Χελένα Μάγιερ
| Χελένα Μάγιερ | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Helene Mayer (Γερμανικά) |
| Γέννηση | 20 Δεκεμβρίου 1910[1][2][3] Όφφενμπαχ |
| Θάνατος | 15 Οκτωβρίου 1953[1][2][3] Χαϊδελβέργη[4] |
| Αιτία θανάτου | καρκίνος του μαστού |
| Συνθήκες θανάτου | φυσικά αίτια |
| Τόπος ταφής | Munich Waldfriedhof |
| Παρατσούκλι | blonde He[5] |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γερμανία |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γερμανικά |
| Σπουδές | USC Suzanne Dworak-Peck School of Social Work |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | ξιφομάχος |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Η Χελένα Τζούλι Μάγιερ (20 Δεκεμβρίου 1910 – 10 Οκτωβρίου 1953) ήταν Γερμανίδα ξιφομάχος που κέρδισε το χρυσό μετάλλιο στους Ολυμπιακούς αγώνες του 1928 στο Άμστερνταμ και το ασημένιο μετάλλιο σε Ολυμπιακούς αγώνες του 1936 στο Βερολίνο. Συμμετείχε για τη Ναζιστική Γερμανία στο Βερολίνο, παρά το γεγονός ότι αναγκάστηκε να φύγει από τη Γερμανία το 1935 και να επανεγκατασταθεί στις Ηνωμένες Πολιτείες, επειδή ήταν Εβραία.
Η Μάγιερ είχε χαρακτηριστεί ως η μεγαλύτερη γυναίκα ξιφομάχος όλων των εποχών.[6] Ονομάστηκε από το "Sports Illustrated" ως μία από τις 100 Κορυφαίες Αθλήτριες του 20ου Αιώνα, αλλά η κληρονομιά της παραμένει ασαφής. Στους Ολυμπιακούς αγώνες του Βερολίνου ήταν ο μόνος Γερμανός αθλητής Εβραϊκής προέλευσης που κέρδισε μετάλλιο, έδωσε Ναζιστικό χαιρετισμό κατά τη διάρκεια την τελετή απονομής μεταλλίων και αργότερα δήλωσε ότι αυτό ίσως προστάτευσε την οικογένειά της που ζούσε ακόμα στη Γερμανία σε στρατόπεδα εργασίας. Ορισμένοι την θεωρούν προδότη και καιροσκόπο, ενώ άλλοι την θεωρούν τραγική εικόνα που χρησιμοποιήθηκε όχι μόνο από τη Ναζιστική Γερμανία, αλλά επίσης από την Διεθνή Ολυμπιακή Επιτροπή και την Ολυμπιακή Επιτροπή των ΗΠΑ για την πρόληψη μποϊκοτάζ των αγώνων.[7]
Μετά τους Ολυμπιακούς αγώνες, επέστρεψε στις Ηνωμένες Πολιτείες και έγινε εννέα φορές πρωταθλήτρια ΗΠΑ. Έλαβε αμερικανική ιθαγένεια το 1941 αλλά επέστρεψε στη Γερμανία. Η Μάγιερ πέθανε το 1953, αφήνοντας μερικές συνεντεύξεις και λίγα γράμματα, δημιουργώντας ένα μυστήριο για τα αισθήματά ως αθλήτρια για τη Ναζιστική Γερμανία.[7] Το 1953 επέστρεψε στη Γερμανία.
Οικογένεια και πρώτα χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Μάγιερ γεννήθηκε στο Όφενμπαχ αμ Μάιν, προάστιο της Φρανκφούρτης.[8] Η μητέρα της ήταν η Ίντα Άννα Μπέρθα (το γένος Μπέκερ) ήταν Λουθηρανή. Ο πατέρας της ήταν ο Λούντβιχ Καρλ Μάγιερ, γιατρός, Εβραίος και γεννήθηκε το 1876.[9][10][7] Ο Εμμανουήλ Μάγιερ ήταν προπάππους από τη πλευρά του πατέρα της. Η Γιούλι Βάισμαν ήταν η σύζυγος του, και ήταν γονείς του Μάρτιν Μάγιερ που παντρεύτηκε την Ρόζαλι Χάμπουργκ, την γιαγιά του.[9]
Η Μάγιερ είναι το θέμα του βιβλίου Foiled: Hitler's Jewish Olympian: the Helene Mayer Story (RDR Books, 2002), η οποία επικεντρώθηκε στο πως "οι Ναζί έφεραν την Μάγιερ στην πατρίδα της από την αυτοεξορία της στην Καλιφόρνια για να είναι το δείγμα συμμετοχής Εβραίων στην ομάδα τους."[9] Το πιστοποιητικό γέννησης της αναφέρει ότι είναι "Israelitischen" (Ισραελιτίσεν), δηλαδή Εβραία.[9] Ως παιδί, ήταν γνωστή ως "Εβραία Μάγιερ", για να ξεχωρίζεται από τον "Κρίστιαν Μάγιερ", ένα παιδί που ζούσε στην διπλανή πόρτα, σύμφωνα με τον τύπο της εποχής.[9] Τον Ιανουάριο του 1933, η Λέσχη Ξιφασκίας του Όφενμπαχ ανακάλεσε την ιδιότητα μέλους από την Μάγιερ με βάση τη νέα Ναζιστική νομοθεσία για την απαγόρευση των Εβραίων.[11][12] Η θρησκευτική ταυτότητα της σύμφωνα με πληροφορίες δεν έγινε θέμα μέχρι την άνοδο του Αδόλφου Χίτλερ στην εξουσία στη δεκαετία του 1930.[7]
Καριέρα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Μάγιερ κέρδισε το πρώτο της πρωτάθλημα το 1924.[12] Η τεχνική και το ταλέντο της ήταν θεαματική, σύμφωνα με τους ειδικούς που είδαν τα βίντεο στους αγώνες ξιφασκίας που συμμετείχε.[7] Μέχρι το 1930, είχε κερδίσει έξι γερμανικά πρωταθλήματα.[13]
Ολυμπιακοί αγώνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Μάγιερ κέρδισε χρυσό μετάλλιο στην ξιφασκία σε ηλικία 17 ετών στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1928 στο Άμστερνταμ, εκπροσωπώντας τη Γερμανία, κερδίζοντας 18 αγώνες και χάνοντας μόνο 2.[14][12] Έγινε εθνική ήρωας στη Γερμανία και παντού άνθρωποι ύψωναν φωτογραφίες προς τιμήν της. Σύμφωνα με τον The Guardian "ήταν ψηλή, ξανθιά, κομψή και γεμάτη ζωή."[7]
Το 1931, ο πατέρας της πέθανε από καρδιακή προσβολή. Τερμάτισε πέμπτη στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1932 στο Λος Άντζελες, έχοντας μάθει δύο ώρες πριν από τον αγώνα ότι ο φίλος της είχε πεθάνει σε μια στρατιωτική άσκηση στη Γερμανία.[14][12] Στη συνέχεια παρέμεινε στις ΗΠΑ το 1933 σπουδάζοντας στο κολέγιο Σκριπς, κερδίζοντας πιστοποιητικό στην Κοινωνική Εργασία. Αργότερα σπούδασε για την απόκτηση μεταπτυχιακού διπλώματος στο Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνια στο Μπέρκλεϊ και κινήθηκε προς την ένταξη στην Αμερικανική Λέσχη Ξιφασκίας.[14][12][12] Ήλπιζε να ενταχθεί στο γερμανικό διπλωματικό σώμα.[7]
Αφού ο Χίτλερ κατέλαβε την εξουσία το 1933, η αντιεβραϊκή νομοθεσία που τέθηκε σε ισχύ σχεδόν τελείωσε την καριέρα της. Η ένταξη της στην γερμανική λέσχη ξιφασκίας διακόπηκε ενώ μελετούσε στις ΗΠΑ. Εργάστηκε ως καθηγήτρια γερμανικών στο Κολλέγιο Μιλς στο Όκλαντ της Καλιφόρνιας. Αργότερα δίδαξε στο Κολλέγιο της Πόλης του Σαν Φρανσίσκο.[11] Της αφαιρέθηκε η Γερμανική της ιθαγένεια το 1935 σε εφαρμογή των Νόμων της Νυρεμβέργης, βάσει των οποίων κρίθηκε ως μη Γερμανίδα.[7]
Η Μάγιερ δέχθηκε πρόσκληση να συμμετάσχει στους Θερινούς Ολυμπιακούς Αγώνες του 1936 που πραγματοποιήθηκαν στο Βερολίνο.[15] Ο Γκέμπελς απαίτησε από τον τύπο να "μην γίνουν παρατηρήσεις για τη μη-Άρια καταγωγή της Μάγιερ".[11] Κέρδισε ασημένιο μετάλλιο στη ξιφασκία.[11] Έδωσε ναζιστικό χαιρετισμό στο βάθρο και αργότερα δήλωσε ότι αυτό ίσως να προστάτευσε την οικογένειά της που ζούσε ακόμα στη Γερμανία σε στρατόπεδα εργασίας.[11]
Διεθνή πρωταθλήματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το 1928 κέρδισε το ιταλικό πρωτάθλημα. Ήταν πρωταθλήτρια Ευρώπης το 1929 και 1931. Κέρδισε παγκόσμια πρωταθλήματα το 1929-31 και 1937.[14][12]
Αμερικανικά πρωταθλήματα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τελικά, εγκαταστάθηκε στις Ηνωμένες Πολιτείες και είχε επιτυχημένη καριέρα, κερδίζοντας το αμερικανικό πρωτάθλημα 8 φορές το 1934-46 (1934, 1935, 1937, 1938, 1939, 1941, 1942, και 1946).[11][12]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 (Αγγλικά) SNAC. w6qr543t. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Frankfurter Personenlexikon. frankfurter-personenlexikon
.de /node /466. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017. - ↑ 3,0 3,1 3,2 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 17039936d.
- ↑ «Helene Mayer».
- ↑ «Olympedia» (Αγγλικά) 2006.
- ↑ «Helene Mayer». US Fencing Hall of Fame.
- ↑ 7,0 7,1 7,2 7,3 7,4 7,5 7,6 7,7 Les Carpenter (28 July 2016). «Nazi Germany's Jewish champion: the mystery of Helene Mayer endures» (στα αγγλικά). The Guardian. https://www.theguardian.com/sport/2016/jul/28/helene-mayer-nazi-germanys-jewish-champion-fencer. Ανακτήθηκε στις 15 February 2018.
- ↑ Paul Taylor (2004). Jews and the Olympic Games: The Clash Between Sport and Politics : with a Complete Review of Jewish Olympic Medallists. Sussex Academic Press. σελίδες 235–. ISBN 978-1-903900-88-8.
- ↑ 9,0 9,1 9,2 9,3 9,4 Milly Mogulof (2002). Foiled: Hitler's Jewish Olympian : the Helene Mayer Story. RDR Books. ISBN 978-1-57143-092-2.
- ↑ Anne Commire (2000). Women in World History. Gale. ISBN 978-0-7876-4069-9.
- ↑ 11,0 11,1 11,2 11,3 11,4 11,5 Franklin Foer· Marc Tracy (2012). Jewish Jocks: An Unorthodox Hall of Fame. Grand Central Publishing. σελίδες 59–. ISBN 978-1-4555-1611-7.
- ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 12,5 12,6 12,7 Janet Woolum (1998). Outstanding Women Athletes: Who They are and how They Influenced Sports in America. Greenwood Publishing Group. σελίδες 183–. ISBN 978-1-57356-120-4.
- ↑ Fechten - Deutsche Meisterschaften Αρχειοθετήθηκε 2016-04-20 στο Wayback Machine.. sport-komplett.de
- ↑ 14,0 14,1 14,2 14,3 George Constable (2015). XI, XII & XIII Olympiad: Berlin 1936, St. Moritz 1948. Warwick Press Inc. σελίδες 159–. ISBN 978-1-987944-10-5.[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ «The Nazi Olympics (Berlin 1936)—Jewish Athletes; Olympic Medalists». United States Holocaust Memorial Museum. Ανακτήθηκε στις 16 Ιουλίου 2015.