fitna

English

Etymology 1

Borrowed from Arabic فِتْنَة (fitna, “sedition, strife”).

Noun

fitna (countable and uncountable, plural fitnas)

1. (Islam, uncountable) Temptation.
2. Strife; social unrest or civil war among Muslims, especially from the 7th to the 9th century.

References

• OED 2006

Etymology 2

Alternative forms

• See fixing to.

Contraction

fitna

1. (rare) African-American Vernacular form of fixing to: used to express a desire or future action.

   I'm fitna go to the store.

Anagrams

• Fanti, faint

Faroese

Etymology

From Old Norse fitna, from Proto-Germanic *fitnaną.

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfɪʰtna/
• Rhymes: -ɪʰtna
• Homophone: fitnað

Verb

fitna (third person singular past indicative fitnaði, third person plural past indicative fitnaðu, supine fitnað)

1. (intransitive) to become fat, to get fat

   Tú ert fitnaður.

   You've gotten fatter.

Conjugation

Conjugation of fitna (group v-30)
infinitive	fitna
supine	fitnað
participle (a6)1	fitnandi	fitnaður
	present	past
first singular	fitni	fitnaði
second singular	fitnar	fitnaði
third singular	fitnar	fitnaði
plural	fitna	fitnaðu
	imperative
singular	fitna!
plural	fitnið!
1Only the past participle being declined.

Related terms

• fiti
• feitur
• fita

Icelandic

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈfɪhtna/
• Rhymes: -ɪhtna

Verb

fitna (weak verb, third-person singular past indicative fitnaði, supine fitnað)

1. (intransitive) to become fat, to get fat

   Þú hefur fitnað yfir jólin.

   You've gotten fatter over Christmas.

Conjugation

fitna — active voice (germynd)

infinitive (nafnháttur)		að fitna
supine (sagnbót)		fitnað
present participle (lýsingarháttur nútíðar)		fitnandi
	indicative (framsöguháttur)			subjunctive (viðtengingarháttur)
present (nútíð)	ég fitna	við fitnum	present (nútíð)	ég fitni	við fitnum
	þú fitnar	þið fitnið		þú fitnir	þið fitnið
	hann, hún, það fitnar	þeir, þær, þau fitna		hann, hún, það fitni	þeir, þær, þau fitni
past (þátíð)	ég fitnaði	við fitnuðum	past (þátíð)	ég fitnaði	við fitnuðum
	þú fitnaðir	þið fitnuðuð		þú fitnaðir	þið fitnuðuð
	hann, hún, það fitnaði	þeir, þær, þau fitnuðu		hann, hún, það fitnaði	þeir, þær, þau fitnuðu
imperative (boðháttur)	fitna (þú)	fitnið (þið)
	Forms with appended personal pronoun
	fitnaðu	fitniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.

Related terms

• feiti
• feitur
• fita

Uzbek

Etymology

Borrowed from Arabic فِتْنَة (fitna, “sedition, strife”).

Noun

fitna (plural fitnalar)

1. mischiefmaking
2. sedition