Konkordato de 1801
La Konkordato de 1801 estas interkonsento inter Napoleon Bonaparte kaj Pio la 7-a kiu restarigis la Katolikan Eklezion kiel la majoritata eklezio de Francio kaj restarigis plej grandan parton de ĝia burĝa statuso.
Dum la Franca Revolucio, la Nacia Asembleo konfiskis ekleziajn proprietojn kaj eldonis la Ĝentilan Konstitucion de la Pastraro, kiu igis al la eklezio sekcio de la Ŝtato, forigante ĝin de la papa aŭtoritato. Tio kaŭzis malamikecon inter la vendeanoj rekte al la ŝanĝo en la rilato inter la Romkatolika Eklezio kaj la franca registaro. Postaj leĝoj aboliciis la tradiciajn gregorian kalendaron kaj kristanajn feriojn.
Dum la Konkordato reestigis kelkajn aferojn de la papo, ĝi estis plejparte en favoro de la ŝtato. La ekvilibro de eklezi-ŝtataj rilatoj kliniĝis firme en la favoro de Napoleon Bonaparte. Nun, Napoleon povis gajni favoron de la katolikoj ene de Francio kaj en Romo. Kiel parto de la Konkordato, li prezentis alian aron da leĝoj konataj kiel Organikaj Artikoloj.