schragen

Dutch

Pronunciation

• IPA^(key): /ˈsxraːɣə(n)/

• Audio:

  (file)

• Hyphenation: schra‧gen
• Rhymes: -aːɣən

Etymology 1

From schraag +‎ -en.

Verb

schragen

1. (transitive) to support, reinforce

Conjugation

Conjugation of schragen (weak)
infinitive	schragen
past singular	schraagde
past participle	geschraagd
infinitive	schragen
gerund	schragen n
	present tense	past tense
1st person singular	schraag	schraagde
2nd person sing. (jij)	schraagt, schraag2	schraagde
2nd person sing. (u)	schraagt	schraagde
2nd person sing. (gij)	schraagt	schraagde
3rd person singular	schraagt	schraagde
plural	schragen	schraagden
subjunctive sing.1	schrage	schraagde
subjunctive plur.1	schragen	schraagden
imperative sing.	schraag
imperative plur.1	schraagt
participles	schragend	geschraagd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Derived terms

• onderschragen

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

schragen

1. plural of schraag