σπαραγμός

Νέα ελληνικά (el)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ο	σπαραγμός	οι	σπαραγμοί
γενική	του	σπαραγμού	των	σπαραγμών
αιτιατική	τον	σπαραγμό	τους	σπαραγμούς
κλητική		σπαραγμέ		σπαραγμοί
Κατηγορία όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

Ετυμολογία

σπαραγμός < (διαχρονικό δάνειο) αρχαία ελληνική σπαραγμός

Ουσιαστικό

σπαραγμός αρσενικό

• η υπέρμετρη θλίψη, βαθύς ψυχικός πόνος

  εμφύλιος σπαραγμός: αλληλοσπαραγμός· λέγεται για έντονη σύγκρουση, κατά κανόνα ένοπλη, μεταξύ των μελών ενός έθνους ή των πολιτών ενός κράτους

Συγγενικά

• σπάραγμα
• σπαράζω

Μεταφράσεις

    σπαραγμός

γαλλικά : déchirement (fr)

---

Αρχαία ελληνικά (grc)

↓ πτώσεις	ενικός		πληθυντικός
ονομαστική	ὁ	σπαραγμός	οἱ	σπαραγμοί
γενική	τοῦ	σπαραγμοῦ	τῶν	σπαραγμῶν
δοτική	τῷ	σπαραγμῷ	τοῖς	σπαραγμοῖς
αιτιατική	τὸν	σπαραγμόν	τοὺς	σπαραγμούς
κλητική ὦ!		σπαραγμέ		σπαραγμοί
	δυϊκός
ονομ-αιτ-κλ	τὼ		σπαραγμώ
γεν-δοτ	τοῖν		σπαραγμοῖν
2η κλίση, Κατηγορία 'ναός' όπως «ναός» - Παράρτημα:Ουσιαστικά

→ ζητούμενο λήμμα

Πηγές

• σπαραγμός - Επιτομή του Λεξικού Λίντελ-Σκοτ, Λεξικό της Αρχαίας Ελληνικής Γλώσσας (Επιτομή του Μεγάλου Λεξικού, εκδ. Πελεκάνος, 2007), Ψηφίδες στο Κέντρο Ελληνικής Γλώσσας, 2012
• σπαραγμός - ΛΟΓΕΙΟΝ (αγγλικά, από το 2011) Λεξικά για την αρχαία ελληνική και λατινική γλώσσα (στα αγγλικά, γαλλικά, ισπανικά, κ.λπ.) Πανεπιστήμιο του Σικάγου.