κολάζω

Ancient Greek

Etymology

From κόλος (kólos, “docked”) +‎ -άζω (-ázō, verb suffix).

Pronunciation

 

• IPA^(key): /ko.láz.dɔː/ → /koˈla.zo/ → /koˈla.zo/

• (5^th BCE Attic) IPA^(key): /ko.láz.dɔː/
• (1^st CE Egyptian) IPA^(key): /koˈla.zo/
• (4^th CE Koine) IPA^(key): /koˈla.zo/
• (10^th CE Byzantine) IPA^(key): /koˈla.zo/
• (15^th CE Constantinopolitan) IPA^(key): /koˈla.zo/

Verb

κολάζω • (kolázō)

1. to check, chastise
2. to chastise, punish
3. of a drastic method of checking the growth of the almond-tree
4. to be badly in need of

Inflection

   Present: κολᾰ́ζω, κολᾰ́ζομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κολᾰ́ζω	κολᾰ́ζεις	κολᾰ́ζει	κολᾰ́ζετον	κολᾰ́ζετον	κολᾰ́ζομεν	κολᾰ́ζετε	κολᾰ́ζουσῐ(ν)
	subjunctive	κολᾰ́ζω	κολᾰ́ζῃς	κολᾰ́ζῃ	κολᾰ́ζητον	κολᾰ́ζητον	κολᾰ́ζωμεν	κολᾰ́ζητε	κολᾰ́ζωσῐ(ν)
	optative	κολᾰ́ζοιμῐ	κολᾰ́ζοις	κολᾰ́ζοι	κολᾰ́ζοιτον	κολᾰζοίτην	κολᾰ́ζοιμεν	κολᾰ́ζοιτε	κολᾰ́ζοιεν
	imperative		κόλᾰζε	κολᾰζέτω	κολᾰ́ζετον	κολᾰζέτων		κολᾰ́ζετε	κολᾰζόντων
middle/ passive	indicative	κολᾰ́ζομαι	κολᾰ́ζῃ, κολᾰ́ζει	κολᾰ́ζεται	κολᾰ́ζεσθον	κολᾰ́ζεσθον	κολᾰζόμεθᾰ	κολᾰ́ζεσθε	κολᾰ́ζονται
	subjunctive	κολᾰ́ζωμαι	κολᾰ́ζῃ	κολᾰ́ζηται	κολᾰ́ζησθον	κολᾰ́ζησθον	κολᾰζώμεθᾰ	κολᾰ́ζησθε	κολᾰ́ζωνται
	optative	κολᾰζοίμην	κολᾰ́ζοιο	κολᾰ́ζοιτο	κολᾰ́ζοισθον	κολᾰζοίσθην	κολᾰζοίμεθᾰ	κολᾰ́ζοισθε	κολᾰ́ζοιντο
	imperative		κολᾰ́ζου	κολᾰζέσθω	κολᾰ́ζεσθον	κολᾰζέσθων		κολᾰ́ζεσθε	κολᾰζέσθων
		active				middle/passive
infinitive		κολᾰ́ζειν				κολᾰ́ζεσθαι
participle	m	κολᾰ́ζων				κολᾰζόμενος
	f	κολᾰ́ζουσᾰ				κολᾰζομένη
	n	κολᾰ́ζον				κολᾰζόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Imperfect: ἐκόλᾰζον, ἐκολᾰζόμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκόλᾰζον	ἐκόλᾰζες	ἐκόλᾰζε(ν)	ἐκολᾰ́ζετον	ἐκολᾰζέτην	ἐκολᾰ́ζομεν	ἐκολᾰ́ζετε	ἐκόλᾰζον
middle/ passive	indicative	ἐκολᾰζόμην	ἐκολᾰ́ζου	ἐκολᾰ́ζετο	ἐκολᾰ́ζεσθον	ἐκολᾰζέσθην	ἐκολᾰζόμεθᾰ	ἐκολᾰ́ζεσθε	ἐκολᾰ́ζοντο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Future: κολᾰ́σω, κολᾰ́σομαι, κολᾰσθήσομαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κολᾰ́σω	κολᾰ́σεις	κολᾰ́σει	κολᾰ́σετον	κολᾰ́σετον	κολᾰ́σομεν	κολᾰ́σετε	κολᾰ́σουσῐ(ν)
	optative	κολᾰ́σοιμῐ	κολᾰ́σοις	κολᾰ́σοι	κολᾰ́σοιτον	κολᾰσοίτην	κολᾰ́σοιμεν	κολᾰ́σοιτε	κολᾰ́σοιεν
middle	indicative	κολᾰ́σομαι	κολᾰ́σῃ, κολᾰ́σει	κολᾰ́σεται	κολᾰ́σεσθον	κολᾰ́σεσθον	κολᾰσόμεθᾰ	κολᾰ́σεσθε	κολᾰ́σονται
	optative	κολᾰσοίμην	κολᾰ́σοιο	κολᾰ́σοιτο	κολᾰ́σοισθον	κολᾰσοίσθην	κολᾰσοίμεθᾰ	κολᾰ́σοισθε	κολᾰ́σοιντο
passive	indicative	κολᾰσθήσομαι	κολᾰσθήσῃ	κολᾰσθήσεται	κολᾰσθήσεσθον	κολᾰσθήσεσθον	κολᾰσθησόμεθᾰ	κολᾰσθήσεσθε	κολᾰσθήσονται
	optative	κολᾰσθησοίμην	κολᾰσθήσοιο	κολᾰσθήσοιτο	κολᾰσθήσοισθον	κολᾰσθησοίσθην	κολᾰσθησοίμεθᾰ	κολᾰσθήσοισθε	κολᾰσθήσοιντο
		active			middle		passive
infinitive		κολᾰ́σειν			κολᾰ́σεσθαι		κολᾰσθήσεσθαι
participle	m	κολᾰ́σων			κολᾰσόμενος		κολᾰσθησόμενος
	f	κολᾰ́σουσᾰ			κολᾰσομένη		κολᾰσθησομένη
	n	κολᾰ́σον			κολᾰσόμενον		κολᾰσθησόμενον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Aorist: ἐκόλᾰσᾰ, ἐκολᾰσᾰ́μην, ἐκολᾰ́σθην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκόλᾰσᾰ	ἐκόλᾰσᾰς	ἐκόλᾰσε(ν)	ἐκολᾰ́σᾰτον	ἐκολᾰσᾰ́την	ἐκολᾰ́σᾰμεν	ἐκολᾰ́σᾰτε	ἐκόλᾰσᾰν
	subjunctive	κολᾰ́σω	κολᾰ́σῃς	κολᾰ́σῃ	κολᾰ́σητον	κολᾰ́σητον	κολᾰ́σωμεν	κολᾰ́σητε	κολᾰ́σωσῐ(ν)
	optative	κολᾰ́σαιμῐ	κολᾰ́σειᾰς, κολᾰ́σαις	κολᾰ́σειε(ν), κολᾰ́σαι	κολᾰ́σαιτον	κολᾰσαίτην	κολᾰ́σαιμεν	κολᾰ́σαιτε	κολᾰ́σειᾰν, κολᾰ́σαιεν
	imperative		κόλᾰσον	κολᾰσᾰ́τω	κολᾰ́σᾰτον	κολᾰσᾰ́των		κολᾰ́σᾰτε	κολᾰσᾰ́ντων
middle	indicative	ἐκολᾰσᾰ́μην	ἐκολᾰ́σω	ἐκολᾰ́σᾰτο	ἐκολᾰ́σᾰσθον	ἐκολᾰσᾰ́σθην	ἐκολᾰσᾰ́μεθᾰ	ἐκολᾰ́σᾰσθε	ἐκολᾰ́σᾰντο
	subjunctive	κολᾰ́σωμαι	κολᾰ́σῃ	κολᾰ́σηται	κολᾰ́σησθον	κολᾰ́σησθον	κολᾰσώμεθᾰ	κολᾰ́σησθε	κολᾰ́σωνται
	optative	κολᾰσαίμην	κολᾰ́σαιο	κολᾰ́σαιτο	κολᾰ́σαισθον	κολᾰσαίσθην	κολᾰσαίμεθᾰ	κολᾰ́σαισθε	κολᾰ́σαιντο
	imperative		κόλᾰσαι	κολᾰσᾰ́σθω	κολᾰ́σᾰσθον	κολᾰσᾰ́σθων		κολᾰ́σᾰσθε	κολᾰσᾰ́σθων
passive	indicative	ἐκολᾰ́σθην	ἐκολᾰ́σθης	ἐκολᾰ́σθη	ἐκολᾰ́σθητον	ἐκολᾰσθήτην	ἐκολᾰ́σθημεν	ἐκολᾰ́σθητε	ἐκολᾰ́σθησᾰν
	subjunctive	κολᾰσθῶ	κολᾰσθῇς	κολᾰσθῇ	κολᾰσθῆτον	κολᾰσθῆτον	κολᾰσθῶμεν	κολᾰσθῆτε	κολᾰσθῶσῐ(ν)
	optative	κολᾰσθείην	κολᾰσθείης	κολᾰσθείη	κολᾰσθεῖτον, κολᾰσθείητον	κολᾰσθείτην, κολᾰσθειήτην	κολᾰσθεῖμεν, κολᾰσθείημεν	κολᾰσθεῖτε, κολᾰσθείητε	κολᾰσθεῖεν, κολᾰσθείησᾰν
	imperative		κολᾰ́σθητῐ	κολᾰσθήτω	κολᾰ́σθητον	κολᾰσθήτων		κολᾰ́σθητε	κολᾰσθέντων
		active			middle		passive
infinitive		κολᾰ́σαι			κολᾰ́σᾰσθαι		κολᾰσθῆναι
participle	m	κολᾰ́σᾱς			κολᾰσᾰ́μενος		κολᾰσθείς
	f	κολᾰ́σᾱσᾰ			κολᾰσᾰμένη		κολᾰσθεῖσᾰ
	n	κολᾰ́σᾰν			κολᾰσᾰ́μενον		κολᾰσθέν
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Perfect: κεκόλᾰκᾰ, κεκόλᾰσμαι

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	κεκόλᾰκᾰ	κεκόλᾰκᾰς	κεκόλᾰκε(ν)	κεκολᾰ́κᾰτον	κεκολᾰ́κᾰτον	κεκολᾰ́κᾰμεν	κεκολᾰ́κᾰτε	κεκολᾰ́κᾱσῐ(ν)
	subjunctive	κεκολᾰ́κω	κεκολᾰ́κῃς	κεκολᾰ́κῃ	κεκολᾰ́κητον	κεκολᾰ́κητον	κεκολᾰ́κωμεν	κεκολᾰ́κητε	κεκολᾰ́κωσῐ(ν)
	optative	κεκολᾰ́κοιμῐ, κεκολᾰκοίην	κεκολᾰ́κοις, κεκολᾰκοίης	κεκολᾰ́κοι, κεκολᾰκοίη	κεκολᾰ́κοιτον	κεκολᾰκοίτην	κεκολᾰ́κοιμεν	κεκολᾰ́κοιτε	κεκολᾰ́κοιεν
	imperative		κεκόλᾰκε	κεκολᾰκέτω	κεκολᾰ́κετον	κεκολᾰκέτων		κεκολᾰ́κετε	κεκολᾰκόντων
middle/ passive	indicative	κεκόλᾰσμαι	κεκόλᾰσαι	κεκόλᾰσται	κεκόλᾰσθον	κεκόλᾰσθον	κεκολᾰ́σμεθᾰ	κεκόλᾰσθε	κεκολᾰ́δᾰται
	subjunctive	κεκολᾰσμένος ὦ	κεκολᾰσμένος ᾖς	κεκολᾰσμένος ᾖ	κεκολᾰσμένω ἦτον	κεκολᾰσμένω ἦτον	κεκολᾰσμένοι ὦμεν	κεκολᾰσμένοι ἦτε	κεκολᾰσμένοι ὦσῐ(ν)
	optative	κεκολᾰσμένος εἴην	κεκολᾰσμένος εἴης	κεκολᾰσμένος εἴη	κεκολᾰσμένω εἴητον/εἶτον	κεκολᾰσμένω εἰήτην/εἴτην	κεκολᾰσμένοι εἴημεν/εἶμεν	κεκολᾰσμένοι εἴητε/εἶτε	κεκολᾰσμένοι εἴησᾰν/εἶεν
	imperative		κεκόλᾰσο	κεκολᾰ́σθω	κεκόλᾰσθον	κεκολᾰ́σθων		κεκόλᾰσθε	κεκολᾰ́σθων
		active				middle/passive
infinitive		κεκολᾰκέναι				κεκολᾰ́σθαι
participle	m	κεκολᾰκώς				κεκολᾰσμένος
	f	κεκολᾰκυῖᾰ				κεκολᾰσμένη
	n	κεκολᾰκός				κεκολᾰσμένον
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

   Pluperfect: ἐκολᾰ́κειν, ἐκολᾰ́σμην

number		singular			dual		plural
		first	second	third	second	third	first	second	third
active	indicative	ἐκολᾰ́κειν, ἐκολᾰ́κη	ἐκολᾰ́κεις, ἐκολᾰ́κης	ἐκολᾰ́κει(ν)	ἐκολᾰ́κετον	ἐκολᾰκέτην	ἐκολᾰ́κεμεν	ἐκολᾰ́κετε	ἐκολᾰ́κεσᾰν
middle/ passive	indicative	ἐκολᾰ́σμην	ἐκόλᾰσο	ἐκόλᾰστο	ἐκόλᾰσθον	ἐκολᾰ́σθην	ἐκολᾰ́σμεθᾰ	ἐκόλᾰσθε	ἐκολᾰ́δᾰτο
Notes:	This table gives Attic inflectional endings. For conjugation in dialects other than Attic, see Appendix:Ancient Greek dialectal conjugation.

Derived terms

• κόλασις (kólasis)
• κολᾰστήρῐον (kolastḗrion)

Further reading

• κολάζω in Bailly, Anatole (1935) Le Grand Bailly: Dictionnaire grec-français, Paris: Hachette
• “κολάζω”, in Liddell & Scott (1940) A Greek–English Lexicon, Oxford: Clarendon Press
• G2849 in Strong, James (1979) Strong’s Exhaustive Concordance to the Bible
• Woodhouse, S. C. (1910) English–Greek Dictionary: A Vocabulary of the Attic Language‎^[1], London: Routledge & Kegan Paul Limited.
  • castigate idem, page 117.
  • chasten idem, page 127.
  • chastise idem, page 127.
  • correct idem, page 174.
  • discipline idem, page 229.
  • punish idem, page 657.
  • revenge idem, page 709.
  • scourge idem, page 741.
  • smite idem, page 787.
• “κολάζω”, in ΛΟΓΕΙΟΝ [Logeion] Dictionaries for Ancient Greek and Latin (in English, French, Spanish, German, Dutch and Chinese), University of Chicago, since 2011