Παλαί ντε Τοκιό
Συντεταγμένες: 48°51′50.69″N 2°17′49.67″E / 48.8640806°N 2.2971306°E
| Παλαί ντε Τοκιό | |
|---|---|
| palais de Tokyo | |
.jpg) | |
 | |
 | |
| Είδος | κτήριο μουσείου, πολιτιστικό ίδρυμα και μουσείο |
| Αρχιτεκτονική | Αρ Ντεκό |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 48°51′51″N 2°17′50″E |
| Διοικητική υπαγωγή | 16ο δημοτικό διαμέρισμα του Παρισιού[1] |
| Χώρα | Γαλλία[2] |
| Έναρξη κατασκευής | 2000 |
| Ολοκλήρωση | 24 Μαΐου 1937 |
| Ένοικοι | Palais de Tokyo και Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Παρισιού |
| Ιδιοκτήτης | Δήμος του Παρισιού |
| Διαχειριστής | Palais de Tokyo και Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Παρισιού |
| Αρχιτέκτονας | André Aubert και Jean-Claude Delorme |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Παλαί ντε Τοκιό (Γαλλικά: Palais de Tokyo) είναι ένα κτήριο αφιερωμένο στη μοντέρνα και σύγχρονη τέχνη. Βρίσκεται στο Παρίσι, στη λεωφόρο του Προέδρου Ουίλσον 11, στο 16ο διαμέρισμα.
Το παλαί ντε Τοκιό αποτελείται από δύο πτέρυγες, εκ των οποίων η ανατολική ανήκει στην Πόλη του Παρισιού και στεγάζει το Μουσείο Σύγχρονης Τέχνης του Παρισιού. Η δυτική πτέρυγα ανήκει στο γαλλικό κράτος και από το 2002 στεγάζει το ομώνυμο Παλαί ντε Τοκιό - Κέντρο σύγχρονης τέχνης, το μεγαλύτερο πολιτιστικό κέντρο στη Γαλλία που παρουσιάζει προσωρινές εκθέσεις σύγχρονης τέχνης. Η εξωτερική επιφάνεια του νεοκλασικού αυτού κτηρίου είναι πλήρως καλυμμένη με μάρμαρο. Ο εκθεσιακός χώρος είναι ένας από τους μεγαλύτερους για τη σύγχρονη τέχνη σε διεθνές επίπεδο.
Η λεωφόρος που εκτείνεται στην όχθη του ποταμού Σηκουάνα στην περιοχή ονομάζεται λεωφόρος της Νέας Υόρκης, με παλαιότερη ονομασία λεωφόρος του Τόκιο (από το 1918 έως το 1945). Το όνομα Παλαί ντε Τοκιό προήλθε από το όνομα αυτής της προκυμαίας. [3]
Η περιοχή εξυπηρετείται από τους σταθμούς του μετρό Αλμά-Μαρσώ και Ιενά.
Ιστορία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Παλαί ντε Τοκιό είναι ένα από τα τρία κτήρια που ανεγέρθηκαν για τη Διεθνή έκθεση Τεχνών και Τεχνολογίας του 1937 και είχε ως στόχο, σύμφωνα με τα σχέδια του 1934, να αντικαταστήσει το Μουσείο του Λουξεμβούργου. Εγκαινιάστηκε το 1937 [4]με αρχικό όνομα Παλάτι των Μουσείων Σύγχρονης Τέχνης και αρχικά χρησιμοποιήθηκε για να παρουσιάσει μια αναδρομική έκθεση της γαλλικής τέχνης από τον Μεσαίωνα.
Τα πραγματικά εγκαίνια του μουσείου χρονολογούνται από το 1947, όταν επανατοποθετήθηκαν οι καλλιτεχνικές συλλογές που είχαν αφαιρεθεί κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου.
Για σειρά ετών, το κτήριο στέγασε αρκετές εγκαταστάσεις, έργα και δημιουργικούς χώρους. Το σημερινό Κέντρο σύγχρονης τέχνης άνοιξε στο κοινό μετά την ανακαίνιση του κτηρίου τον Μάρτιο του 2002 με το νέο όνομα Χώρος σύγχρονης δημιουργίας και ειδικεύεται στη γαλλική και διεθνή σκηνή τέχνης.
Με δημοτικό διάταγμα του 1997, ο χώρος στάθμευσης που βρίσκεται μπροστά από το κτήριο, στη λεωφόρο του Προέδρου Ουίλσον, ονομάστηκε πλατεία του Τόκιο.
Περιγραφή
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Το Παλαί ντε Τοκιό είναι ένας χώρος αφιερωμένος στη σύγχρονη δημιουργία σε όλες τις μορφές της: ζωγραφική, γλυπτική, σχέδιο, μόδα, βίντεο, κινηματογράφος, λογοτεχνία, χορός. Δεν είναι μουσείο, καθώς δεν στεγάζει μόνιμα εκθέματα αλλά διοργανώνει θεματικές ή μονογραφικές εκθέσεις και σημαντικές καλλιτεχνικές παρεμβάσεις.[5]
Από το 2002 έως το 2017, φιλοξένησε μια κατοικία καλλιτεχνών και δημιουργικό εργαστήριο συμβάλλοντας ενεργά στην επιρροή της γαλλικής σκηνής στο εξωτερικό, μέσω του σχεδιασμού, κάθε χρόνο, αρκετών εκθέσεων που εμφανίζονταν σε μεγάλες διεθνείς εκδηλώσεις τέχνης.[6]
Το Παλαί ντε Τοκιό αναπτύσσει επίσης ένα πολιτιστικό πρόγραμμα συνδυασμού κίνησης, ήχου και λόγου και το 2015 ξεκίνησε ένα ετήσιο φεστιβάλ, DO DISTURB.
Από το φθινόπωρο του 2017 υποστηρίζεται το πρόγραμμα Manutention, μια μορφή που ενθαρρύνει την εξερεύνηση και τον πειραματισμό, παρέχοντας στους καλλιτέχνες την ευκαιρία να αναπτύξουν την πρακτική τους και να παρουσιάσουν το έργο τους κατά τη διάρκεια τεσσάρων βραδιών παραστάσεων σε ένα μήνα, επιτρέποντας στο κοινό να ανακαλύψει ένα έργο και να ακολουθήσει την εξέλιξή του.
Το Παλαί ντε Τοκιό είναι ένας χώρος 22.000 μ² και τεσσάρων ορόφων. Περιλαμβάνει δύο εστιατόρια, δύο κήπους και ένα βιβλιοπωλείο.[7]
Ο χώρος καινοτομεί με ασυνήθιστες ώρες λειτουργίας για έναν πολιτιστικό χώρο: είναι ανοιχτό από Δευτέρα έως Κυριακή (εκτός Τρίτης), από το μεσημέρι έως τα μεσάνυχτα.[8]
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. 4519. Ανακτήθηκε στις 31 Ιουλίου 2018.
- ↑ (Γερμανικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Ισπανικά, Ιταλικά) archINFORM. Ανακτήθηκε στις 30 Ιουλίου 2018.
- ↑ . «palaisdetokyo.com/fr/content/lieu-histoire-palais-de-tokyo». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2020.
- ↑ . «web.archive». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 Νοεμβρίου 2006.
- ↑ . «museeum.com/museum/palais-de-tokyo/». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 6 Ιουνίου 2020.
- ↑ . «palaisdetokyo.com/fr/page/le-pavillon-neuflize-obc». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Ιουνίου 2020.
- ↑ . «en.parisinfo.com/paris-museum-monument/71315/Palais-de-Tokyo».
- ↑ . «visitparisregion.com/en/palais-de-tokyo».
Εξωτερικοί σύνδεσμοι
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
- Η ιστοσελίδα του Παλαί ντε Τοκιό (γαλλικά, αγγλικά)