Aυτοί που εφαρμόζουν το δόγμα του ΣΟΚ στην Ελλάδα μας, σε λίγο καιρό θα πάθουν το θάνατο της αλεπούς!..

Aυτοί που εφαρμόζουν το δόγμα του ΣΟΚ στην Ελλάδα μας, σε λίγο καιρό θα πάθουν το θάνατο της αλεπούς!..


George Adalis B
  

Ε ψιτ! Εσύ ναι! Εσύ το κομματόσκυλο! Δες εικόνα! Στην ίδια πόλη πρώτα

Ολιγαρχική κομματοκρατία και δυναστικό κράτος

Του Γιώργου Κοντογιώργη
Η Αριστερά διαμόρφωσε και εξακολουθεί να διατηρεί μία προβληματική σχέση με το έθνος, ως κοινωνική συλλογικότητα που αντιτείνει τον δικό της λόγο στην πολιτική κυριαρχία της εξουσίας. Με το επιχειρείν, που αξιώνει μια μη παρασιτική κανονιστική πλαισίωση της λειτουργίας του. Με την ελληνική κοσμοσυστημική ιστορία, στο μέρος της που διδάσκει την πρόοδο, τόσο το οικονομικό (η εταιρική οικονομία) όσο και στο πολιτικό (η αντιπροσώπευση και η δημοκρατία) πεδίο. Προβληματική σχέση έχει με την ίδια την έννοια της ταξικής πάλης, στο μέτρο που εξάρτησε την οικονομική διαδικασία από το κράτος.

Με την εταιρική πολιτειότητα, στο μέτρο που προσεγγίζει τον πολίτη ως

Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΩΝ

Οι συγκεκριμένες σκέψεις γράφτηκαν το 1990 από τον φίλο του iThesis Νικόλαο Φιλοκαλία, Αρχιτέκτονα. Όπως θα δείτε, οι ιδέες του είναι επίκαιρες και αναγκαίες περισσότερο από ποτέ. Αλλά και τα κακώς κείμενα και τα προβλήματα που θίγει, εξακολουθούν να μαστίζουν την Ελλάδα -σαν να μην πέρασε μια μέρα- 30 χρόνια μετά.
Του Νικολάου Φιλοκαλία, Αρχιτέκτονα
Σήμερα τα τρία τέταρτα των Ελλήνων πιστεύουν ότι χρειάζεται να δημιουργηθεί ένα νέο κόμμα γιατί κανένα από τα παλιά δεν τους αντιπροσωπεύει. Αυτοί που ασχολούνται στην Ελλάδα επαγγελματικά με την πολιτική είναι το 50% του πληθυσμού (οι περισσότερη αμισθί, όσοι όμως πληρώνονται θεωρούν…υποχρέωση τους να παίρνουν το μισθό και των άλλων).
Όλοι αυτοί λοιπόν που έμειναν άμισθοι, ονειρεύονται να φτιάξουν ένα καινούριο κόμμα που ασφαλώς θα επικρατήσει εκμεταλλευόμενο το γενικό χάος που θα υπάρχει σε μερικά χρόνια στην Ελλάδα. Φυσικά το κόμμα αυτό θα σώσει την Ελλάδα για άλλη μια φορά, η οποία θα είναι και η τελευταία της.
Το επιχείρημα που προβάλουν για την καινούρια αυτή ελληνική δημιουργία είναι “ότι δεν πάμε καλά σε τίποτα”. Εάν όμως επιμείνετε στο να σας δώσουν πιο πολλές λεπτομέρειες τι εννοούν με το “δεν πάμε καλά”, θα ανακαλύψετε σύντομα ότι οι σημαντικότεροι και βαθύτεροι λόγοι που τους οδήγησαν σε αυτό το συμπέρασμα είναι ένας ή περισσότεροι από τους παρακάτω:
α. Γιατί δεν ανήκουν στο κόμμα που κυβερνά την συγκεκριμένη στιγμή αλλά ανήκουν στην αντιπολίτευση.

ΕΛΛΗΝΕΣ ΣΥΝΔΙΚΑΛΙΣΤΕΣ: Η ΚΑΤΑΡΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ

Οι συγκεκριμένες σκέψεις γράφτηκαν το 1990 από τον φίλο του iThesis Νικόλαο Φιλοκαλία, Αρχιτέκτονα. Όπως θα δείτε, οι ιδέες του είναι επίκαιρες και αναγκαίες περισσότερο από ποτέ. Αλλά και τα κακώς κείμενα και τα προβλήματα που θίγει, εξακολουθούν να μαστίζουν την Ελλάδα -σαν να μην πέρασε μια μέρα- 30 χρόνια μετά.
Του Νικολάου Φιλοκαλία, Αρχιτέκτονα
________
Εναλλακτικές προτάσεις για τα εργασιακά
Να θυμηθούμε τους λεγόμενους εποχιακούς υπάλληλους οι οποίοι προσλαμβάνονται (στον Δημόσιο τομέα) για δύο, τρεις ή το πολύ για τέσσερις μήνες και ύστερα οργανώνονται, κινητοποιούνται και αξιώνουν μονιμοποίηση. Να θυμηθούμε τους περιβόητους “διμηνίτες” και “τριμηνίτες” με τις συνεχείς ανανεώσεις των συμβάσεων εργασίας τους στον ευρύτερο δημόσιο τομέα;
Δυστυχώς τους φορτωθήκαμε, μονίμως και ισοβίως, όλους!

Κανένα “οικολογικό”-κοινωνικό πρόγραμμα, εφόσον απαιτεί αρχικά μεγάλες επενδύσεις, δεν είναι δυνατόν να ξεκινήσει και να ορθοποδήσει εάν το κράτος εξακολουθεί να πληρώνει αυτά τα τεράστια ποσά που πληρώνει σήμερα, στον ευρύτερο δημόσιο τομέα, δηλαδή σ’ αυτούς που την βόλεψαν αρπάζοντας μία αργομισθία, με αντάλλαγμα να γίνουν κομματόσκυλα ή να υποστηρίζουν δημόσια ένα κόμμα. Αλλά δεν φταίνε μόνο οι κυβερνήσεις βεβαία, φταίνε και οι πολίτες που δέχονται τέτοιες θέσεις, χωρίς καθόλου ντροπή και χωρίς καμιά συνείδηση ότι για να πληρωθεί ένας τέτοιος μισθός ενός αργόμισθου υπαλλήλου, το κράτος αναγκάζεται να απομυζά και την τελευταία σταγόνα του ιδρώτα κάποιου ταλαίπωρου ανθρώπου που ιδροκοπάει σε κάποια γωνιά της Ελλάδας για να επιβιώσει. H ειρωνεία είναι ότι αυτός ο αργόμισθος μην έχοντας τι να κάνει, θα καταλήξει όχι μόνο να είναι αντιπαραγωγικός, άλλα και να παρακωλύει την λειτουργία του κράτους ή του οργανισμού μέσα στον οποίο λειτουργεί.

ΜΑΣ ΛΕΙΠΕΙ Η ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΟΡΜΗ

Για 15 χρόνια τώρα με εκατοντάδες άρθρα μου στο διαδίκτυο κάνω την δική μου ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ και προσπαθώ να πείσω τους κύπριους να μην αδρανούν μπροστά στην αδικία την διαφθορά, τα σκάνδαλα και τις εθνικές μειοδοσίες που εκπορεύονται από το ελεεινό πολιτικοοικονομικό κατεστημένο. Να εμπεδώσουν επιτέλους, ότι οι μεγαλύτεροι εχθροί της Κύπρου δεν είναι ούτε οι Τούρκοι, ούτε οι Εγγλέζοι και οι Αμερικάνοι, ο μεγαλύτερος εχθρός της Κύπρου βρίσκεται εντός των τειχών και ακούσει στο όνομα ΚΟΜΜΑΤΟΚΡΑΤΙΑ ΚΑΙ ΠΟΛΙΤΙΚΟΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟ ΚΑΤΕΣΤΗΜΕΝΟ.

Τους εσωτερικούς μας εχθρούς μόνο με ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ μπορούμε να τους απαλλαγούμε. Καθίσταται συνεπώς επιτακτική η ανάγκη να οριοθετήσουμε κριτήρια για το τι σημαίνει ΕΠΑΝΑΣΤΑΤΙΚΗ ΟΡΜΗ. Η Επαναστατική Ορμή είναι ένα πολύ ζωτικό στοιχείο για την ζωή του ανθρώπου. ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ δεν σημαίνει ότι καταστρέφω για την ηδονή της καταστροφής. ΕΠΑΝΑΣΤΑΣΗ σημαίνει την

Η Έφη Αχτσιόγλου και ο παρκαδόρος Πολιτικός Μηχανικός

---

Παναγιώτης Μαυροειδής
Τη νέα Υπουργό Εργασίας Έφη Αχτσιόγλου, δεν τη γνωρίζω. Από μια άποψη χαίρομαι: Δεν ανήκει στην κατηγορία αυτών που γνώριζα, γνωρίζω, αλλά ντρέπομαι να το πω.
Υπουργός Εργασίας λοιπόν, στα 31 της χρόνια. Από μια άποψη, το θέμα πουλάει: «Ο Τσίπρας έβαλε στην κυβέρνηση ένα νέο άνθρωπο και μάλιστα γυναίκα, σπάζοντας τις επετηρίδες».
Διαβάζουμε στο βιογραφικό της ότι τέλειωσε λέει τη Νομική, μετά πήρε  μεταπτυχιακό και  διδακτορικό δίπλωμα. Ας τα μετρήσουμε όπως ο Τσάκωνας στην αθάνατη ταινία «Μάθε παιδί μου γράμματα»:

• 4 χρόνια προπτυχιακές σπουδές, 18 ως 22
• 2 χρόνια (συνήθως) μεταπτυχιακές σπουδές, 22 ως 24
• 4 χρόνια (συνήθως) για το διδακτορικό, 24 ως 28

Κάπως έτσι πάνε τα πράγματα για ένα άριστο, που δεν καθυστερεί πουθενά και δεν έχει κενά στην πορεία του (πχ βγάζοντας όλη την ερευνητική εργασία του καθηγητή του σαν σκλαβάκι ή κουβαλώντας τους καφέδες του).
Τι έκανε λοιπόν η Έφη από τα 28 έως τα 31;

«Μέσα σε ένα χρόνο, έκαναν 27.700 προσλήψεις κι εμφανίζουν μόνο 8.473»

«Μέσα σε ένα χρόνο, αυτή η κυβέρνηση, έκανε 27.700 προσλήψεις, εκ των οποίων, το υπουργείο Εσωτερικών, επίσημα εμφανίζει μόνο, 8.473 άτομα»  υποστήριξε για τις προσλήψεις στο Δημόσιο ο γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας του Ποταμιού Παναγιώτης Καρκατσούλης στον Βήμα FM.

Κι έπειτα πρόσθεσε: «Ρωτάμε που είναι οι υπόλοιποι και μας απαντούν δεν ξέρουμε- Πρέπει να βρίσκονται εκεί που είναι το όργιο το μεγάλο, στα Νομικά Πρόσωπα Ιδιωτικού Δικαίου, που δεν ξέρει κανείς τι είναι- Αυτοί οι 27.700

Η ΕΛΛΑΔΑ ΘΑ ΑΛΛΑΞΕΙ, ΜΟΝΟ ΕΑΝ ΑΛΛΑΞΕΙ ΤΟ ΠΟΛΙΤΙΚΟ ΣΥΣΤΗΜΑ

Το Μανιφέστο που θα απαλλάξει την Ελλάδα από τη δίνη της κομματοκρατίας. 

της Μαρίας Χωριανοπούλου 
Πολλές φορές έχουμε όλοι μας αναρωτηθεί για τις αιτίες που οδήγησαν τη χώρα μας στην παρακμή, την οικονομική υποτέλεια και την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.
Οι λόγοι είναι αναμφίβολα πολλοί, η βασική αιτία όμως, κατά τη γνώμη μας, είναι ο τρόπος διαχείρισης, διαχρονικά, των υποθέσεων της χώρας από το πολιτικό σύστημα.
Όσο κι αν τα κόμματα εναλλάσσονται στην εξουσία, βασικές θεσμικές αλλαγές, που θα εξυγιάνουν το πολιτικό σύστημα, δεν έχουν προταθεί από κανένα πολιτικό οργανισμό. Όπως καταλαβαίνετε, κανείς δεν τολμά να αγγίξει τα συμφέροντα της κλειστής κάστας.
Τώρα είναι περισσότερο αναγκαίο από ποτέ να ξεφύγουμε από τα κλισέ και τους διαχωρισμούς που σκόπιμα μας έχει εγκλωβίσει το πολιτικό σύστημα.
Δεν υπάρχουν πια κόμματα, διακρίσεις σε αριστερός, κεντρώος, δεξιός, μπλε, κόκκινος ή πράσινος.

Η ΕΓΚΛΗΜΑΤΙΚΑ ΑΝΙΣΤΟΡΗΤΗ ΚΑΙ ΠΡΟΔΟΤΙΚΗ ΓΕΝΕΑ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΟΣΚΥΛΩΝ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

, ΠΟΥ ΑΣΚΕΙ ΣΗΜΕΡΑ ΣΤΗΝ ΕΛΛΑΔΑ ΕΞΟΥΣΙΑ.
 

Την ως ανω γενεα αντιπροσωπευουν οι σημερινοι…
α. Πολιτικοι τυπου Σημιτη ‘η Αβουρι, Παπανδρεου, Καραμανλη, Μπακογιαννη, Σαμαρα κ.α.
β. Νομικοι τυπου Βενιζελου ‘η Τουρκογλου, Λοβερδου κ.α.
γ. Ηρωες τυπου Δαμανακη, Τατουλη, Τρεμη κ.α.
δ. Οικονομολογοι τυπου Προβοπουλου, Στουρναρα, Χαρδουβελη κ.α...
ε. Συνδικαλιστες τυπου Παπαναγοπουλου, Πολυζωγοπουλου κ.α.
ζ. Αρχαιολογοι τυπου Περιστερη, Μενδωνη, Παλαγγια  κλπ. κλπ. κλπ…
δηλαδη, ανδρες και γυναικες που, ως στρατευμενοι μεσω των Συνασπισμων των Βλακων (Τριμερης Επιτροπη, CFR, Bilderberg, Μασονικες- Ροταρυ- και αλλες στοες) της σιωνιστικης ιδεολογιας, προδιδουν και ξεπουλουν τοσο στην Ελλαδα οσο και στην Κυπρο τα παντα στους δανειστες και τοκογλυφους του διεθνους

Η κομματοκρατία ποτέ δεν πεθαίνει: άλλη μια παρέμβαση συνδικαλιστών στη ΔΕΗ για θέματα διοίκησης.

Γράψαμε χθες για τις αλλαγές διευθυντών που θέλει να κάνει η διοίκηση Ζερβού στα λιγνιτωρυχεία και δημοσιεύσαμε μια επιστολή του Υπουργού Γεωργίας το 1990, με υποδείξεις ονομάτων για θέσεις διευθυντών στη ΔΕΗ, ως τεκμήριο των κομματικών παρεμβάσεων στις δημόσιες επιχειρήσεις. Ταυτόχρονα δώσαμε την εκτίμηση ότι δυστυχώς, όσο δεν αλλάζει το σάπιο πολιτικό σύστημα δεν πρόκειται ν' αλλάξει τίποτα, οι συμπεριφορές που χρεοκόπησαν τη χώρα είναι πάντα παρούσες. Το πιο πιθανό είναι ότι ενόψει των επερχόμενων εκλογών και βλέποντας στις δημοσκοπήσεις να ανοίγει η ψαλίδα με το Συριζα, να γίνεται άλλη μια ...

ανακατανομή και τακτοποίηση ημετέρων, ανάλογα με την ισχύ των διαφόρων βουλευτών, υπουργών, συνδικαλιστών. Η ευνοιοκρατία για μια ακόμα φορά αναμένεται να πνίξει την αξιοκρατία, να γιατί οι Έλληνες επιστήμονες φεύγουν και διαπρέπουν στο εξωτερικό: επειδή εδώ επικρατεί η κομματοκρατία.

Την ίδια ακριβώς ώρα που ανεβάζαμε την ανάρτηση, είχαμε μια δημόσια προειδοποιητική βολή συνδικαλιστών στον "πόλεμο της καρέκλας". Την έριξε το σωματείο Σπάρτακος, που είναι απ' τα μεγαλύτερα στη ΔΕΗ και το πιο μεγάλο στην περιοχή της Δυτικής Μακεδονίας. Έχει αναδείξει πολλούς συνδικαλιστές που

Ευρωεκλογές και Κομματοκρατία

Ευρωεκλογές; Μα για πια Ευρώπη να ψηφίσω; Μια Ευρώπη που μετέτρεψε την προσδοκία και το όνειρο για ειρήνη, ασφάλεια, δικαιοσύνη, αλληλεγγύη και ευημερία σε κρίση, φτώχεια, ανεργία; Μια Ευρώπη που μετατράπηκε σε ένα μεγάλο εφιάλτη για εκατομμύρια ανθρώπους, κυρίως του Νότου μετά την οικονομική κατάρρευση; Ποιοι είναι όμως οι λόγοι και ποιος μπορεί να είναι ο δρόμος από εδώ και πέρα; Πόσο πιθανός είναι ο διχασμός και η επιστροφή στους εθνικισμούς; Το μόνο βέβαιο είναι ότι η Ε.Ε δεν υπάρχει πια τουλάχιστον όπως την ξέραμε για 60 χρόνια τώρα. Οι πολιτικοί της ηγέτες δυστυχώς δεν έχουν βρει ακόμη το θάρρος να το ομολογήσουν, ούτε μπορούν ακόμη να παρουσιάσουν στους πολίτες της ένα νέο όραμα που θα τους εμπνεύσει. Το ερώτημα που τίθεται κατά τη γνώμη μου, δεν είναι τόσο ποια θα είναι η μορφή της νέας Ε.Ε, αλλά γιατί αυτή η Ευρώπη, που ήταν το επίκεντρο για τόσα πολλά στα τα όνειρά μας, έχει καταρρεύσει. Η απάντηση είναι απλή: σήμερα όλοι οι πυλώνες που χρησιμοποιήθηκαν για να κατασκευαστεί και για να δικαιολογήσει την ύπαρξή της έχουν γκρεμιστεί.

Περί χρημάτων τον αγώνα ποιούμεθα… 

Oι απολαβές και τα προνόμια που απολαμβάνουν οι αξιωματούχοι της και oi Ευρωβουλευτές, σε μια περίοδο που οι λαοί κυρίως του Νότου πεινάνε, αποδεικνύουν ότι ούτε πήραν αλλά ούτε και πρόκειται να πάρουν τα μηνύματα και να προβληματιστούν για την πάρα πέρα πορεία.

ΜΠΟΜΠΑ!!!! Στους επίγονους των ΜΠΕΝάκηδων, Α. Σαμαρά, Π. Γερουλάνο …προσθέστε και τον Νότη Μηταράκη!!!!

  

====Νότης Μηταράκης

  === Κατάγεται από την Οικογένεια Μπενάκη. Ο πατέρας του, Αντώνης Μηταράκης, είναι δισέγγονος της Μερόπης Μπενάκη, αδερφής του Εμμανουήλ Μπενάκη.

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9D%CF%8C%CF%84%CE%B7%CF%82_%CE%9C%CE%B7%CF%84%CE%B1%CF%81%CE%AC%CE%BA%CE%B7%CF%82

  — Ο Νότης Μηταράκης είναι Έλληνας, Οικονομικός Αναλυτής, Βουλευτής Α” Αθηνών της ΝΔ, Υφυπουργός Ανάπτυξης & Ανταγωνιστικότητας και Πρόεδρος του Συμβουλίου Υπουργών Εξωτερικού Εμπορίου της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

  ==== Πίνακας περιεχομένων

• 1 Βιογραφικά Στοιχεία
• 2 Σπουδές
• 3 Επαγγελματική Δράση
• 4 Διακρίσεις
• 5 Πολιτική Δράση
• 6 Εξωτερικοί Σύνδεσμοι

  — Βιογραφικά Στοιχεία

  — Ο Νότης Μηταράκης, γεννήθηκε στην Αθήνα το 1972. Ο πατέρας του προέρχεται από την Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου και τη Χίο και η μητέρα του από τη Λαμία. Είναι παντρεμένος με την πανεπιστημιακό, Μαρία Δουρίδα, με την οποία έχουν μια κόρη.
  — Κατάγεται από την Οικογένεια Μπενάκη. Ο πατέρας του, Αντώνης Μηταράκης, αδερφός του Έλληνα ζωγράφου, Γιάννη Μηταράκη, είναι δισέγγονος της Μερόπης Μπενάκη, αδερφής του Εμμανουήλ Μπενάκη.

  ===Οικογένεια Μπενάκη

  — Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια

http://el.wikipedia.org/wiki/%CE%9F%CE%B9%CE%BA%CE%BF%CE%B3%CE%AD%CE%BD%CE%B5%CE%B9%CE%B1_%CE%9C%CF%80%CE%B5%CE%BD%CE%AC%CE%BA%CE%B7

  — Η οικογένεια Μπενάκη είναι παλιά οικογένεια, μέλη της οποίας διακρίθηκαν στις τέχνες, το εμπόριο και την πολιτική.

  === Γενικά στοιχεία

Τι απέγινε ο Τσουκάτος;

Τα σκάνδαλα διαφθοράς στην Ελλάδα είναι κατ’ εξοχήν πολιτικά και αφορούν την κομματοκρατία

Γενάρης του 1996. Ο «στρατηγός» Θ. Τσουκάτος, ο Γ. Πανταγιάς, ο Νίκος Θέμελης και ο Τ. Μαντέλης καθ’ οδόν προς το Μαξίμου.

Του Γιώργου Καραμπελιά από τη Ρήξη φ. 101

Συχνά- πυκνά, οι Έλληνες αναρωτιούνται γιατί και πώς οι πολιτικές ηγεσίες δείχνονται τόσο ψοφοδεείς απέναντι στους δανειστές και κατ’ εξοχήν τους Γερμανούς. Προφανώς γιατί είναι ανίκανοι, yesmen, εκπρόσωποι μιας παρασιτικής και μεταπρατικής αστικής τάξης, ναι, όλα αυτά μαζί, δόλιοι, βλάκες και υποταγμένοι.
Ναι, όμως υπάρχει και μία άλλη αποφασιστική παράμετρος, είναι διεφθαρμένοι και ελεγχόμενοι απόλυτα από εκείνους που τους διέφθειραν. Αν αφαιρέσουμε αυτή την παράμετρο, δεν μπορούμε να εξηγήσουμε πολλά πράγματα που μας φαίνονται ακατανόητα.

Για ποιο λόγο ο Γιωργάκης δεν ακολούθησε τη συνταγή του φίλου του Στρος Καν για κούρεμα του χρέους από την αρχή, και δέχτηκε την πολύ πιο καταστροφική συνταγή των Γερμανών, παρότι αμερικανάκι και Αμερικανός υπήκοος; Μόνο γιατί είναι ηλίθιος;
Ή μήπως γιατί οι Γερμανοί έχουν τόσα ράμματα για τη γούνα του κόμματός του, από τις αρχές της δεκαετίας του 1980 και τον πανθομολογούμενο χρηματισμό των κομμάτων της συγκυβέρνησης του 1990, δηλαδή από τον πατέρα του μέχρι τον Άκη, το alter ego του Σημίτη, Τσουκάτο, τον Παπαντωνίου, τον Μαντέλη, τα υποβρύχια του 2010 επί Βενιζέλου και άλλων ων ουκ έστι αριθμός, δηλαδή το κόμμα του ΠΑΣΟΚ στο σύνολό του; Λέτε να μην τα κρατάει τα αρχεία του Χριστοφοράκου η Μέρκελ; Και μπορούν οι μπουκωμένοι με τις μίζες του δανειστή να τον αμφισβητήσουν;

-Ποια ήταν η συμμορία της Σαγκάης στο ΠΑΣΟΚ - ΦΩΤΟ

....επίκαιρο!

Δείτε στην "ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΉ" της εποχής.

-Ένα από τα "μπουλούκια" του ΠΑΣΟΚ - ΦΩΤΟ

 

(εστάλη από τον κύριο Γεώργιο Δ.)

Κομματοκύνες, κοινώς κομματόσκυλα, άλλως αλυσοδεμένα μυαλά

Χρήστος Ιακώβου

Διευθυντής του Κυπριακού Κέντρου Μελετών (ΚΥΚΕΜ)

 Οι κομματοκύνες, κοινώς κομματόσκυλα, άλλως αλυσοδεμένα μυαλά είναι πολυπληθής πολιτική ομάδα η οποία επιχωριάζει στον ελληνισμό. Για να γίνεις μέλος της θα πρέπει να υποστείς πολιτική, ενίοτε και εθνική λοβοτομή, δηλαδή να απολέσεις την ανεξάρτητη αξιολογική κρίση. Βασική αρχή της πολιτικής συμπεριφοράς των κομματοκυνών είναι να θεωρείς αμαρτία οποιαδήποτε κριτική διάθεση προς το κόμμα που υπηρετείς. Αν μισήσεις το κόμμα τότε το κόμμα θα μισήσει εσένα, άρα καταρρέεις, παύεις να υπάρχεις. Η δε τυφλή υποταγή και σταθερή αφοσίωση στο κόμμα προβάλλεται ως η μόνη τους αρετή, η οποία βαφτίζεται ως εντιμότητα και τεκμήριο πολιτικής γνησιότητας. Προσφιλείς τους φράσεις: «Πάνω απ' όλα το κόμμα!» και εναβρυνόμενοι, «Είμαι του τάδε κόμματος μέχρι το κόκαλο!». 

Συζητούν με αυτιστική διάθεση και με ακατέργαστες πολιτικά απόψεις πιστεύοντας ότι τεκμαίρουν το αλάθητο, κάνοντας την τρίχα τριχιά, όταν πρόκειται για το κόμμα τους, και ψειρίζοντας την μαϊμού όταν πρόκειται για τους αντιπάλους. Έτσι ψευδαισθάνονται ότι μονοπωλούν την αλήθεια, είτε επαγωγικώς είτε απαγωγικώς, αλλά στην ουσία, τοξικώς για την κοινωνία.

Όταν βρίσκεται το κόμμα τους στην εξουσία, την οποία υπεραγαπούν μόνο και μόνο για να την εναρίζουν, είναι βυθισμένοι στη νιρβάνα της πολιτικής ευτυχίας, ευρισκόμενοι όμως στην αντιπολίτευση, ως κομματικώς ορθόδοξοι, γίνονται αυθωρεί και παραχρήμα καθολικώς διαμαρτυρόμενοι και θυμούνται την καημένη τη Δημοκρατία.

Ποτέ ανώνυμοι και ουδέποτε αξιοπρεπώς επώνυμοι αλλά πάντοτε κομματικώς φερώνυμοι, γιατί στην προσωπική τους ταυτότητα υπερέχει το όνομα του κόμματος τους και όχι η προσωπικότητά τους. Διαβαθμίζονται σ' αυτούς που ικανοποιούνται με ένα κοκαλάκι από τα αποφάγια που τους ρίχνουν οι πιο υψηλά ιστάμενοι και στους πιο «ικανούς» και προνομιούχους, οι οποίοι απαιτούν σωστή μπριζόλα. Τα πλήρη γεύματα είναι για άλλο είδος της δημοσίας μας κονίστρας, τους επαγγελματίες της πολιτικής, αυτούς που ξέρουν οι κομματοκύνες πιστώς να υπηρετούν.

 Υποφέρουν, και μαζί τους όλοι μας, από κομματική λογόρροια που εκφέρεται με χαρακτηριστικό πεφυσιωμένο ύφος. Λαμποκοπούν βλακεία και σε πονά το μυαλό να συζητάς μαζί τους. Ό,τι και να πουν εξικνούνται στο ίδιο σημείο... την ωραιοποίηση και απολυτοποίηση του κόμματος. Όταν συναντήσουν κανένα αδήωτο από το κομματικό κατεστημένο και εκλάβουν τα υπονοούμενα και τις νοηματικές προεκτάσεις ως ενάντια του κόμματος, τότε αρχίζουν να τον βλέπουν υπό γωνία. Αν πάλι γίνει πιο ευθύς ασκώντας καυστική κριτική για τις επιλογές του κόμματος, τότε αναλόγως της στιγμιαίας ή μόνιμης σχέσης μαζί του θα υποστεί τις συνέπειες της αυθαιρεσίας τους. Αν τυγχάνει να είναι συνδαιτυμόνας θα γίνουν κακέμφατοι και θα εισπράξει την περιφρόνηση και τη χλεύη για το υπόλοιπο της ώρας. Αν τυγχάνει όμως να είναι στην ίδια κοινωνική συνομάδωση ή στον ίδιο εργασιακό χώρο, αφού πρώτα τον διαβάλουν ως προβληματικό, θα τον περάσουν από καυδιανά δίκρανα.  

 Τους βλέπουμε να περιφέρονται άλλοτε ως εκθέματα σε κομματικές συγκεντρώσεις, αγαλλιάζοντας σε έξαλλους πανηγυρισμούς, όταν οι ηγέτες τους αρχίζουν τους αφορισμούς και τα «θα», και άλλοτε ως αδέσποτοι σκύλοι στα καφενεία και στις παρέες επιδεικτικώς γαβγίζοντας, οικειοποιούμενοι αυθαιρέτως τις συζητήσεις, το χώρο και το χρόνο. Όσο, όμως, και να φαίνονται κομματικά σκυλιά στην ουσία πρόκειται για διαβουκολούμενα προβατάκια και στην πραγματικότητα κομπάρσοι βουλιαγμένοι στην ψευδαίσθηση ότι απολαμβάνουν ένα δίλεπτο πρωταγωνιστικό ρόλο τον οποίο τους εκχωρούν οι υψηλοί σεναριογράφοι από τα κόμματα που υπηρετούν. 

Αναπόσπαστο μέρος του κομματικού τους έργου είναι οι «ιερές» και εργολαβικές αποστολές, τουτέστιν τα άγια τοις κομματοκυσί. Υπενθυμίζουν σε προεκλογικές περιόδους τους ψηφοφόρους το ρουσφέτι για το οποίο μερίμνησαν να μεσολαβήσουν, υποδεικνύοντας εν κατακλείδι ότι ήρθε η ώρα να αποπληρώσουν τα γραμμάτια. Οι πιο θρασείς εξ αυτών προχωρούν να γαργαλήσουν απροθύμους ψηφοφόρους τανταλίζοντας υποσχέσεις για μελλοντικό βόλεμα. Έτσι, απέκτησαν τη διπλή ιδιότητα του πλασιέ της ελπίδας για αδαείς ή επιτήδειους ψηφοφόρους και του εκτελωνιστή συμφερόντων, φιλοδοξιών ή ματαιοδοξιών καιροσκόπων πολιτικών. Η πιο βρόμικη αλλά θελκτική αποστολή από όλες είναι αυτή της δολοφονίας χαρακτήρων των μη «ημετέρων». Είναι άλλωστε γι' αυτούς φυσιολογικό γιατί όποιος ξέρει να κολακεύει ξέρει και να συκοφαντεί ή καλύτερα «ει χολώ παροικήσει και συ υποσκάζειν μαθήσει».

 Υπάρχει μία ειδοποιός διαφορά μεταξύ των κομματοκυνών και των σφουγγοκωλάριων, ενός άλλου ρόλου του δημοσίου μας θεάτρου. Οι πρώτοι συνειδητά στρατεύονται στην υπηρεσία του κόμματος, το οποίο υπηρετούν με φανατισμό ενώ οι δεύτεροι κινούνται μονίμως τυχοδιωκτικά και τους βρίσκεις να παρασιτούν στις παρυφές της εκάστοτε εξουσίας, ανεξαρτήτως χρώματος και ιδεολογίας. Οι κομματοκύνες κινούνται στο φως, γι' αυτό είναι ευδιάκριτοι, ενώ οι σφουγγοκωλάριοι προτιμούν την αμφιλύκη για να κινούνται ιεροκρυφίως και για να μπορούν να ξεγλιστρούν όταν η πυξίδα του συμφέροντος δείχνει άλλη κατεύθυνση.

 Έτυχε να συναντήσω κάποτε ένα κομματοκύνα, απ' αυτούς που επιθυμούν να πεθάνουν πιο γρήγορα από τον αρχηγό του κόμματός τους, μόνο και μόνο για να τους εκφωνήσει τον επικήδειο. Μπήκαμε σε πολιτική συζήτηση και στο τέλος συμφώνησε μαζί μου.  Όταν όμως ευγενικώς του υπέδειξα ότι αν συμφωνεί μαζί μου θα πρέπει να διαφωνεί με το κόμμα του, αφού σκοτείνιασε το πρόσωπό του και για μερικά δευτερόλεπτα περιπλανήθηκε το βλέμμα του στο άπειρο, συνειδητοποιώντας τη γκάφα που έπαθε και προσπαθώντας να περισώσει τα υπολείμματα κομματικής «αξιοπρέπειας», σαστισμένος μου είπε: «Καλά, αυτό δε σημαίνει ότι συμφωνώ με όλα όσα λες». Τότε τον ρώτησα που ακριβώς διαφωνεί και εμφανώς ταραγμένος κοίταξε το ρολόι και είπε: «Είμαι βιαστικός. Θα τα πούμε μία άλλη φορά». Έβλεπα ατάραχος εκείνο το ανθρωπάκι να απομακρύνεται με την ουρά στα σκέλια επιβεβαιώνοντας εκ νέου την από μακρού διαπίστωση ότι όσο εγγύτερα έρχομαι εις τα κομματόσκυλα άλλο τόσο μικρότερα μου φαίνονται.

Στον ελληνισμό ανέκαθεν υπήρξε αναγκαία και δεόντως αιτιολογημένη η ύπαρξή τους σε περιόδους εθνικών και κοινωνικών κρίσεων, γιατί ως αλυσοδεμένα μυαλά καθίστανται οι χρήσιμοι ηλίθιοι και οι αχθοφόροι της υποτέλειας για τα ηττημένα μυαλά των ηγεσιών τους. Εξωτερικώς, λειτουργούν ως αγιογράφοι της μυθοποίησης των πολιτικών μεσσιανικών φιγούρων, αυτών που έταξαν στη ζωή τους να «σώσουν» την κοινωνία και το έθνος μας. Εσωτερικώς, λειτουργούν μονίμως ως γελωτοποιοί των αθλίων. Φανταστήκατε ποτέ τι θα έκαναν όλοι εκείνοι οι Δον Κιχώτες της πολιτικής μας ζωής, αν δεν είχαν τόσους οσφυοκάμπτες προθύμως να τους υπηρετούν και να τους καμουφλάρουν την εικόνα με τα θυμιάματά τους;

geopolitics

Σας ξέρω πολύ καλά κ. Παπανικολάου!

Είχα τις προάλλες έναν «πολιτικά ορθό» διάλογο στο twitter με τον ευρωβουλευτή της ΝΔ Γιώργο Παπανικολάου. Διάλογο ας πούμε των «βορείων προαστίων», με ευγένεια δηλαδή αλλά στην ουσία θες να πλακώσεις στις μπουνιές τον άλλο. Τον ερέθισε η αναφορά μου στα παιδιά του «κομματικού σωλήνα» και με ρώτησε εκνευρισμένος αν τον ξέρω. Θα ήταν μια μεγάλη συζήτηση από το twitter για αυτό και επιλέγω να τη συνεχίσω από εδώ.
Αν τον ξέρω, επειδή πίναμε σφηνάκια σε «γκλαμουράτα» μπαρ; ΄Όχι! Αν τον ξέρω, επειδή πίναμε μαζί «φρέντο» στο Da Capo; Όχι! Αν τον ξέρω επειδή ανοίξαμε μαζί μερικά κεφάλια σε γενικές συνελεύσεις φοιτητών; Όχι! Αν τον ξέρω επειδή κολλάγαμε όλο το βράδυ αφίσες; Όχι! Αν τον ξέρω, επειδή φτιάχναμε μαζί «στρατούς» για πάσα χρήση; Όχι!
Ξέρω πολύ καλά όμως τον κ. Παπανικολάου και τους ομοίους του, ως ένας απλός πολίτης.
Ξέρω ότι υπήρξε επικεφαλής της ΔΑΠ-ΝΔΦΚ στη διάρκεια των φοιτητικών του χρόνων. Ο φοιτητικός συνδικαλισμός κατέστρεψε τα πανεπιστήμια. Το ζητούμενο δεν ήταν πλέον να είναι κανείς ένας καλός ή συνεπής φοιτητής, αλλά ένας πρόθυμος χειροκροτητής και αφισοκολλητής. Ένας ιμάντας μεταβίβασης των κομματικών εντολών στα αμφιθέατρα. Ένας επιδέξιος διαχειριστής κομματικών ρουσφετιών στα πανεπιστήμια, από το ποιος θα γίνει καθηγητής μέχρι το ποιος θα κάνει μεταπτυχιακό και ως την παροχή σημειώσεων για τις εξετάσεις. Όσο το κομματικό γαϊτανάκι και οι φοιτητικές παραφυάδες του είχαν τον απόλυτο έλεγχο των πανεπιστημίων αυτά πήγαν από το κακό στο χειρότερο, έγιναν εκτροφεία σκανδάλων και βρέθηκαν να είναι στις τελευταίες θέσεις στις λίστες των πανεπιστημίων διεθνώς.
Ξέρω ότι υπήρξε πρόεδρος της ΟΝΝΕΔ σε όλη τη διάρκεια της κυβέρνησης Καραμανλή. Οι πολιτικές νεολαίες, ειδικά κατά τις περιόδους που τα κόμματά τους κυβερνούσαν, δεν ήταν τίποτε άλλο παρά τεράστια φάμπρικα πελατειακών σχέσεων και ρουσφετιού. Ποιες ιδέες και ποιες απόψεις; Ο συνωστισμός στους προθαλάμους των κομματικών νεολαιών ήταν το διαβατήριο για εύκολες σπουδές, εύκολη θητεία και εύκολο διορισμό στο δημόσιο. Οι πολιτικές νεολαίες είναι κατ’ εξοχήν υπεύθυνες για το γεγονός ότι οι νέες γενιές έχοντας μάθει στα εύκολα και στα βολικά, έχασαν σε ένα μεγάλο μέρος τους τη φλόγα που πρέπει να καίει μέσα σε έναν νέο άνθρωπο. Ποια δημιουργικότητα και ποια πρωτοβουλία; Όλα αναλάμβανε να τα φροντίσει και να τα λύσει η κομματική γκουβερνάντα.
Ξέρω, πως αυτές οι «πολύτιμες» υπηρεσίες εξαργυρώθηκαν κι έτσι ο κ. Παπανικολάου είναι σήμερα ευρωβουλευτής. Η θέση του έλληνα ευρωβουλευτή έχει αποδειχθεί διαχρονικά μια πολύ καλά αμειβόμενη διασκέδαση. Ακόμη και σήμερα, στην πιο δύσκολη στιγμή των σχέσεων της χώρας με την Ε.Ε, οι έλληνες ευρωβουλευτές λάμπουν δια της απουσίας τους. Ζουν μέσα στην «τρελή χαρά», ελεύθεροι κι ωραίοι, χωρίς άγχη και ανασφάλειες, απολαμβάνοντας άλλη μια παροχή από τα κόμματά τους. Άσε που μπορούν να κυκλοφορούν και ελεύθερα στο δρόμο, γιατί δεν τους ξέρει κανένας!
Ξέρω τέλος, ότι ο κ. Παπανικολάου κάποια στιγμή θα επιστρέψει στην πατρίδα που νοστάλγησε για να γίνει βουλευτής. Αυτή η τόσο συνηθισμένη «καριέρα» από τα αμφιθέατρα μέχρι την καρέκλα του ευρωβουλευτή, του βουλευτή και του Υπουργού, με μόνο προσόν την αφοσίωση στην εκάστοτε κομματική ηγεσία, είχε ένα πολύ χειροπιαστό αποτέλεσμα. Έριξε την Ελλάδα στα βράχια. Κι αντί όσοι μετείχαν σε αυτή τη συστηματική καταστροφή να πουν ένα «συγγνώμη», εξακολουθούν με θράσος και αλαζονεία να παίρνουν πολύ στα σοβαρά τους εαυτούς τους.

ΥΓ1: Αν αυτή η «καριέρα» δεν είναι ο ορισμός του «κομματικού σωλήνα» τότε τι είναι;

ΥΓ2: Αντίστοιχο σχόλιο με αυτό που έκανα την προηγούμενη εβδομάδα στο twitter του κ. Παπανικολάου, έκανα χθες βράδυ στον Χρήστο Παπουτσή. Ξέρω πολύ καλά και αυτόν. Επειδή είχα δουλειά όλο το πρωί, δεν μπήκα στο twitter. Αν έχει απαντήσει, θα έχω συνέχεια και με αυτόν.

Εστάλη από: http://www.spirosrizopoulos.com/