Saltu al enhavo

kvieta

El Vikivortaro
Kazo Ununombro Plurnombro
Nominativo kvieta kvietaj
Akuzativo kvietan kvietajn

Signifoj

[redakti]
  1. Tia, ke ĝi ne ekscitas la sensojn, ne perturbas la ripozon.
    Ni kune promenis en kvietaj (senbruaj) stratoj.
    La kvieteco de la nokto karesis la animon.
    Kio povus kvietigi mian doloron?
    Mi prenis kvietigan medikamenton (kvietigaĵon) por ebligi ripozon.
    La vento jam kvietiĝis.
  2. Ne montranta ekscitecon, havanta nepasian kaj pacan aspekton.
    Ni ĉiuj koleris, nur li restis kvieta.
    Ŝi ĉiam parolas kviete.
  3. Nekolerema, ne facile incitebla; pacema; malsovaĝa.
    Ĉi tiu besteto estas tre kvieta.
    Fariĝis paco, sed la homaro ankoraŭ ne retrovis sian kvieton.
    Manon malkvietan ĉiu muro atakas.

Tradukoj

[redakti]
Referencoj kaj literaturo