Kelo

Kelo estas subtera konstruaĵparto. La origina celo estas konservi diversajn nutraĵojn kiel legomoj, fruktoj, fromaĝoj pro la konstanta temperaturo konservada. Vinkelo estas ejo kie oni produktas, konservas kaj/aŭ vendas vinojn.

Laŭ Francisko Azorín kelo estas Subterejo por konservi vinojn k. aliajn englutaĵojn, karbon, k.c. Loko speciale konstruita por konservi vinojn.^[1] Li indikas etimologion el la greka kenos (kavo) kaj de tie latina cavus, cella.^[2]

Vidu ankaŭ

Proverbo

Ekzistas proverboj pri kelo en la Proverbaro Esperanta de L. L. Zamenhof^[3]:

„ Li havas nek ĉelon, nek kelon. ”

„ Malfermita kelo tentas al ŝtelo. ”

Referencoj

↑ Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 110.
↑ Azorín, samloke.
↑ Lernu. Arkivita el la originalo je 2011-12-25. Alirita 2009-03-12.

Kategorio Kelo en la Vikimedia Komunejo (Multrimedaj datumoj)
Kelo en la Vikicitaro (Kolekto de citaĵoj)

Ĉi tiu artikolo ankoraŭ estas ĝermo.

Helpu al Vikipedio plilongigi ĝin. Se jam ekzistas alilingva samtema artikolo pli disvolvita, traduku kaj aldonu el ĝi (menciante la fonton). Bonvolu aldoni parametron por plibone kategoriigi la paĝon.

[1] Francisko Azorín, arkitekto, Universala Terminologio de la Arkitekturo (arkeologio, arto, konstruo k. metio), Presejo Chulilla y Ángel, Madrido, 1932, paĝo 110.

[2] Azorín, samloke.

[3] Lernu. Arkivita el la originalo je 2011-12-25. Alirita 2009-03-12.

[1]

[2]

[3]