baten ondoren eta izerdi ugari bota ondoren, ur hotzetan bainatzen ziren.
