verklaren

From Wiktionary, the free dictionary
Jump to navigation Jump to search
See also: verklären

Dutch

[edit]

Etymology

[edit]

From Middle Dutch verclāren. Equivalent to klaar +‎ ver- -en.

Pronunciation

[edit]
  • IPA(key): /vərˈklaː.rə(n)/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: ver‧kla‧ren
  • Rhymes: -aːrən

Verb

[edit]

verklaren

  1. to declare, state
  2. to explain, clarify

Conjugation

[edit]
Conjugation of verklaren (weak, prefixed)
infinitive verklaren
past singular verklaarde
past participle verklaard
infinitive verklaren
gerund verklaren n
present tense past tense
1st person singular verklaar verklaarde
2nd person sing. (jij) verklaart, verklaar2 verklaarde
2nd person sing. (u) verklaart verklaarde
2nd person sing. (gij) verklaart verklaarde
3rd person singular verklaart verklaarde
plural verklaren verklaarden
subjunctive sing.1 verklare verklaarde
subjunctive plur.1 verklaren verklaarden
imperative sing. verklaar
imperative plur.1 verklaart
participles verklarend verklaard
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Synonyms

[edit]

Derived terms

[edit]

Descendants

[edit]
  • Afrikaans: verklaar
  • Negerhollands: verklaar