Ούγος ο Μέγας
| Ούγος ο Μέγας | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Hugues le Grand (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 898 (περίπου) Παρίσι |
| Θάνατος | 16 Ιουνίου 956 Ντουρντάν |
| Αιτία θανάτου | πανώλη |
| Τόπος ταφής | Βασιλική Σαιν-Ντενί |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Χέντβιχ της Σαξονίας[1] Ίντχιλντ[2][1] Rohaut of Maine |
| Τέκνα | Ούγος Καπέτος Βεατρίκη της Γαλλίας Έμμα του Παρισιού, δούκισσα της Νορμανδίας Όθων της Βουργουνδίας Ερρίκος Α΄ της Βουργουνδίας Erberto d'Auxerre |
| Γονείς | Ροβέρτος Α΄ της Γαλλίας και Βεατρίκη του Βερμαντουά |
| Αδέλφια | Έμμα της Γαλλίας Αδέλα της Γαλλίας |
| Οικογένεια | Οίκος των Ροβερτιδών |
Ο Ούγος ο Μέγας (Hugues le Grand, 898 - 16 Ιουνίου 956) ήταν δούκας των Φράγκων, Μαρκήσιος της Νευστρίας και Κόμης των Παρισίων (923 - 956) και κόμης των Παρισίων από τον Οίκο των Ροβερτιδών. Ο Ούγος ο Μέγας ήταν γιος του Ροβέρτου Α΄ της Γαλλίας και της Βεατρίκης του Βερμαντουά, κόρης του Ερμπέρ Α΄ του Βερμαντουά.[3] Ήταν σύζυγος της Χέντβιχ της Σαξονίας. Ο μεγαλύτερος γιος του Ούγος Καπέτος έγινε βασιλιάς των Φράγκων (987),[4] η οικογένεια του ήταν γνωστή ως Οίκος των Ροβερτιδών, πρόγονος του Οίκου των Καπετιδών.[5]
Ανατροπή του Καρόλου του Απλού
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Οι βαρόνοι του βασιλείου των Δυτικών Φράγκων ύστερα από επανάσταση ανέτρεψαν τον Καρολίδη βασιλιά Κάρολο τον Απλό (922), οι ίδιοι βαρόνοι εξέλεξαν νέο βασιλιά τους τον πατέρα του Ούγου του Μεγάλου Ροβέρτο Α΄.[6] Ο Ροβέρτος σκοτώθηκε σε μάχη στο Σουασόν (923), ο Ούγος αρνήθηκε να δεχτεί το στέμμα και το πρόσφερε στην γαμπρό του Ροδόλφο της Γαλλίας.[6] Ο Κάρολος είχε ελπίδες να ανακτήσει το στέμμα των Φράγκων με την βοήθεια του ξαδέλφου του Ερμπέρ Α΄, κόμη του Βερμαντουά ο οποίος τελικά αντί να τον βοηθήσει τον συνέλαβε και τον φυλάκισε. Ο Ερμπέρ χρησιμοποίησε από τότε τον πρώην βασιλιά Κάρολο σαν απειλή προκειμένου να πιέσει για τα σχέδια του, η κατάσταση συνεχίστηκε μέχρι τον θάνατο του Καρόλου του Απλού (929).[7] Από τότε ο Ερμπέρ Β΄ των Βερμαντουά βρισκόταν σε συνεχή διαμάχη με τον βασιλιά Ροδόλφο και τον υποτελή του Ούγο Καπέτο, η διαμάχη έληξε όταν οι δυο πλευρές ήρθαν σε συμφωνία μεταξύ τους.[6]
Ο ισχυρότερος ευγενής των Φράγκων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Την εποχή του θανάτου του Ροδόλφου (936) ο Ούγος κατείχε την περιοχή μεταξύ του Λίγηρα και του Σηκουάνα που αντιστοιχεί στην αρχαία Νευστρία με την εξαίρεση το Ανζού και την Νορμανδία η οποία είχε παραχωρηθεί στους Βίκινγκ (911)[8]. Είχε ενεργό ρόλο στον ερχομό του Λουδοβίκου Δ΄ από την Αγγλία (936). Με τον γάμο του με την Χέντβιχ της Σαξονίας (937) κόρη του Ερρίκου του Κυνηγού και αδελφή του Όθων Α΄ της Γερμανίας ήρθε σε διένεξη με τον Λουδοβίκο.[9] Το 938 ο Λουδοβίκος Δ΄ της Γαλλίας ξεκίνησε τις επιθέσεις τα κάστρα και στα φρούρια τα οποία κατείχαν μέλη της οικογένειας του και μερικά από αυτά ο Ερμπέρ Α΄ του Βερμαντουά.[10] Ο βασιλιάς Λουδοβίκος επιτέθηκε στον Ούγο τον Μέγα και στον Γουλιέλμο τον Μακρόξιφο (939) μέχρι που ήρθαν μεταξύ τους σε συμφωνία για ειρήνη τον Ιούνιο του ίδιου χρόνου.[11]
Προστριβές με τον Λουδοβίκο Δ΄
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Την ίδια χρονιά ο Ούγος ο Μέγας μαζί με τον Ερμπέρ Α΄ του Βερμανδουά, τον Αρνούλφο Α΄ της Φράνδρας και τον δούκα της Νορμανδίας Γουλιέλμο τον Μακρόξιφο πλήρωσαν φόρο υποτέλειας στον αυτοκράτορα Όθωνα και τον υποστήριξαν στην διαμάχη του με τον βασιλιά Λουδοβίκο.[12] Όταν ο Λουδοβίκος έπεσε στα χέρια των Νορμανδών παραδόθηκε στον Ούγο σε αντάλλαγμα με τον νεαρό δούκα Ριχάρδο.[13] Ο Ούγος απελευθέρωσε τον Λουδοβίκο Δ΄ υπό την προϋπόθεση να του παραδώσει το κάστρο του Λαόν.[14] Σε ένα εκκλησιαστικό συμβούλιο στο Ίνγκελχαϊμ (948) οι Γερμανοί επίσκοποι καταδίκασαν και αφόρισαν τον Ούγο εν απουσία του επαναφέροντας τον αρχιεπίσκοπο Αρτώ στην αρχιεπισκοπή του Ρενς.[15] Ο Ούγος σαν απάντηση επιτέθηκε στο Σουασόν και στην Ρεμς, ο αφορισμός επαναλήφθηκε σε νέο συμβούλιο στην Τριρ, ο Ούγος τελικά έκλεισε ειρήνη με τον Λουδοβίκο Δ΄, την εκκλησία, και τον κουνιάδο του Όθων Α΄.[15]
Αναγνώρισε νέο βασιλιά τον Λοθάριο
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με τον θάνατο του Λουδοβίκου Δ΄ ο Ούγος αναγνώρισε διάδοχο του τον Λοθάριο, με την επέμβαση της βασίλισσας Γκερμπέργκας της Σαξονίας συνέβαλε στην στέψη του, ο Ούγος ο Μέγας ανταμείφθηκε για τις υπηρεσίες του λαμβάνοντας τα δουκάτα της Βουργουνδίας και της Ακουιτανίας.[16] Την ίδια χρονιά ο Γκιζλεμπέρτ, δούκας της Βουργουνδίας αναγνώρισε τον εαυτό του υποτελή του Ούγου του Μεγάλου δίνοντας την κόρη του σύζυγο στον δεύτερο γιο του Όθωνα.[16]
Οικογένεια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Με την πρώτη του σύζυγο Ιουδήθ (922), κόρη του Ρογήρου κόμη του Μαιν (απεβ. 925) και της Ροθίλδης των Καρολιδών, δεν απέκτησε παιδιά.[3]
Με τη δεύτερη σύζυγό του Ίντχιλντ (926), κόρη του Εδουάρδου του Πρεσύτερου και αδελφή του Έθελσταν της Αγγλίας (απεβ. 938) δεν απέκτησε παιδιά.[3]
Με την τρίτη σύζυγο Χέντβιχ της Σαξονίας απέκτησε:[3]
- Βεατρίκη 912-978, παντρεύτηκε τον Φρειδερίκο Α΄ δούκα της Άνω Λωρραίνης[3].
- Ούγος Καπέτος π. 941-996, βασιλιάς των Φράγκων. Είναι ο γενάρχης των Καπετιδών.
- Έμμα π. 943-μετά το 968, παντρεύτηκε τον Ριχάρδο Α΄ δούκα της Νορμανδίας.
- Όθων 944-965, δούκας της Βουργουνδίας.
- (Όδων) Ερρίκος Α΄ 946-1002, δούκας της Βουργουνδίας.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 p10519.htm#i105190. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ «Kindred Britain»
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Verlag von J. A. Stargardt, Marburg, Germany, 1984), Tafeln 10-11
- ↑ Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987-1328 (Hambledon Continuum, London & New York, 2007), p. 69
- ↑ Lucien Bély, The History of France ( J.P. Gisserot, Paris, 2001), p. 21
- ↑ 6,0 6,1 6,2 Pierre Riché, The Carolingians; A Family who Forged Europe, Trans. Michael Idomir Allen (University of Pennsylvania Press, Philadelphia, 1993), p.250
- ↑ Pierre Riché, The Carolingians; A Family who Forged Europe, Trans. Michael Idomir Allen (University of Pennsylvania Press, Philadelphia, 1993), pp.250-1
- ↑ Elizabeth M. Hallam, Capetian France; 987-1328 (Longman Group Ltd., London & New York, 1980), p. 89
- ↑ Pierre Riché, The Carolingians; A Family who Forged Europe, Trans. Michael Idomir Allen (University of Pennsylvania Press, Philadelphia, 1993), p.262
- ↑ The Annals of Flodoard of Reims; 919-966, Ed. & Trans. Steven Fanning & Bernard S. Bachrach (University of Toronto Press, 2011), p. 30
- ↑ The Annals of Flodoard of Reims; 919-966, Ed. & Trans. Steven Fanning & Bernard S. Bachrach (University of Toronto Press, 2011), p. 31
- ↑ The Annals of Flodoard of Reims; 919-966, Ed. & Trans. Steven Fanning & Bernard S. Bachrach (University of Toronto Press, 2011), p. 32
- ↑ David Crouch, The Normans (Hambledon Continuum, London & New York, 2007), p. 16
- ↑ Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987-1328 (Hambledon Continuum, London & New York, 2007), p. 40
- ↑ 15,0 15,1 Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987-1328 (Hambledon Continuum, London & New York, 2007), p. 41
- ↑ 16,0 16,1 Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987-1328 (Hambledon Continuum, London & New York, 2007), p. 42
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- David Crouch, The Normans (Hambledon Continuum, London & New York, 2007
- Detlev Schwennicke, Europäische Stammtafeln: Stammtafeln zur Geschichte der Europäischen Staaten, Neue Folge, Band II (Verlag von J. A. Stargardt, Marburg, Germany, 1984)
- Elizabeth M. Hallam, Capetian France; 987-1328 (Longman Group Ltd., London & New York, 1980)
- Jim Bradbury, The Capetians: Kings of France, 987-1328 (Hambledon Continuum, London & New York, 2007)
- Lucien Bély, The History of France ( J.P. Gisserot, Paris, 2001)
- Pierre Riché, The Carolingians; A Family who Forged Europe, Trans. Michael Idomir Allen (University of Pennsylvania Press, Philadelphia, 1993)
- The Annals of Flodoard of Reims; 919-966, Ed. & Trans. Steven Fanning & Bernard S. Bachrach (University of Toronto Press, 2011)
