Magreba kuirarto
La Magreba kuirarto rilatas al la kuirartaj praktikoj de la landoj kaj etnoj kiuj vivas kaj konsistigas la tiel nomatan: Magrebo (en la araba المغرب) en geografia opozicio al la Maŝreko. Magrebaj kuirartoj havas, en sia plej norda parto, karakterizaĵojn de mediteranea kuirarto, dum ili estas parto de afrikaj kuirartoj. Ĝi havas grandajn influojn de la indiĝenaj berberoj, de la araboj, kaj el la otomana kuirarto kaj turka kuirarto (kun la escepto de maroka kuirarto) pro la disvastiĝo de la Otomana Imperio kaj tial oni povas vidi la dolmojn kaj baklavojn en multaj el ĝiaj regionoj.
La manĝaĵoj uzataj estas markitaj per la halalaj normoj de Islamo, tial la porkaĵo ne estas manĝataj, sed estas ŝafidaĵo kaj kokaĵo kiel komuna baza plado por ĉiuj ĉi kuirartoj. La plej fama kaj komuna el la magrebaj ingrediencoj estas: kuskuso. Iuj el la plej komunaj kondimentoj de Magrebo estas la hariso kaj la marinitaj fiŝaĵoj, kiu havas la ĉermulon kiel baza ingredienco en ĉiuj regionoj. La uzo de mento en pladoj kun viando estas tre ofta en maroka kuirarto, same kiel en la oriento de Alĝerio kaj Tunizio. La tri landoj, Maroko, Alĝerio kaj Tunizio, adoptis la teknikon de konservado kaj sekigita viando nomata Gedîd, en kiu la spicoj estas miksitaj kun viando kaj salo, kaj ĉio ĉi estas sekigita sub la suno.
La komuna ingredienco por la magrebaj lokaj kuirartoj estas sezampasto, ĉie en ĉiuj manĝoĉambroj, restoracioj kaj manĝejoj. La uzo de kuskuso signifas, ke ankaŭ la kuskuso ĉeestas en multaj kuirartoj en Magrebo. Ankaŭ estas komune uzi oleon el Arganio.