vokto

Esperanto

 Substantivo

Kazo	Ununombro	Plurnombro
Nominativo	vokto	voktoj
Akuzativo	vokton	voktojn

Vorterseparo

vokt/o.

Signifoj

[1] kontrolisto de laboro, supergardisto

[2] mezepoka titolo de kutime nobela oficisto, kiu administris teritorion kiel reprezentanto de ĝia posedanto aŭ reganto.

Ekzemploj

[1] Faraono ordonis al la voktoj de la popolo […]

Rimarkoj

Zamenhof utiligis la esprimon pli ĝenerale ankaŭ por similspecaj gardistoj aŭ kontrolantoj ekzemple en la faraona imperio.

Samsencaĵoj

[1] supergardisto

Tradukoj

   

germana: [2] Vogt → de vira

rumana: [1] vechil → ro

Referencoj kaj literaturo

•  vokto
• Ĉefred. G. Waringhien, Plena Ilustrita Vortaro de Esperanto (PIV), SAT: Paris, 2005 -- kapvorto "vokto".
• Tatoeba, la fraza tradukvortaro, frazoj kun tradukoj al aliaj lingvoj "vokto"
• La Simpla Vortaro, „vokto“.

Fontoj kaj citaĵoj