wilczę

See also: wilcze

Polish

Etymology

Inherited from Proto-Slavic *vьlčę. By surface analysis, wilk +‎ -ę. Cognate to Bulgarian вълче́ (vǎlčé), Czech vlče, Kashubian wôłczã, Slovak vĺča, Ukrainian вовча́ (vovčá).

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈvil.t͡ʂɛ/

• Audio:

  (file)

• Rhymes: -ilt͡ʂɛ
• Syllabification: wil‧czę
• Homophone: wilcze

Noun

wilczę n (diminutive wilczątko)

1. wolf cub, wolfling, wolf whelp

   Synonym: wilczek

   Hypernym: szczenię

Declension

Declension of wilczę

	singular	plural
nominative	wilczę	wilczęta
genitive	wilczęcia	wilcząt
dative	wilczęciu	wilczętom
accusative	wilczę	wilczęta
instrumental	wilczęciem	wilczętami
locative	wilczęciu	wilczętach
vocative	wilczę	wilczęta

Related terms

adjectives

• wilczaty
• wilczy

 

nouns

• wilczar
• wilczarz
• wilczur
• wilczyca

 

verb

• wilczeć impf

 

Further reading

• wilczę in Polish dictionaries at PWN
• wilczę in Narodowy Fotokorpus Języka Polskiego