Μετρό Σιγκαπούρης
| Μετρό Σινγκαπούρης | |
|---|---|
 | |
 | |
| Είδος | μετρό |
| Γεωγραφικές συντεταγμένες | 1°18′0″N 103°48′0″E |
| Διοικητική υπαγωγή | Σιγκαπούρη |
| Χώρα | Σιγκαπούρη |
| Έναρξη κατασκευής | 1987 |
| Ολοκλήρωση | 7 Νοεμβρίου 1987 |
| Ιδιοκτήτης | Land Transport Authority |
| Μήκος | 203,8 χλμ |
| Ιστότοπος | |
| Επίσημος ιστότοπος | |
 Πολυμέσα | |
| δεδομένα (π) | |
Το Μετρό Σιγκαπούρης (κινέζικα: 大众快速交通o, ευρύτερα γνωστό ως: 地铁 ταμίλ: சிங்கை துரிதக் கடவு ரயில்) είναι το κύριο σιδηροδρομικό σύστημα μεταφορών στη Σιγκαπούρη και φτάνει σε πολλά μέρη στην πόλη-κράτος. Το πρώτο τμήμα του μετρό, μεταξύ των σταθμών Yio Chu Kang και Toa Payoh, άνοιξε στις 7 Νοεμβρίου 1987, με μήκος τότε στα 6 χιλιόμετρα και με 5 σταθμούς κατά μήκος μίας γραμμής, και είναι το δεύτερο παλαιότερο της νοτιοδυτικής Ασίας, μετά το μετρό της Μανίλας. Το σύστημα έχει αναπτυχθεί ραγδαία με σκοπό την ανάπτυξη ενός σιδηροδρομικού δικτύου ως κεντρικό άξονα των δημοσίων συγκοινωνιών στη Σιγκαπούρη. Το 2012 μετέφερε 2,649 εκατομμύρια επιβάτες, δηλαδή το 76% όσων μετέφεραν τα λεωφορεία την ίδια χρονική περίοδο.[1]
Προδιαγραφές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Το μετρό της Σιγκαπούρης είναι πλήρως αυτόματης λειτουργίας και μάλιστα είναι το μεγαλύτερο σε μήκος αυτόματο μετρό παγκοσμίως.[2][3] Όλοι οι σταθμοί φέρουν πόρτες αυτόματου ανοίγματος στις αποβάθρες, ασύρματο δίκτυο Wi-Fi, ανελκυστήρες, κλιματισμό και πρόσβαση για τους ΑΜΕΑ. Μεγάλο μέρος των παλαιότερων γραμμών και σταθμών είναι υπέργειοι (τύπου γέφυρας), με ένα μικρό ποσοστό επιφανειακά. Οι νεότερες γραμμές είναι συνηθέστερα υπόγειες και περιλαμβάνουν κάποιες από τις μεγαλύτερες συνεχείς σήραγγες παγκοσμίως. Ορισμένοι υπόγειοι σταθμοί σταθμοί του μετρό έχουν κατασκευαστεί, παράλληλα, και ως υπόγεια καταφύγια, υπό την αρμοδιότητα της Δύναμης Πολιτικής Άμυνας (Προστασίας) της Σιγκαπούρης, και είναι μεγάλου βάθους, με ενισχύσεις σκληρού τσιμέντου και εξωτερικές πόρτες από ενισχυμένο χάλυβα, προκειμένου να μπορούν να αντέξουν σε αεροπορικές και χημικές επιθέσεις.
Επεκτάσεις
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Σήμερα, το μετρό της Σιγκαπούρης έχει 6 γραμμές και 134 σταθμούς (οι 30 από αυτούς είναι κομβικοί). Το συνολικό του μήκος είναι 231 χιλιόμετρα και έχει σιδηροδρομικές γραμμές κανονικού εύρους. Οι σιδηροδρομικές γραμμές έχουν χτιστεί από την Αρχή Χερσαίων Μεταφορών, ένα τμήμα της κυβέρνησης της Σιγκαπούρης, που αποδίδεται στην εταιρία και SBS Transit Corporation να λειτουργήσει το σύστημα. Το συνολικό σύστημα της Σιγκαπούρης έχει επίσης ταξί και λεωφορεία, έτσι ώστε να υπάρχει πλήρης ενοποίηση των δημοσίων συγκοινωνιών.
Επί του παρόντος, κατασκευάζονται και νέες επεκτάσεις των σημερινών γραμμών, καθώς και 3 εντελώς νέες γραμμές, και το συνολικό του μήκος αναμένεται να φτάσει τα 450 χιλιόμετρα έως το 2040.[4]
Γραμμές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]| Γραμμή | Τερματικοί | Εγκαίνια | Μήκος (σε χλμ.) |
Σταθμοί | |
|---|---|---|---|---|---|
| Βόρεια - Νότια | Jurong East | Marina South Pier | 1987 | 45,0 | 26 |
| Ανατολ. - Δυτική | Jo Koon | Pasir Ris/Αεροδρόμιο Τσάντζι | 1987 | 57,2 | 35 |
| Βόρεια - Ανατ. | HarbourFront | Punggol | 2003 | 20,0 | 16 |
| Κυκλική | Dhoby Ghaut/Marina Bay | HarbourFront | 2009 | 35,5 | 30 |
| Κεντρική | Bugis | Chinatown | 2013 | 41,9 | 34 |
Δείτε επίσης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ «Stats in Brief 2013» (PDF). Land Transport Authority. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο (PDF) στις 24 Φεβρουαρίου 2020. Ανακτήθηκε στις 21 Αυγούστου 2013.
- ↑ «Réseau express métropolitain» (στα αγγλικά). CDPQ Infra. 11 July 2017. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 February 2018. https://web.archive.org/web/20180209122256/https://www.cdpqinfra.com/en/reseau_electrique_metropolitain. Ανακτήθηκε στις 9 February 2018.
- ↑ Briginshaw, David. «Automated metros set to reach 2200 km by 2025» (στα αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 April 2018. https://web.archive.org/web/20180415174521/http://www.railjournal.com/index.php/metros/uitp-forecasts-2200km-of-automated-metros-by-2025.html. Ανακτήθηκε στις 10 February 2018.
- ↑ Toh, Ting Wei (25 May 2019). «New Sungei Kadut MRT station linking North-South and Downtown lines could shorten trips by 30 mins». The Straits Times (Singapore). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 25 May 2019. https://web.archive.org/web/20190525105557/https://www.straitstimes.com/singapore/transport/new-sungei-kadut-mrt-station-linking-north-south-and-downtown-lines-could. Ανακτήθηκε στις 25 May 2019.
Βιβλιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Sharp, Ilsa (2005). The Journey — Singapore's Land Transport Story. SNP:Editions. ISBN 978-981-248-101-6.
- Land Transport Authority, Singapore (2 Ιανουαρίου 1996). A World Class Land Transport System — White Paper presented to Parliament. ISBN 978-9971-88-488-8.
- Mass Rapid Transit Corporation, Singapore (1993). Stored Value — A Decade of the MRTC. ISBN 978-981-00-5034-4.
- Mass Rapid Transit Corporation, Singapore (1988). The MRT Story. ISBN 978-981-00-0251-0.
- Singapore MRT Limited (1987). MRT Guide Book. ISBN 978-981-00-0150-6.
- Mass Rapid Transit Corporation (MRTC) and Institution of Engineers Singapore (IES) (1987). Mass Rapid Transit System : Proceedings of the Singapore Mass Rapid Transit Conference, Singapore 6–9 April 1987. ISBN 978-9971-84-636-7.
