-idus
Entradas similares: Idus| -idus | |
| clásico (AFI) | -idus [ˈɪd̪ʊs̠] |
| eclesiástico (AFI) | -idus [ˈiːd̪us] |
| variantes | -cidus[1] |
| rima | i.dus |
Etimología 1
[editar]Incierta.[2]
Sufijo adjetivo
[editar]1.ª y 2.ª declinación (-us, -a, -um)
| ||||||
| Singular | Plural | |||||
|---|---|---|---|---|---|---|
| Masculino | Femenino | Neutro | Masculino | Femenino | Neutro | |
| Nominativo | -idus | -ida | -idum | -idī | -idae | -ida |
| Vocativo | -ide | -ida | -idum | -idī | -idae | -ida |
| Acusativo | -idum | -idam | -idum | -idōs | -idās | -ida |
| Genitivo | -idī | -idae | -idī | -idōrum | -idārum | -idōrum |
| Dativo | -idō | -idae | -idō | -idīs | -idīs | -idīs |
| Ablativo | -idō | -idā | -idō | -idīs | -idīs | -idīs |
- 1
- Forma adjetivos mayormente de verbos intransitivos con tema en -ē- (segunda conjugación, -eō, -ēre).[3]
- Ejemplo: acidus, avidus, pallidus, timidus, etc.
- Ejemplo: cupidus.
- Ejemplo: gelidus, herbidus, morbidus, etc.
Referencias y notas
[editar]- ↑ alargamiento
- ↑ D. Gary Miller. Latin Suffixal Derivatives in English and their Indo-European Ancestry. Página 182. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 2006. ISBN: 0199285055.
- ↑ Oxford Latin Dictionary. Editado por: P. G. W. Glare. Editorial: Oxford University Press. Oxford, 1983.