Posesivo

En gramatiko, posesivo (mallongigo: POSS) estas vorto aŭ gramatikaĵo, kiu indikas la rilaton de posedo aŭ aparteno vastasencaj.

Sintakso

Diversaj lingvoj povas havi diversajn sintaksojn por posesivoj.

Genitivo

Pli detalaj informoj troveblas en artikolo Genitivo.

Kelkaj lingvoj havas unikan kazon, la genitivon, kiu funkcias kiel posesivo. Ekzemple, en la germana lingvo:

das	Buch	des	Junge-n
ART.NOM	libro	ART.GEN	knabo-GEN
“la libro de la knabo”

La posesivo (la fakto ke la libro apartenas al la knabo) esprimiĝas per la kazo genitivo de la artikolo des kaj la substantivo Jungen.

Prepozicioj aŭ postpozicioj

En kelkaj lingvoj, oni uzas prepozicion aŭ postpozicion (simile al la Esperanta de) por esprimi posesivon. Ekzemple, en la japana lingvo oni uzas la postpozicion no “de”:

猫	の	色
neko	no	iro
kato	de	koloro
“la koloro de la kato”

Posesivaj pronomoj

Multaj lingvoj havas specialajn posesivajn pronomojn, por montri posedon, apartenon, aŭ aliajn rilatojn. Ekzemple, en Esperanto oni havas la pronomojn mia, kies, ktp.

Kelkaj lingvoj havas kaj ĝeneralan genitivon kaj specialajn posesivajn pronomojn. Ekzemple, la rusa lingvo havas kaj la regulan genitivon меня menja “de mi” kaj la posesivon мой moj “(la) mia”.

Enklizaĵo

En la angla lingvo, oni uzas la morfemon ’s, kiu estas enklizaĵo, ne vera kaza sufikso, ĉar ĝi povas havi kiel komplementon substantivan sintagmon, ne nur unu substantivon:

the	king	of	England=’s	power
ART	reĝo	de	Anglio=POS	potenco
“la potenco de la reĝo de Anglio”

Semantiko

En diversaj lingvoj, la signifokampo de la posesivo povas esti vasta aŭ malvasta. Jen kelkaj oftaj signifoj de posesivoj:

• posedo (“mia libro”, “ŝia domo”)
• aparteno (“mia lernejo”, “lia lando”)
• konsisto (“mia kruro”, “la turo de la kastelo”)
• parenceco aŭ alia interhoma rilato (“via patrino”, “nia amiko”)
• kreinto, verkinto (“la novelo de Baghy”, “la pentraĵo de Picasso”)
• uzanto (“mia taksio”, “via aŭtobuso”)
• faranto aŭ farato (“lia ekzekuto”, “mia foriro”)