Tryptyk

Tryptyk – typ nastawy ołtarzowej składający się z części środkowej oraz dwóch bocznych skrzydeł.

Tryptyk jest poliptykiem, czyli ołtarzem szafiastym charakterystycznym dla gotyku^[1]^[2]. Skrzydła są zwykle osadzone na zawiasach i ruchome, dzięki czemu mogą się zamykać, zasłaniając część środkową. Najczęściej są zdobione z obu stron malowidłami lub płaskorzeźbą^[2].

Termin ten odnosi się także do kompozycji malarskich i rzeźbiarskich, składających się z trzech części^[3]^[4].

Nazwy tej czasem używa się w jeszcze szerszym znaczeniu, w odniesieniu do każdego dzieła złożonego z trzech części, np. Tryptyk rzymski, Tryptyk Świętokrzyski.

Zobacz też

Przypisy

↑ Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 322, ISBN 978-83-01-12365-9.
↑ ^a ^b Sztuka świata. T. 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s.308, ISBN 978-83-213-4727-1.
↑ Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 421, ISBN 978-83-01-12365-9.
↑ Słownik języka polskiego (red. Mieczysław Szymczak). T. 3, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1981, s. 541, ISBN 83-01-00284-0.

[stsz1-1] Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 322, ISBN 978-83-01-12365-9.

[sz-2] Sztuka świata. T. 18. Warszawa: Wydawnictwo Arkady, 2013, s.308, ISBN 978-83-213-4727-1.

[stsz2-3] Krystyna Kubalska-Sulkiewicz, Monika Bielska-Łach, Anna Manteuffel-Szarota: Słownik terminologiczny sztuk pięknych. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2007, s. 421, ISBN 978-83-01-12365-9.

[sjp-4] Słownik języka polskiego (red. Mieczysław Szymczak). T. 3, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1981, s. 541, ISBN 83-01-00284-0.

[1]

[2]

[3]

[4]