emmek

See also: əmmək

Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish أممك (emmek, “to suck, imbibe by sucking”), from Proto-Turkic *em- (“to suck”).^[1]

Pronunciation

IPA^(key): [ɛˈmːɛc]
Hyphenation: em‧mek

Verb

emmek (third-person singular simple present emer)

(transitive) to suck
Vampirler kan emen hayalî yaratıklardır. ― Vampires are imaginary blood sucking creatures.
(transitive) to absorb
(transitive) to milk, mulct, bleed

Conjugation

Conjugation of emmek (aorist in -V²r)

Note: Actual conjugations can be more complex than tables below. Compound forms with the auxiliary olmak not shown. See also Appendix:Turkish suffixes#Verbs.

Positive declarative

infinitive			emmek
impersonal participle	imperfective		emen
	perfective		emmiş
	prospective		emecek
personal participle	non-prospective		emdiğim	emdiğin	emdiği	emdiğimiz	emdiğiniz	emdikleri
personal participle	prospective		emeceğim	emeceğin	emeceği	emeceğimiz	emeceğiniz	emecekleri
verbal noun			emme
way of doing			emiş
			singular			plural
			1^st person	2^nd person	3^rd person	1^st person	2^nd person	3^rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	emerim	emersin	emer	emeriz	emersiniz	emerler
	present	imperfective	emiyorum	emiyorsun	emiyor	emiyoruz	emiyorsunuz	emiyorlar
	past	perfective	emdim	emdin	emdi	emdik	emdiniz	emdiler
	past	imperfective	emiyordum	emiyordun	emiyordu	emiyorduk	emiyordunuz	emiyorlardı (or emiyordular)
	future		emeceğim	emeceksin	emecek	emeceğiz	emeceksiniz	emecekler
inferential	perfective		emmişim	emmişsin	emmiş	emmişiz	emmişsiniz	emmişler
	aorist		emermişim	emermişsin	emermiş	emermişiz	emermişsiniz	emerlermiş (or emermişlar)
	imperfective		emiyormuşum	emiyormuşsun	emiyormuş	emiyormuşuz	emiyormuşsunuz	emiyorlarmış
conditional	simple		emsem	emsen	emse	emsek	emseniz	emseler
conditional	perfective		emseydim	emseydin	emseydi	emseydik	emseydiniz	emseydiler
optative			emeyim	emesin	eme	emelim	emesiniz	emeler
progressive			emmekteyim	emmektesin	emmekte	emmekteyiz	emmektesiniz	emmekteler
necessitative			emmeliyim	emmelisin	emmeli	emmeliyiz	emmelisiniz	emmeliler
imperative				em	emsin		emin	emsinler

Positive interrogative

			singular			plural
			1^st person	2^nd person	3^rd person	1^st person	2^nd person	3^rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	emer miyim?	emer misin?	emer mi?	emer miyiz?	emer misiniz?	emerler mi?
	present	imperfective	emiyor muyum?	emiyor musun?	emiyor mu?	emiyor muyuz?	emiyor musunuz?	emiyorlar mı?
	past	perfective	emdim mi?	emdin mi?	emdi mi?	emdik mi?	emdiniz mi?	emdiler mi?
	past	imperfective	emiyor muydum?	emiyor muydun?	emiyor muydu?	emiyor muyduk?	emiyor muydunuz?	emiyorlar mıydı?
	future		emecek miyim?	emecek misin?	emecek mi?	emecek miyiz?	emecek misiniz?	emecekler mi?
inferential	perfective		emmiş miyim?	emmiş misin?	emmiş mi?	emmiş miyiz?	emmiş misiniz?	emmişler mi?
	aorist		emer miymişim?	emer miymişsin?	emer miymiş?	emer miymişiz?	emer miymişsiniz?	emerler miymiş?
	imperfective		emiyor muymuşum?	emiyor muymuşsun?	emiyor muymuş?	emiyor muymuşuz?	emiyor muymuşsunuz?	emiyorlar mıymış?
conditional	simple		emsem mi?	emsen mi?	emse mi?	emsek mi?	emseniz mi?	emseler mi?
conditional	perfective		emse miydim?	emse miydin?	emse miydi?	emse miydik?	emse miydiniz?	emseler miydi?
progressive			emmekte miyim?	emmekte misin?	emmekte mi?	emmekte miyiz?	emmekte misiniz?	emmekteler mi?
necessitative			emmeli miyim?	emmeli misin?	emmeli mi?	emmeli miyiz?	emmeli misiniz?	emmeliler mi?

Negative declarative

infinitive			emmemek
impersonal participle	imperfective		emmeyen
	perfective		emmemiş
	prospective		emmeyecek
personal participle	non-prospective		emmediğim	emmediğin	emmediği	emmediğimiz	emmediğiniz	emmedikleri
personal participle	prospective		emmeyeceğim	emmeyeceğin	emmeyeceği	emmeyeceğimiz	emmeyeceğiniz	emmeyecekleri
verbal noun			emmeme
way of doing			emmeyiş
			singular			plural
			1^st person	2^nd person	3^rd person	1^st person	2^nd person	3^rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	emmem	emmezsin	emmez	emmeyiz	emmezsiniz	emmezler
	present	imperfective	emmiyorum	emmiyorsun	emmiyor	emmiyoruz	emmiyorsunuz	emmiyorlar
	past	perfective	emmedim	emmedin	emmedi	emmedik	emmediniz	emmediler
	past	imperfective	emmiyordum	emmiyordun	emmiyordu	emmiyorduk	emmiyordunuz	emmiyorlardı
	future		emmeyeceğim	emmeyeceksin	emmeyecek	emmeyeceğiz	emmeyeceksiniz	emmeyecekler
inferential	perfective		emmemişim	emmemişsin	emmemiş	emmemişiz	emmemişsiniz	emmemişler
	aorist		emmezmişim	emmezmişsin	emmezmiş	emmezmişiz	emmezmişsiniz	emmezlermiş
	imperfective		emmiyormuşum	emmiyormuşsun	emmiyormuş	emmiyormuşuz	emmiyormuşsunuz	emmiyorlarmış
conditional	simple		emmesem	emmesen	emmese	emmesek	emmeseniz	emmeseler
conditional	perfective		emmeseydim	emmeseydin	emmeseydi	emmeseydik	emmeseydiniz	emmeseydiler
optative			emmeyeyim	emmeyesin	emmeye	emmeyelim	emmeyesiniz	emmeyeler
progressive			emmemekteyim	emmemektesin	emmemekte	emmemekteyiz	emmemektesiniz	emmemekteler
necessitative			emmemeliyim	emmemelisin	emmemeli	emmemeliyiz	emmemelisiniz	emmemeliler
imperative				emme	emmesin		emmeyin	emmesinler

Negative interrogative

			singular			plural
			1^st person	2^nd person	3^rd person	1^st person	2^nd person	3^rd person
			ben	sen	o	biz	siz	onlar
indicative	present	aorist	emmez miyim?	emmez misin?	emmez mi?	emmez miyiz?	emmez misiniz?	emmezler mi?
	present	imperfective	emmiyor muyum?	emmiyor musun?	emmiyor mu?	emmiyor muyuz?	emmiyor musunuz?	emmiyorlar mı?
	past	perfective	emmedim mi?	emmedin mi?	emmedi mi?	emmedik mi?	emmediniz mi?	emmediler mi?
	past	imperfective	emmiyor muydum?	emmiyor muydun?	emmiyor muydu?	emmiyor muyduk?	emmiyor muydunuz?	emmiyorlar mıydı?
	future		emmeyecek miyim?	emmeyecek misin?	emmeyecek mi?	emmeyecek miyiz?	emmeyecek misiniz?	emmeyecekler mi?
inferential	perfective		emmemiş miyim?	emmemiş misin?	emmemiş mi?	emmemiş miyiz?	emmemiş misiniz?	emmemişler mi?
	aorist		emmez miymişim?	emmez miymişsin?	emmez miymiş?	emmez miymişiz?	emmez miymişsiniz?	emmezler miymiş?
	imperfective		emmiyor muymuşum?	emmiyor muymuşsun?	emmiyor muymuş?	emmiyor muymuşuz?	emmiyor muymuşsunuz?	emmiyorlar mıymış?
conditional	simple		emmesem mi?	emmesen mi?	emmese mi?	emmesek mi?	emmeseniz mi?	emmeseler mi?
conditional	perfective		emmese miydim?	emmese miydin?	emmese miydi?	emmese miydik?	emmese miydiniz?	emmeseler miydi?
progressive			emmemekte miyim?	emmemekte misin?	emmemekte mi?	emmemekte miyiz?	emmemekte misiniz?	emmemekteler mi?
necessitative			emmemeli miyim?	emmemeli misin?	emmemeli mi?	emmemeli miyiz?	emmemeli misiniz?	emmemeliler mi?

Related terms

References

^ Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*em-ig, *em-ček”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill

[1] Starostin, Sergei, Dybo, Anna, Mudrak, Oleg (2003) “*em-ig, *em-ček”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill

[1]

emmek

Contents

Turkish

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Related terms

References

Navigation menu

emmek

Turkish

Etymology

Pronunciation

Verb

Conjugation

Related terms

References

Navigation menu

Search