Milera kamuflimito
Speco de aposematismo estas uzata por la tiel nomata Milera kamuflimito, per kiuj specioj kun iaj defendoj evoluas por simili unu al alia. Per tiu kamuflimito, du aŭ pli specioj, kiuj ne estas rilatigitaj sed kiuj havas unu aŭ pli da komunaj predantoj, sukcesis imiti la respektivajn avertajn signojn de aliaj specioj (ekz. per similkoloroj). La averta signalo al eblaj predantoj estas kunhavata, farante ilin lerni pli rapide kontraŭ malpli kosto de ĉiu specio. La termino estis nomita laŭ la germana naturalisto Fritz Müller, kiu la unua proponis la koncepton en 1878.[2][3]
Notoj
[redakti | redakti fonton]- ↑ (2006) “Repeating patterns of mimicry”, PLoS Biol 4 (10), p. e341. doi:10.1371/journal.pbio.0040341.
- ↑ Müller, Fritz (1878). “Ueber die Vortheile der Mimicry bei Schmetterlingen”, Zoologischer Anzeiger 1, p. 54–55.
- ↑ Müller, F. (1879). “Ituna and Thyridia; a remarkable case of mimicry in butterflies. (R. Meldola translation)”, Proclamations of the Entomological Society of London 1879, p. 20–29.
Bibliografio
[redakti | redakti fonton]- Wickler, W. (1968) Mimicry in Plants and Animals (Angla versio tradukita el la germana) McGraw-Hill, New York. ISBN 0-07-070100-8 Aparte, ĉapitroj 7a kaj 8a.
- Ruxton, G. D.; Speed, M. P.; Sherratt, T. N. (2004). Avoiding Attack. The Evolutionary Ecology of Crypsis, Warning Signals and Mimicry (Eviti atakojn per avertaj signaloj). Oxford: Oxford University Press. ISBN 0-19-852860-4 Ĉapitroj 9a kaj 11a havigas priskribon de kutima kompreno.