Νικαιώτικος Χριστιανισμός
 |
Το λήμμα δεν περιέχει πηγές ή αυτές που περιέχει δεν επαρκούν. |
Ο Νικαιώτικος Χριστιανισμός είναι το ρεύμα του Πρωτοχριστιανισμού το οποίο προήλθε από την Α΄ Οικουμενική Σύνοδο της Νίκαιας.
Τριαδικός, ορίζει την ορθοδοξία του ως αντίβαρο στον Αριανισμό. Στα συγγράμματα που προέρχονται από το ρεύμα της Σύγχρονης Ορθοδοξίας, η έκφραση Ορθόδοξος Χριστιανισμός χρησιμοποιείται συχνά με την έννοια του Νικαιώτικου Χριστιανισμού. Αντίθετα, στα συγγράμματα που προέρχονται από το ρεύμα του Σύγχρονου Καθολικισμού, είναι η έκφραση Ρωμαιοκαθολική Εκκλησία που χρησιμοποιείται στην θέση του Νικαιώτικου Χριστιανισμού[1], λόγω του ότι η καθεμία από τις δύο Εκκλησίες αναγνωρίζει ως δική της την Σύνοδο της Νίκαιας. Μάλιστα, επί αυτού, έχει υπάρξει σχετικός διάλογος με στόχο την εύρεση του εάν η Παλαιά Εκκλησία αποτελεί πρόγονο της Καθολικής ή της Ορθόδοξης Εκκλησίας.
Ο Νικαιώτικος Χριστιανισμός κατέστη κρατική θρησκεία το 380 εντός της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας (δηλαδή σχεδόν έναν αιώνα μετά την Αρμενία, πρώτο κράτος που εκχριστιανίστηκε επισήμως το 301) όταν ο Θεοδόσιος Α΄ επέβαλε νομοθεσία η οποία απαγόρευε τις παγανιστικές λατρείες, καθώς και οποιαδήποτε σχετιζόμενη με αυτές δραστηριότητα εντός των συνόρων της Αυτοκρατορίας.
Σημειώσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ Par exemple chez Michel Rouche : Clovis, histoire et mémoire : actes du Colloque international d'histoire de Reims, 19-25 septembre 1996, Volume 1, Presses Paris Sorbonne (1997)
  | Στο λήμμα αυτό έχει ενσωματωθεί κείμενο από το λήμμα Christianisme nicéen της Γαλλικής Βικιπαίδειας, η οποία διανέμεται υπό την GNU FDL και την CC-BY-SA 4.0. (ιστορικό/συντάκτες). |