Saltu al enhavo

-e

El Vikivortaro
Nominativo -e
Akuzativo -en

Signifoj

[redakti]
  1. montras ke vorto estas adverbo. Krom post kelkaj adverbaj radikoj, kie ĝi estas balasta, la finaĵo -e adverbigas vorton
  2. pseŭdo-finaĵo de iuj lokaj adverboj el la tabelvortoj (ie, kie, tie, ĉie, nenie)
Deveno
el la itala -e, latina , rusa e kaj pola -ie
Derivaĵoj
rapida → rapide
varma → varme
ekzemplo → ekzemple
vespero → vespere
ĉiu + jaro → ĉiujare
sia + vico → siavice
Elparolo
IFA ɛ  e 

Signifoj

[redakti]
  1. substantiviga sufikso de adjektivo, per kiu oni nomas parton de tuto, kiu havas la karakteron de
    • trovgaf : "en inversa pozicio" → trovge : "tio kio estas en inversa pozicio"
    • keraf : "ruĝa" → kere : "ruĝo"
  2. substantiviga sufikso de substantivo, per kiu oni nomas frukton
  3. substantiviga sufikso de substantivo, per kiu oni nomas legomon
    • werna : "terpomo (planto)" → werne : "terpomo (legomo)"
    • diuz : "bambuo" → diuze : "ŝoso de bambuo"
Gramatikaj trajtoj
Kiam ĉi tiu sufikso estas uzata laŭ la unua senso (= parto de tuto, kiu havas la karakteron de), tiam la tiel konstruataj substantivoj estas nenombreblaj.

Signifoj

[redakti]
  1. vokalo por la sonharmonia referenco al la vortoj, kiuj finiĝas per "e"
« Silkeca vesto » estu tradukota per pibafe vage.
Referencoj kaj literaturo