Μετάβαση στο περιεχόμενο

The Dead Boys

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
The Dead Boys
ΠροέλευσηΚλίβελαντ, Οχάιο, Ηνωμένες Πολιτείες
Μουσικά είδηPunk Rock, Glam rock
Παρουσία1976 - 1979
1987
2004 - 2005
Δισκογραφική εταιρείαSire, Bomp!, Revenge, Hell Yeah, Bacchus, Bad Boy, Cold Front, Relativity
Πρώην μέληSteve Bator
Cheetah Chrome
Jimmy Zero
Jeff Magnum
Johnny Blitz

Οι The Dead Boys ήταν αμερικάνικο πανκ ροκ συγκρότημα, το οποίο δημιουργήθηκε το 1976 στο Κλίβελαντ του Οχάιο των Ηνωμένων Πολιτειών. Υπήρξαν ένα από τα πρώτα συγκροτήματα του πανκ κινήματος. Διαλύθηκαν το 1979 και έχουν επανενωθεί δύο φορές, το 1987 και το 2004.

Αν και οι Dead Boys θεωρούνται ένα από τα πανκ συγκροτήματα της σκηνής της Νέας Υόρκης, όλα τα μέλη του συγκροτήματος κατάγονταν από το Κλίβελαντ. Το σχήμα προήλθε από τους Rocket from the Tombs, οι οποίοι περιελάμβαναν τον Cheetah Chrome (Τζιν Ο'Κόνορ) στην κιθάρα και τον Johnny Blitz (Τζον Μαντάνσκι) στα τύμπανα. Το συγκρότημα αυτό διαλύθηκε το 1975 και οι δύο μουσικοί συνεργάστηκαν με τον τραγουδιστή Stiv Bators (Στιβ Μπέιτορ), τον δεύτερο κιθαρίστα Jimmy Zero (Ουίλιαμ Ουίλντεν) και τον μπασίστα Jeff Magnum (Τζεφ Χάλματζι), σχηματίζοντας τους Frankenstein.[1] Μετά από μερικές ζωντανές εμφανίσεις το συγκρότημα υιοθέτησε πανκ ροκ ύφος, έχοντας γνωρίσει τα μέλη των Ramones όταν είχαν επισκεφθεί το Κλίβελαντ για μία συναυλία. Ο Τζόι Ραμόουν τους βοήθησε να κλείσουν οντισιόν για το κλαμπ "CBGB's" της Νέας Υόρκης, όπου έγιναν δεκτοί και υπέγραψαν συμβόλαιο συνεργασίας με την "Sire Records".[2]

Αφού μετονομάστηκαν σε Dead Boys, το συγκρότημα έγινε γνωστό για την σκηνική παρουσία του Bators και την άγρια έκφραση της μουσικής του. Το ντεμπούτο-άλμπουμ τους κυκλοφόρησε το 1977 με τίτλο "Young Loud and Snotty" με παραγωγό την τραγουδίστρια Τζένια Ραβάν.[3] Το συγκρότημα περιόδευσε στις Ηνωμένες Πολιτείες ανοίγοντας τις εμφανίσεις του Ίγκι Ποπ και στην Μεγάλη Βρετανία μαζί με τους The Damned. Η αντιμετώπιση του πανκ στην Βόρεια Αμερική εκείνη την περίοδο δεν βοήθησε να ανέβουν οι πωλήσεις του άλμπουμ, παρά το γεγονός ότι περιείχε ένα από τα γνωστότερα τραγούδια του ιδιώματος με τίτλο "Sonic Reducer".[4]

Το συγκρότημα προγραμμάτιζε να κυκλοφορήσει ένα δεύτερο άλμπουμ με τίτλο "Down to Kill" και με παραγωγό τον Λου Ριντ, αλλά η επιμονή της δισκογραφικής τους εταιρείας να κάνουν πιο εμπορικό τον ήχο τους, τους ανάγκασε να χρησιμοποιήσουν ως παραγωγό τον Φέλιξ Παπαλάρντι των Mountain. Ο δίσκος "We Have Come for Your Children" κυκλοφόρησε τον Ιούνιο του 1978 και περιείχε το επιτυχημένο τραγούδι "Ain't It Fun", αλλά οι πωλήσεις του άλμπουμ ήταν ακόμη μικρότερες σε σχέση με τον προκάτοχο του.[5] Ο Blitz κινδύνεψε θανάσιμα όταν τον λήστεψαν σε δρόμο της Νέας Υόρκης, αναγκάζοντας το συγκρότημα να μην περιοδεύσει μέχρι να αναρρώσει.[6]

Οι Dead Boys διαλύθηκαν το 1979, λόγω της πίεσης της δισκογραφικής τους εταιρείας για να κάνουν πιο εμπορικό τον ήχο τους, αλλά επανενώθηκαν μερικούς μήνες αργότερα για να ηχογραφήσουν ένα ζωντανό άλμπουμ λόγω του ότι τους υποχρέωνε το συμβόλαιο τους.

Μετά την διάλυση τους επανενώθηκαν το 1987, ενώ τα μέλη του σχήματος είχαν επιδιώξει προσωπικές καριέρες στην μουσική και την ηθοποιία. Στις 5 Ιουνίου 1990, ο Bators πέθανε μετά από αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο Παρίσι.[7]

Τον Σεπτέμβριο του 2004, τα εναπομείναντα μέλη του συγκροτήματος επανενώθηκαν για μία ζωντανή εμφάνιση στο Κλίβελαντ και την επόμενη χρονιά έπαιξαν άλλες δύο συναυλίες για φιλανθρωπικούς σκοπούς.

Στούντιο ηχογραφήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Sonic Reducer (1977)
  • Tell Me (1978)
  • Ain't It Fun (1978)
  • Search and Destroy (1977)
  • Buried Gems (2000)
  • Paul Sherry goes Back – The Paul Sherry Sessions (2007)

Ζωντανές ηχογραφήσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
  • Night of the Living Dead Boys (1981)
  • The Return of the Living Dead Boys (1987)
  • Liver Than You'll Ever Be (1988)
  • Twistin' on the Devil's Fork: Live At CBGB's (1998)
  • All This and Morer (1998)

Εξωτερικοί σύνδεσμοι

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]