Μετάβαση στο περιεχόμενο

Τσαντραγκούπτα Β΄

Από τη Βικιπαίδεια, την ελεύθερη εγκυκλοπαίδεια
Τσαντραγκούπτα Β΄
Γενικές πληροφορίες
Γέννηση4ος αιώνας
Θάνατος5ος αιώνας
Χώρα πολιτογράφησηςΑυτοκρατορία Γκούπτα
ΘρησκείαΙνδουισμός
Πληροφορίες ασχολίας
Ιδιότηταμονάρχης
Οικογένεια
ΣύζυγοςΝτρουβαντέβι
ΤέκναΚουμαραγκούπτα Α΄
Πραμπαβατιγκούπτα
Γκοβινταγκούπτα
ΓονείςΣαμουντραγκούπτα
ΑδέλφιαΡαμαγκούπτα
Αξιώματα και βραβεύσεις
Αξίωμααυτοκράτορας των Γκούπτα (380–415)
αυτοκράτορας
Commons page Σχετικά πολυμέσα

Ο Τσαντραγκούπτα Β ́ (βασ. ο. 375 - 415), γνωστός επίσης με τον τίτλο του Βικραμαντίτγια, καθώς και ως Τσαντραγκούπτα Βικραμαντίτγια, ήταν ο τρίτος κυβερνήτης της αυτοκρατορίας των Γκούπτα στην Ινδία. Οι σύγχρονοι μελετητές τον ταυτίζουν γενικά με τον βασιλιά Τσάντρα της επιγραφής του σιδηρού κίονα του Δελχί.

Ο Τσαντραγκούπτα Β ΄ συνέχισε την επεκτατική πολιτική τού πατέρα του Σαμουντραγκούπτα μέσω στρατιωτικών κατακτήσεων και γαμήλιων συμμαχιών. Τα ιστορικά στοιχεία μαρτυρούν τις αξιοσημείωτες νίκες του, οι οποίες περιλαμβάνουν την ήττα των Σασανιδών,[1] την κατάκτηση των Δυτικών Kσατράπας και την υποταγή των Ούνων. Κατά την περίοδο της βασιλείας του Τσαντραγκούπτα Β΄, η αυτοκρατορία των Γκούπτα έφτασε στο ζενίθ της, ελέγχοντας άμεσα μια τεράστια περιοχή, που εκτεινόταν από τον ποταμό Ώξο[2] στη δύση ως την περιοχή της Βεγγάλης στην ανατολή, και από τους πρόποδες των Ιμαλαΐων στα βόρεια μέχρι τον ποταμό Ναρμάντα στον νότο. Ο Τσαντραγκούπτα Β΄ επέκτεινε την επιρροή του και κυβερνούσε έμμεσα την περιοχή Κουντάλα της Καρνατάκα, μέσω μιας γαμήλιας συμμαχίας με τους Καντάμπας, και κατά τη διάρκεια της 20χρονης αντιβασιλείας της κόρης του Πραμπαβατιγκούπτα, ενσωμάτωσε αποτελεσματικά το βασίλειο Βατακάκα στην αυτοκρατορία των Γκούπτα.[3][4][5]

Ο Τσαντραγκούπτα Β΄ ήταν ένας ευσεβής Βαϊσναβιστής, αλλά ανεχόταν και άλλες θρησκείες. Ο Κινέζος προσκυνητής Φαξιάν, ο οποίος επισκέφθηκε την Ινδία κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, υποδηλώνει ότι ο ηγεμόνας κυβερνούσε ένα ειρηνικό και ευημερούν βασίλειο. Η θρυλική φιγούρα του Βικραμαντίτγια βασίζεται πιθανότατα στον Τσαντραγκούπτα Β΄ (μεταξύ άλλων βασιλέων), και ο γνωστός Σανσκριτικός ποιητής Καλιντάσα μπορεί να ήταν ο αυλικός ποιητής του. Τα σπήλαια του Ουνταγιαγκίρι κατασκευάστηκαν επίσης κατά τη διάρκεια της εξουσίας του.

Ο κίονας με την επιγραφή Λακουλίσα Μαθούρα, η οποία καταγράφει την εγκατάσταση δύο Σίβα λίνγκα από τον Ουντίτα Ατσάργια το "έτος 61ο μετά την εποχή των Γκούπτα στη βασιλεία του Τσαντραγκούπτα Βικραμανττίτγια, γιου του Σαμουντραγκούπτα" (δηλ. το 380). Ναός Ρανγκεσβάρ. Μουσείο Μαθούρα.[6][7].
Οι επιγραφές του σπηλαίου 6 και του σπηλαίου 8 στα σπήλαια Ουνταγιαγκίρι αναφέρουν τη βασιλεία του Τσαντραγκούπτα Β΄.
Ο σιδηρούς κίων του Δελχί, ο οποίος περιλαμβάνει μια επιγραφή του βασιλιά Τσάντρα, που αναγνωρίζεται ως ο Τσαντραγκούπτα Β ́. Επανεγκαταστάθηκε ως κίονας νίκης στο συγκρότημα Κουτμπ από τον σουλτάνο Iλτουτμούς τον 13ο αι.[8]
Η επιγραφή του βασιλιά Τσάντρα
Πιθανή εικόνα του Τσαντραγκούπτα Β΄, που αποδίδει φόρο τιμής στον Βαράχα, άβαταρ του Βισνού, στα σπήλαια Ουνταγιαγκίρι, περί το 400.[9]
Ένα από τα πρώτα χρονολογημένα αγάλματα των Γκούπτα, ένας Μποντισάτβα, που προέρχεται από το στυλ των Κουσάν της Τέχνης της Μαθούρα, με την επιγραφή "έτος 64ο" της εποχής (χρονολόγησης) Γκούπτα, δηλ. το 384, Μποντ Γκάγια.[10]
Ο Τσαντραγκούπτα Β΄ συνδέεται με την ανάπτυξη του Βαϊσναβισμού στην Ινδία και την ίδρυση των σπηλαίων Ουνταγιαγκίρι με εικονογραφία Βαϊσνάβα (εδώ ο Βαράχα σώζει τον κόσμο από το χάος).[11] Περί το 400.[12]
Η επιγραφή του Σάντσι του Τσαντραγκούπτα Β΄.
Χρυσό νόμισμα του Τσαντραγκούπτα Β΄, με έναν τοξότη (στην εμπρός όψη), και την Ινδική θεά της τύχης, Σρι, καθισμένη σε έναν λωτό (στην πίσω όψη), Μουσείο Τέχνης του Κλήβελαντ.
Ο Βικραμαντίτγια πηγαίνει στον πόλεμο, φανταστική απεικόνιση ενός σύγχρονου καλλιτέχνη.
  1. Prakash, Buddha (1962). Studies in Indian History and Civilization (στα Αγγλικά). Shiva Lal Agarwala. 
  2. Agrawal, Ashvini (1989). Rise and Fall of the Imperial Guptas (στα Αγγλικά). Motilal Banarsidass Publ. σελ. 240 & 264. ISBN 978-81-208-0592-7. 
  3. Raychaudhuri, Hem Channdra (1923). Political history of ancient India, from the accession of Parikshit to the extinction of the Gupta dynasty. Robarts - University of Toronto. Calcutta, Univ. of Calcutta. σελίδες 282–288. 
  4. Annual Report Of Mysore 1886 To 1903. 
  5. Hermann Kulke & Dietmar Rothermund 2004, σελ. 91.
  6. «Collections-Virtual Museum of Images and Sounds». vmis.in. American Institute of Indian Studies. 
  7. Ashvini Agrawal 1989, σελ. 98.
  8. Eaton, Richard M. (25 Ιουλίου 2019). India in the Persianate Age: 1000–1765 (στα Αγγλικά). Penguin UK. σελ. 37. ISBN 978-0-14-196655-7. 
  9. Becker, Catherine (2010). «Not Your Average Board: The Colossal Varāha at Erāṇ, an Iconographic Innovation». Artibus Asiae 70 (1): 127. ISSN 0004-3648. 
  10. Rhi, Ju-Hyung (1994). «From Bodhisattva to Buddha: The Beginning of Iconic Representation in Buddhist Art». Artibus Asiae 54 (3/4): 223. doi:10.2307/3250056. ISSN 0004-3648. 
  11. Curta, Florin· Holt, Andrew (28 Νοεμβρίου 2016). Great Events in Religion: An Encyclopedia of Pivotal Events in Religious History [3 volumes] (στα Αγγλικά). ABC-CLIO. σελίδες 270–273. ISBN 978-1-61069-566-4. 
  12. 12,0 12,1 Curta, Florin· Holt, Andrew (28 Νοεμβρίου 2016). Great Events in Religion: An Encyclopedia of Pivotal Events in Religious History [3 volumes] (στα Αγγλικά). ABC-CLIO. σελ. 271. ISBN 978-1-61069-566-4. 
  13. Curta, Florin· Holt, Andrew (2016). Great Events in Religion: An Encyclopedia of Pivotal Events in Religious History [3 volumes] (στα Αγγλικά). ABC-CLIO. σελ. 271. ISBN 978-1-61069-566-4. 

Εξωτερικές συνδέσεις

[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]