Izabela Jogajlido

Izabela Jogajlido
Reĝino de Hungario (progeedza)
Portreto de Izabela Jogajlido, de Lucas Cranach la Juna (ĉ. 1565)
Regado	1539–1540
Kronado	23-a de februaro 1539 en Székesfehérvár, Hungario
Persona informo
Naskiĝo	18-an de januaro 1519 (1519-01-18) en Krakovo, Pollando
Morto	15-an de septembro 1559 (1559-09-15) (40-jaraĝa) en Alba Iulia, Transilvanio
Mortis pro	Naturaj kialoj vd
Mortis per	Malsano vd
Tombo	Katedralo Sankta Mikaelo, Alba Iulia
Religio	Romkatolikismo
Ŝtataneco	Hungario vd
Familio
Dinastio	Jogajlidoj (denaske) Zápolya (progeedze)
Patro	Sigismondo la 1-a de Pollando-Litovio
Patrino	Bona Sforza
Gefratoj	Katharina of Poland, Countess of Montfort (en) , Sofia Jogajlido, dukino de Brunsvigo-Luneburgo, Katarina Jogajlido, Anna Jogajlido, Regina Szafraniec (en) , Anna Jagiellon (en) , Hedvig Jogajlido, brandenburga princelektisto-edzino, John Jagiellon (en) , Wojciech Olbracht (en) kaj Sigismondo la 2-a de Pollando vd
Edz(in)o	Johano la 1-a de Hungario
Infanoj	Johano la 2-a de Hungario
Profesio
Okupo	reĝino vd
Aktiva en	Hungara reĝlando vd
Postenoj Postenoj regento dukino vd
vd	Fonto: Vikidatumoj

Izabela Jogajlido

Izabela adiaŭas de Transilvanio

Izabela Jogajlido (naskiĝis 1519 en Krakovo; mortis la 15-an de septembro 1559 en Gyulafehérvár / Alba Iulia) estis reĝino hungara, edzino de reĝo Johano la 1-a kaj filino de Sigismondo la 1-a de Pollando-Litovio, patrino de Johano la 2-a.

Kariero

Izabela edziniĝis al reĝo János Szapolyai (Johano la 1-a) en 1539 kaj post lia morto ŝi regis kune kun Georgo Fráter, Péter Petrovics kaj Bálint Török. En 1541 post okupado de fortikaĵo de Buda de Sulejmano la 1-a Izabela translokiĝis en Lippan, poste en Gyulafehérváron. En aŭgusto 1551 Georgo Fráter eksigis ŝin al favore de imperiestro Ferdinando la 1-a kaj Izabela iris al Pollando, sed la magnatoj senkontentaj post la morto de Georgo Fráter, revenigis ŝin en 1556. La 22-an de oktobro ŝi enmarŝis en Koloĵvaron kaj transprenis la regadon je la nomo de János Zsigmond (Johano la 2-a). Transilvanio estinta sub turka patronado tiel plene disiĝis de Hungarujo.

Fonto

• Magyar Életrajzi Lexikon