on 16/01/2025
 | Δρ. Ελευθέριος Σταματόπουλος, Δασολόγος – Περιβαλλοντολόγος Μελετητής |
Εισαγωγή
H προσπάθεια να διατρέξουμε την ιστορία της καταστροφής των δασών κατά τη διάρκεια διαφορετικών περιόδων και μιλώντας σε ένα κοινό όπως το Ελληνικό, που έχει μια σαφώς αντιδασική αντίληψη, μοιάζει να είναι μάταιη. Όμως εμείς επιμένουμε.
Στο άρθρο αυτό θα επιχειρήσουμε να αναδείξουμε τα χαρακτηριστικά της αποδάσωσης σε όλον τον κόσμο και να αναλύσουμε τη σχέση αυτής της καταστροφής με τις κοινωνίες μας και δευτερευόντως με την κλιματική αλλαγή.
Τα δάση που καλύπτουν σήμερα περίπου το 31% της επιφάνειας της Γης, υπήρξαν πάντα κρίσιμα για τη διατήρηση της ζωής των ανθρώπων στη Γη. Παρέχουν οξυγόνο, ρυθμίζουν το κλίμα, διατηρούν τη βιοποικιλότητα και χρησιμεύουν ακόμα και σήμερα ως πηγή τροφής και ξυλείας ακόμα και φαρμάκων.
Ωστόσο, τα τελευταία χίλια χρόνια, τα δάση σε όλο τον κόσμο υπήρξαν αντικείμενο εκτεταμένης καταστροφής από την ληστρική εκμετάλλευσή τους. Από τον Μεσαίωνα έως σήμερα, η σταδιακή εκκαθάριση των δασών για γεωργία, αστικοποίηση και βιομηχανία έχει συντελέσει σημαντικά στην κλιματική αλλαγή, την απώλεια της βιοποικιλότητας και την υποβάθμιση του εδάφους.
Δείτε τις τρομακτικές αλλαγές από την Ιστοσελίδα του Κοινού Κέντρου Ερευνών της Επιτροπής (JRC) που έκανε διαθέσιμο στο κοινό το παρατηρητήριο της ΕΕ για την αποψίλωση και την υποβάθμιση των δασών του πλανήτη. (https://europedirectpiraeus.gr/news/13360/paratiritirio-tis-ee-gia-tin-apopsilosi-tin-ypovathmisi-ton-dason-toy-planiti/).
Α. Ο Μεσαίωνας (5ος – 15ος Αιώνας)
Η κατάσταση των δασών κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα (περίπου 500-1500 μ.Χ.) διαφέρει σημαντικά ανά περιοχή λόγω του κλίματος, των ανθρώπινων δραστηριοτήτων και της ανάπτυξης των κοινωνιών.
Η κάλυψη των δασών σε κάθε περιοχή επηρεάστηκε από την εξάπλωση της γεωργίας, τις ανθρώπινες εγκαταστάσεις και την ανάπτυξη του εμπορίου και της βιομηχανίας.
Θα προσπαθήσουμε να δώσουμε μια γενική εικόνα της κατάστασης των δασών κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, για διαφορετικές περιοχές του κόσμου.
Α.1. Η Ευρώπη πλην της Ρωσίας:
Κατά την αρχή του Μεσαίωνα, το μεγαλύτερο μέρος της Ευρώπης καλυπτόταν από πυκνά δάση, κυρίως στις βόρειες και κεντρικές περιοχές. Με την εξάπλωση της γεωργίας, τα δάση καθαρίζονταν για καλλιέργειες, οικισμούς και αργότερα για την ξυλεία που χρησιμοποιούντο για κατασκευές και καύσιμα.
Στο τέλος του Μεσαίωνα (περίπου τον 15ο αιώνα), η κάλυψη από δάση είχε μειωθεί, ιδιαίτερα στη Δυτική και Νότια Ευρώπη, αν και μεγάλα δάση παρέμεναν στην Ανατολική Ευρώπη και τις Σκανδιναβικές χώρες.
Εκτιμάται ότι περίπου 30-40% της Ευρώπης καλυπτόταν από δάση κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου με την σημαντικότερη αποδάσωση να έχει σημειωθεί σε περιοχές όπως η Γαλλία, η Ιταλία και κάποια μέρη της Γερμανίας, λόγω της αυξανόμενης ανάγκης για την άσκηση γεωργίας και την ανάπτυξη των πόλεων.
Με δεδομένο ότι η συνολική έκταση της Ευρώπης (εκτός Ρωσίας) είναι περίπου 10,18 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα (1.018.000.000 εκτάρια) και υπολογίζοντας την κάλυψη των δασών με το 35% της συνολικής έκτασης, εκτιμάται ότι κατά τον Μεσαίωνα στην Ευρώπη διέθετε 356,3 εκατομμύρια εκτάρια δάση.
Α.2. Η Ρωσία
Η Ρωσία, με τη μεγάλη της έκταση, είχε (και έχει ακόμα) εκτεταμένα δάση, κυρίως στη Σιβηρία και τις περιοχές της με το βόρειο δάσος (Taiga). Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, οι ανθρώπινες δραστηριότητες στη Ρωσία ήταν σχετικά περιορισμένες σε σύγκριση με την Ευρώπη, με τα δάση να παραμένουν ανέγγιχτα ιδίως στις απομακρυσμένες περιοχές της αυτοκρατορίας.
Χαρακτηριστική φωτογραφία από την μορφή ενός Δάσους Taiga (Φινλανδία)
Η δασική κάλυψη παρέμεινε ακόμα εκτεταμένη μέχρι το τέλος του Μεσαίωνα, αν και υπήρξε τοπική αποδάσωση στο ευρωπαϊκό τμήμα της Ρωσίας.
Περίπου 60-70% της Ρωσίας καλυπτόταν από δάση κατά την εποχή του Μεσαίωνα.
Με δεδομένο ότι η συνολική έκταση της Ρωσίας είναι περίπου 17,1 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα (1.710.000.000 εκτάρια) και υπολογίζοντας την δασική κάλυψη σε ποσοστό 65% της συνολικής έκτασης της Ρωσίας συνάγουμε το συμπέρασμα ότι η δασική έκταση κατά τον Μεσαίωνα στη Ρωσία ήταν 1,11 δισεκατομμύρια εκτάρια.
Α.3. Βόρεια Αμερική
Στη Βόρεια Αμερική, το μεγαλύτερο μέρος της ηπείρου, ιδιαίτερα το ανατολικό τμήμα, καλυπτόταν από εκτεταμένα δάση, περιλαμβανομένων των εύκρατων δασών στην ανατολή και των βόρειων δασών στην περιοχή της περιοχής των δασών Taiga.
Οι ιθαγενείς Αμερικανοί διαχειρίζονταν αυτά τα δάση με βιώσιμο τρόπο, χρησιμοποιώντας φωτιά και ελεγχόμενη υλοτομία, έτσι τα δάση παρέμειναν σε φυσική κατάσταση, αν και κάποιες περιοχές επηρεάστηκαν από ανθρώπινες δραστηριότητες, κυρίως γύρω από γεωργικούς οικισμούς.
Η συνολική έκταση της Βόρειας Αμερικής είναι περίπου 24,7 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα (2.470.000.000 εκτάρια).
Με την παραδοχή ότι το 65% της συνολικής έκτασης της ηπείρου καλυπτόταν από δάση συνάγουμε το συμπέρασμα ότι τα δάση κατά το Μεσαίωνα στη Βόρεια Αμερική ήταν 1,61 δισεκατομμύρια εκτάρια.
Α.4. Νότια Αμερική
Τα δάση της Νότιας Αμερικής, ιδιαίτερα στο Αμαζόνιο με την τεράστια βιοποικιλότητα, ήταν σχεδόν ανέγγιχτα κατά τον Μεσαίωνα. Οι ιθαγενείς λαοί, όπως οι Ίνκας και οι Μάγια, είχαν περιορισμένη επίδραση στις δασικές εκτάσεις, αν και υπήρξε κάποια εκκαθάριση για γεωργικές χρήσεις στις πιο πυκνοκατοικημένες περιοχές. Ωστόσο οι τροπικές και ορεινές περιοχές καλύπτονταν από πυκνά δάση, που παρέμειναν ανέπαφα.
Υπολογίζουμε ότι από την συνολική έκταση της Νότιας Αμερικής που είναι περίπου 17,84 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα (1.784.000.000 εκτάρια) και με την παραδοχή ότι το 85% της έκτασης της ηπείρου καλυπτόταν από δάση συνάγουμε το συμπέρασμα ότι η δασική έκταση κατά τον Μεσαίωνα στη Νότια Αμερική ήταν 1,52 δισεκατομμύρια εκτάρια.
Α.5. Η Αφρική
Κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, η Αφρική είχε εκτεταμένα τροπικά και εύκρατα δάση, κυρίως στην κεντρική και δυτική Αφρική, καθώς και στις περιοχές του Κονγκό και της Λίμνης Βικτόρια. Στην ανατολική και βόρεια Αφρική, η αποδάσωση ήταν περιορισμένη, καθώς οι άνθρωποι ζούσαν περισσότερο σε αγροτικές περιοχές. Παρά τις ανθρώπινες δραστηριότητες, τα δάση παρέμεναν σε πολλές περιοχές ανέγγιχτα, με μικρές τοπικές εκχερσώσεις για γεωργία και βοσκή.
Άποψη από το τροπικό δάσος Mau της Κένυας.
Κατά τον Μεσαίωνα υπολογίζεται ότι περίπου 40-50% της Αφρικής καλυπτόταν από δάση κατά τον Μεσαίωνα. Οι κυριότερες δασικές εκτάσεις βρίσκονταν στην κεντρική και δυτική Αφρική, με τις τροπικές περιοχές να είναι πυκνές και εξαιρετικά πλούσιες σε βιοποικιλότητα.
Η συνολική έκταση της Αφρικής είναι περίπου 30,37 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα (3.037.000.000 εκτάρια). Επομένως υπολογίζοντας ότι τα δάση καλύπτουν το 45% της συνολικής έκτασης της Αφρικής τα δάση της την εποχή του Μεσαίωνα ήταν 1,37 δισεκατομμύρια εκτάρια.
Α.6. Η Ασία
Η Ασία, με τη μεγάλη ποικιλία κλιμάτων, είχε εκτεταμένα δάση σε περιοχές όπως η Βόρεια Κίνα, η Ιαπωνία, η Ινδία και οι περιοχές της Σιβηρίας. Η αποδάσωση ήταν περιορισμένη σε σχέση με τις σημερινές εκτάσεις, αν και ορισμένα μέρη υπέστησαν ήπια καταστροφή των δασών για γεωργία και οικισμούς.
Έτσι στη Νότια Ασία και στη Νοτιοανατολική Ασία, τα τροπικά δάση παρέμειναν ανέπαφα μέχρι το τέλος της περιόδου αυτής. Περίπου 45-55% της Ασίας καλυπτόταν από δάση κατά τον Μεσαίωνα.
Οι μεγαλύτερες δασικές εκτάσεις εντοπίζονταν στη Σιβηρία και στη Νότια και Νοτιοανατολική Ασία.
Μια χαρακτηριστική άποψη δασών της Σιβηρίας
Η συνολική έκταση της Ασίας είναι περίπου 44,58 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα (4.458.000.000 εκτάρια). Αν υπολογίσουμε ότι το 50% της έκτασης της Ηπείρου καλυπτόταν από δάση τότε υπολογίζουμε ότι η Ασία διέθετε περίπου 2,23 δισεκατομμύρια εκτάρια δάση.
Α.7. Αυστραλία
Η Αυστραλία, κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα, είχε κυρίως δάση στην ανατολική και νοτιοανατολική ακτή, με λιγότερες εκτάσεις στο εσωτερικό της ηπείρου. Οι πρώτοι άνθρωποι στην Αυστραλία, οι Αβορίγινες, διαχειρίζονταν τα δάση με παραδοσιακές πρακτικές, όπως η χρήση φωτιάς και οι επιπτώσεις τους στα δάση ήταν περιορισμένες.
Τα δάση ήταν σχετικά ανέπαφα μέχρι την άφιξη των Ευρωπαίων εποίκων (μετά το 1788), οι οποίοι άρχισαν την εντατική εκμετάλλευση των δασών για ξυλεία και γεωργία.
Χαρακτηριστική μορφή δάσους της Αυστραλίας
Περίπου 20-30% της Αυστραλίας καλυπτόταν από δάση κατά τον Μεσαίωνα. Η κάλυψη των δασών περιοριζόταν κυρίως στις περιοχές κοντά στην ανατολική ακτή και σε ορισμένες περιοχές της Τασμανίας.
Η συνολική έκταση της Αυστραλίας είναι 7,69 εκατομμύρια τετραγωνικά χιλιόμετρα (769.000.000 εκτάρια) και περίπου τα 192,3 εκατομμύρια εκτάρια ήταν δάση.
Πιο συνοπτικά στον πίνακα 1 παρατηρούμε την κάλυψη των δασών σε ποσοστό και σε εκτάρια κάθε Ηπείρου κατά τον μεσαίωνα.
Πίνακας 1
Αυτές οι εκτιμήσεις προσφέρουν μια εικόνα της δασικής κάλυψης σε διαφορετικές περιοχές του κόσμου κατά τη διάρκεια του Μεσαίωνα.
Η αποδάσωση σε πολλές περιοχές του κόσμου, ιδιαίτερα στην Ευρώπη και τη Νότια Αμερική, δεν ήταν τόσο έντονη κατά την περίοδο αυτή (σε σχέση με σήμερα), αλλά οι ανθρώπινες δραστηριότητες άρχισαν ήδη να επηρεάζουν τα δασικά τοπία ήδη από εκείνη την εποχή.
Χαρακτηριστικά αναφέρουμε ότι οι Νορμανδοί, μετά την κατάκτηση της Αγγλίας (1066 – 1500), ξεκίνησαν εκτεταμένη αποδάσωση για την κατασκευή κάστρων και την εκκαθάριση γης για γεωργία.
Το Βιβλίο της Δίκης (1086)[1] κατέγραψε ότι εκτάσεις δασών εκκαθαρίστηκαν για να γίνει χώρος για καλλιέργειες, κάτι που οδήγησε στην εξάντληση των μεγαλύτερων από τα αρχαία δάση της νότιας Αγγλίας.
Επειδή η καταστροφή των δασών σχετίζεται άμεσα και με τον πληθυσμό της κάθε Ηπείρου, στον ακόλουθο πίνακα 2 παρουσιάζεται ο πληθυσμός της κάθε Ηπείρου της περίοδο του Μεσαίωνα.
Πίνακας 2
Β. Η Βιομηχανική Επανάσταση (18ος – 19ος Αιώνας)
Η Βιομηχανική Επανάσταση (1750–1900) σημείωσε μια τεράστια στροφή στην καταστροφή των δασών σε παγκόσμιο επίπεδο.
Με την ανάπτυξη της βιομηχανικής παραγωγής, της αστικοποίησης, τα δάση αποτέλεσαν αντικείμενο ακόμα ποιο έντονης εκμετάλλευσης για ξυλεία και καύσιμα. Η αποδάσωση κατά την περίοδο αυτή επιταχύνθηκε καθώς οι πληθυσμοί αυξάνονταν και η ανάγκη για περισσότερους πόρους ανέβαινε. Παράλληλα η επέκταση του σιδηροδρομικού δικτύου κατέστρεφε τα δάση για την δημιουργία διάφορων υποδομών και ταυτόχρονα εξασφάλιζε άμεση και εύκολη πρόσβαση σε αυτά.
Κατά την Βιομηχανική Επανάσταση (1750–1900), τα δάση σε διάφορες περιοχές του κόσμου επηρεάστηκαν σημαντικά από τη βιομηχανοποίηση, την αστικοποίηση και την αύξηση του πληθυσμού.
Η αποδάσωση βέβαια ήταν ιδιαίτερα έντονη σε περιοχές που γνώρισαν ταχεία βιομηχανική ανάπτυξη.
Τα δάση στην Ευρώπη, τη Βόρεια Αμερική και σε μέρη της Ασίας υπέστησαν σημαντικές απώλειες, ενώ άλλες περιοχές του κόσμου (όπως οι τροπικές περιοχές) υπήρξαν λιγότερο επηρεασμένες από τη βιομηχανική δραστηριότητα της εποχής αυτής. Ακολουθεί αναλυτικός πίνακας με την εκτίμηση της κατάστασης των δασών κατά την περίοδο αυτή ανά περιοχή, με υπολογισμούς της δασικής έκτασης σε εκτάρια.
Πιο συνοπτικά στον πίνακα 3 παρατηρούμε την κάλυψη των δασών σε ποσοστό και σε εκτάρια κάθε Ηπείρου της γης σε μορφή πίνακα κατά την περίοδο της βιομηχανικής Επανάστασης με στοιχεία που αντλήσαμε από το ChatGPT.
Σύνοψη της Δασικής Έκτασης Κατά την Βιομηχανική Επανάσταση
Πίνακας 3
Στον ακόλουθο πίνακα 4 παρουσιάζεται ο πληθυσμός της κάθε Ηπείρου της περίοδο της Βιομηχανικής Επανάστασης.
Πίνακας 4
Γ. Ο 20ος και 21ος Αιώνας: Μεταπολεμική Επέκταση και Παγκοσμιοποίηση
Ο 20ός αιώνας είδε τη μεγαλύτερη επέκταση της αποδάσωσης σε παγκόσμιο επίπεδο, κυρίως κατά την περίοδο της μεταπολεμικής οικονομικής άνθησης, όταν η βιομηχανία και η αστικοποίηση έφτασαν σε πρωτόγνωρα επίπεδα.
Η αποδάσωση συνεχίστηκε τόσο στις ανεπτυγμένες όσο και στις αναπτυσσόμενες χώρες, κυρίως λόγω της ανάγκης για γεωργική επέκταση και αστική ανάπτυξη.
Συνοπτικά στον πίνακα 5 παρατηρούμε την κάλυψη των δασών σε ποσοστό και σε εκτάρια κάθε Ηπείρου της γης κατά την περίοδο του 20ου Αιώνα.
Πίνακας 5
Στην συνέχεια παρουσιάζουμε συγκριτικά, την έκταση των δασών σε διάφορες περιοχές, κατά την Βιομηχανική Εποχή (περίπου το 1800) και το 2020.
Κύριες Παρατηρήσεις:
- Ευρώπη: Τα δάση έχουν μειωθεί σημαντικά από τη Βιομηχανική Εποχή, ειδικά στη Δυτική και Νότια Ευρώπη, λόγω της αστικοποίησης, της γεωργίας και της βιομηχανοποίησης. Βέβαια πρέπει να σημειώσουμε ότι τα τελευταία χρόνια έχουν γίνει σημαντικές προσπάθειες ανάσχεσης της καταστροφής των δασών της Ευρώπης.
- Ρωσία: Παρά την βιομηχανική ανάπτυξη, η Ρωσία εξακολουθεί και σήμερα να έχει μεγάλη δασική έκταση λόγω του τεράστιου μεγέθους της και της σχετικά χαμηλής πυκνότητας του πληθυσμού σε πολλές περιοχές και των προσπαθειών διατήρησης των Δασών της.
- Βόρεια Αμερική: Τα δάση έχουν μειωθεί ελαφρώς λόγω της αστικοποίησης, της γεωργίας και της υλοτομίας, αλλά η σωστή διαχείριση των δασών έχει βοηθήσει στη διατήρηση μεγάλου μέρους της συνολικής έκτασης.
- Νότια Αμερική: Η συνεχής απώλεια των δασών στη Νότια Αμερική (ιδίως στον Αμαζόνιο) συνεχίζεται.
Τα δάση συνεχίζουν να αντιμετωπίζουν πιέσεις αποδάσωσης, οδηγώντας σε συνεχή μείωση της δασικής έκτασης ανάλογα και με τις κάθε φορά ασκούμενες πολιτικές.
Είναι χαρακτηριστικό ότι από τη δεκαετία του 1950 και μετά, η στρατιωτική δικτατορία της Βραζιλίας ενθάρρυνε την αποίκηση της λεκάνης του Αμαζονίου, οδηγώντας σε εκτεταμένη υλοτομία κυρίως για εκτροφή βοοειδών και γεωργία. Μέχρι τη δεκαετία του 1980, η αποδάσωση στον Αμαζόνιο γινόταν με ανησυχητικό ρυθμό. Δορυφορικές εικόνες από τη δεκαετία του 1980 έδειξαν δραματική μείωση της δασικής έκτασης.
Μάλιστα πιο πρόσφατα η κυβέρνηση Μπολσονάρου κατηγορήθηκε πως ευνόησε την ατιμωρησία των χρυσωρύχων, των γεωργών και των λαθρεμπόρων ξυλείας που επιδίδονται σε παράνομη αποψίλωση δασών, καθώς προχώρησε σε περικοπές του προϋπολογισμού των οργάνων περιβαλλοντικής προστασίας, με αποτέλεσμα η μείωση των Τροπικών Δασών να έχει μειωθεί μέχρι σήμερα περίπου στο 68% με καταστροφές 15% μόνο στα 4 χρόνια του Μπολσονάρου.
(Αυτές οι περικοπές του Προϋπολογισμού των οργάνων Περιβαλλοντικής προστασίας μήπως σας θυμίζει την Χώρα μας με τους από τους αναιμικούς Προϋπολογισμούς των Δασικών Υπηρεσιών;)
Μετά την περίοδο ανάπαυλας της Προεδρίας Μπολσονάρο στην Βραζιλία, έχει παρατηρηθεί ανάσχεση του ρυθμού καταστροφής των Δασών της Βραζιλίας που καλύπτουν και το μεγαλύτερο μέρος (60%) της λεκάνης του Αμαζονίου.
Μία χαρακτηριστική άποψη μετά τις εκτεταμένες εκχερσώσεις (LifO Newsroom, AP Photo/Andre Penner)
- Αφρική: Τα δάση στην Αφρική έχουν επηρεαστεί σημαντικά από την επέκταση της γεωργίας, την αύξηση του πληθυσμού και την υλοτομία. Σε μερικές περιοχές η καταστροφή των δασών είναι ολοκληρωτική.
- Ασία: Τα δάση στην Ασία έχουν υποστεί τόσο αποδάσωση (π.χ., στην Νοτιοανατολική Ασία) όσο και αναδάσωση σε άλλες περιοχές. Το περίεργο είναι ότι οι πρωταθλήτριες Χώρες των αναδασώσεων είναι η Κίνα και η Ινδία που είναι ταυτόχρονα και πρωταθλήτριες για τεράστιες ποσότητες αέριων ρύπων κυρίως της Βιομηχανίας τους.
Παρ’ όλα αυτά το τελικό αποτέλεσμα δεν οδηγεί σε μείωση των ρύπων.
Χώρες όπως η Ινδονησία και η Μαλαισία αποψίλωσαν τεράστιες εκτάσεις τροπικών δασών στα τέλη του 20ού αιώνα για να δημιουργήσουν φυτείες φοινικόδεντρων. Αυτό είχε σοβαρές περιβαλλοντικές συνέπειες και συνέβαλε στην απώλεια της βιοποικιλότητας και μοιραία στην αύξηση των εκπομπών αερίων θερμοκηπίου.
- Αυστραλία: Τα δάση στην Αυστραλία έχουν μειωθεί σημαντικά λόγω γεωργίας, αστικοποίησης και πυρκαγιών.
Ωστόσο ο 21ος αιώνας έφερε μια δραματική στροφή στην αναγνώριση της σημασίας των δασών και στις παγκόσμιες προσπάθειες για την καταπολέμηση της αποδάσωσης.
Αντιμέτωποι με αυτήν την κρίση, διάφορες διεθνείς πρωτοβουλίες στοχεύουν στη μείωση της αποδάσωσης, όπως το πρόγραμμα REDD+[2], που εστιάζει στη μείωση των εκπομπών από την αποδάσωση και την υποβάθμιση των δασών.
Παράλληλα, υπάρχει πίεση για την αναδάσωση και τη δημιουργία δασών για την αποκατάσταση των χαμένων δασών και την απορρόφηση του άνθρακα.
Ειδικά για την Χώρα μας παρά την μεγάλη χρηματοδότηση δεν έχουμε απτά αποτελέσματα. Η «αναδασωτική προσπάθεια» οργανώνεται από το ΤΑΙΠΕΔ (???) και όχι από τις Δασικές Υπηρεσίες και μάλιστα με manager μία νέα Μηχανικό απόφοιτο Ιδιωτικού Πολυτεχνείου της Σλοβενίας… Τι αποτελέσματα να περιμένουμε;
Δυστυχώς η καταστροφή των δασών συνεχίζεται διαρκώς αυξανόμενη, κυρίως στις τροπικές περιοχές (αλλά και στην Χώρα μας, ελέω «Πυροσβεστικής»).
Η παγκόσμια συνειδητοποίηση της ζωτικής σημασίας των δασών για την αποτροπή της κλιματικής αλλαγής έχει αυξηθεί, αλλά οι προκλήσεις παραμένουν ακέραιες, μια και οι συζητήσεις των πολιτικών ηγεσιών μοιάζουν μάλλον προσχηματικές.
Ο αγώνας κατά της καταστροφής των δασών που και σήμερα συνεχίζεται[3] είναι ακόμα σε πλήρη εξέλιξη και απαιτεί παγκόσμια συνεργασία για την καταπολέμηση αυτής της κρίσης και την αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής.
———
[1] Το Βιβλίο της Δίκης είναι μια εκτενής καταγραφή και έρευνα της κατοχής γης, των πόρων και των περιουσιακών στοιχείων στην Αγγλία, η οποία πραγματοποιήθηκε το 1086. Εντολή για τη δημιουργία του έδωσε ο Γουλιέλμος ο Κατακτητής, μετά τη νίκη του στη Μάχη του Χέιστινγκς το 1066 και την επακόλουθη κατάκτηση της Αγγλίας. Είναι ένα από τα πιο σημαντικά έγγραφα της Μεσαιωνικής Αγγλίας και παρέχει μια λεπτομερή εικόνα της οικονομίας και της κοινωνίας της χώρας εκείνη την εποχή. Δημιουργήθηκε για να εκτιμηθεί ο πλούτος και τα περιουσιακά στοιχεία της Αγγλίας, με στόχο τη διευκόλυνση της φορολογίας και την εγκαθίδρυση σαφήνειας σχετικά με την κατοχή γης για διοικητικούς και νομικούς σκοπούς. Επίσης, βοήθησε τον Γουλιέλμο τον Κατακτητή να εδραιώσει τον έλεγχο του στο νέο του βασίλειο καταγράφοντας τους γαιοκτήμονες, τα κτήματα τους και τους διαθέσιμους πόρους.
[2] Το πρόγραμμα REDD+, που σημαίνει Μείωση Εκπομπών από την Αποδάσωση και Υποβάθμιση των Δασών, είναι μια παγκόσμια πρωτοβουλία που αποσκοπεί στην καταπολέμηση της κλιματικής αλλαγής μέσω της αντιμετώπισης της αποδάσωσης και της υποβάθμισης των δασών. Το “πλέον” στο REDD+ αναφέρεται στις επιπλέον δραστηριότητες που ξεπερνούν την αρχική εστίαση στην αποδάσωση και υποβάθμιση, όπως η διατήρηση των δασών, η βιώσιμη διαχείριση των δασών και η ενίσχυση των αποθεμάτων άνθρακα στα δάση.
Το πρόγραμμα περιλαμβάνει μεταξύ άλλων και οικονομική στήριξη σε αναπτυσσόμενες χώρες με σημαντικούς δασικούς πόρους, κυρίως σε τροπικές περιοχές, όπου η αποδάσωση είναι συχνά ο κύριος παράγοντας εκπομπών. Χώρες όπως η Βραζιλία, η Ινδονησία, η Δημοκρατία του Κονγκό και το Περού είναι παραδείγματα χωρών που συμμετέχουν σε προσπάθειες REDD+.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου