Henriko (Saksio-Römhild)
| Henriko | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Duko de Saksio-Römhild | |||||
| |||||
| Persona informo | |||||
| Heinrich von Sachsen-Römhild | |||||
| Naskiĝo | 19-an de novembro 1650 en Gotha | ||||
| Morto | 13-an de majo 1710 (59-jaraĝa) en Römhild | ||||
| Lingvoj | germana • latina vd | ||||
| Ŝtataneco | Sankta Romia Imperio  vd
| ||||
| Familio | |||||
| Dinastio | Ernestidoj vd | ||||
| Patro | Ernesto la 1-a de Saksio-Gotao-Altenburgo vd
| ||||
| Patrino | Princess Elisabeth Sophie of Saxe-Altenburg (en)  vd
| ||||
| Gefratoj | Elisabeth Dorothea of Saxe-Gotha-Altenburg (en) , Dorothea Maria of Saxe-Gotha-Altenburg (en) , Kristiano de Saksio-Eisenberg, Bernardo la 1-a de Saksio-Meiningen, Johano Ernesto la 4-a de Saksio-Koburgo-Saalfeld, Frederiko la 1-a de Saksio-Gotao-Altenburgo, Ernest, Duke of Saxe-Hildburghausen (en) kaj Albert V, Duke of Saxe-Coburg (en) vd
| ||||
| Edz(in)o | Marie Elisabeth of Hesse-Darmstadt (en) (1676–1710) vd
| ||||
| Profesio | |||||
| Okupo | aristokrato politikisto vd
| ||||
| Laborkampo | Politiko, governance (en) , nobelaro kaj militarto vd
| ||||
| Aktiva en | Römhild vd | ||||
| |||||
| vd | Fonto: Vikidatumoj | ||||
Henriko de Saksio-Römhild, germane Heinrich von Sachsen-Römhild (naskiĝis la 19-an de novembro 1650 en Gotha, mortis la 13-an de majo 1710 en Römhild) estis la ununura duko de la Duklando Saksio-Römhild.
Vivo
[redakti | redakti fonton]Li estis la sepa filo (el kiuj nur 4 pluvivis) de Ernesto la 1-a (Saksio-Gotha-Altenburg). Post la morto de sia patro, en 1675, Henriko kaj liaj fratoj kune regis la Duklandon Saksio-Gotha-Altenburg. La 24-an de februaro 1680, post la traktato de dividado de la familiaj teritorioj li ricevis la nove kreitan Duklandon Saksio-Römhild.
En Darmstadt la 1-an de marto 1676, Henriko geedziĝis kun Marie Elisabeth von Hessen-Darmstadt, filino de Ludoviko la 4-a. Ili ne havis infanojn. De la 18-a de novembro 1680 la paro vivis en la Kastelo Glücksburg. Duko Henriko disvolvis rapidan konstruaktivecon. Li igis sian kastelon restrukturiĝi kaj rekonstruiĝi laŭ siaj deziroj. Dum lia regado al la kastelkirko estis konstruita kaj doganejo, kaj kvar domoj por la kortega nobelaro, kaj plie rajdlernejo, hipodromo kaj la oranĝerio.
Inter la pli grandiozaj konstruaĵoj estis kaverndomo nomita Plezurejo de Marie Elizabeth, kiun li amis tre multe, kaj plezurpalaco en Mertzelbach dizajnita fare de la kortega skulptisto Lux, kiu ankaŭ kreis la ĉefaltaron en la monaĥeja preĝejo. Multaj el tiuj konstruaĵoj jam ne ekzistas, sed Henriko priskribis ilin detale en libro kiun li ankaŭ publikigis. Tiu libro estas konsiderita unu el la malmultaj restantaj nuntempaj atestaĵoj pri efemera arkitekturo. Henriko ankaŭ drenigis la lagon Bürgersee konvertante ĝin en plezurĝardenon. Li provizis la urbokernan preĝejon per baroka altaro, brodornamita reĝa loĝio kaj nova orgeno.
Henriko estis sperta en mekaniko, arkitekturo kaj matematiko. Li malfermis princan bibliotekon en Schloss Glücksburg, kiun li pligrandigis konstante. Post lia morto ĝi estis heredita fare de la Duko de Saksio-Gotha. De 1691 ĝis 1693 li estis reganto por duko Frederiko la 2-a de Saksio-Gotha, kune kun sia frato Bernhard. Henriko eniĝis en imperian militservon kiam li estis juna kaj iĝis imperia Generalfeldzeug-majstro en 1697. En 1698, li ricevis la danan Elefantan Ordenon. En liaj lastaj kvar jaroj li estis la plej membro de la Ernestina dinastio. La luksa vivo en la kortego kaj la reprezentaĵoj de la duko alportis la malgrand-landan urbon de Römhild al ekonomia normaligo kaj kultura prospero. Sed la elspezo superis la financan forton de la duko. Kiam la populara reganto mortis neatendite en 1710, li postlasis multon da ŝuldoj. Lia heredo estis aŭkciita.
Henriko mortis en Römhild. Post lia morto, liaj teroj estis pridisputataj inter liaj fratoj. Poste, Römhild estis retenita memstare fare la pli juna frato, Johano Ernesto. Duko Henriko estis entombigita en la ĥorejo de la kirko en Römhild. Sed hodiaŭ de la tombo jam ne ekzistas iu resto. Lia geedziĝo estis seninfana. La princlando estis disigita dum la t.n. Coburg-Eisenberg-Römhild-heredkverelo, kiu estis solvita nur en 1735.
Literaturo
[redakti | redakti fonton]- Verein für Sachsen-Meiningische Geschichte und Landeskunde (Hrsg.): Neue Landeskunde des Herzogtums Sachsen-Meiningen, Hildburghausen 1903
- August B. Michaelis: Einleitung zu einer volständigen Geschichte der Chur- und Fürstlichen Häuser ... p. 521
- Johann Samuel Ersch: Allgemeine Encyclopädie der Wissenschaften und Künste in alphabetischer ... p. 358
- Buch Die fürstliche Baulust des Herzogs Heinrich von Sachsen-Römhild Arkivigite je 2014-12-26 per la retarkivo Wayback Machine.