Μαργαρίτα Τυδώρ
_-_Margaret_Tudor,_Queen_of_Scotland_(1489-1541)_-_RCIN_401181_-_Royal_Collection.jpg)
Η Μαργαρίτα (αγγλ. Margaret Tudor, 28 Νοεμβρίου 1489 - 18 Οκτωβρίου 1541) του οίκου των Τυδώρ ήταν πριγκίπισσα της Αγγλίας, βασίλισσα της Σκωτίας (1503 - 1513) ως σύζυγος του Ιακώβου Δ΄ της Σκωτίας και βασιλομήτωρ (1513 - 1542) ως μητέρα του Ιακώβου Ε΄ της Σκωτίας.
Βιογραφία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Παιδικά χρόνια
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Μαργαρίτα Τυδώρ ήταν μεγαλύτερη κόρη του Ερρίκου Ζ΄ της Αγγλίας και της Ελισάβετ της Υόρκης, εγγονή της Μάργκαρετ Μπώφορτ, του Εδουάρδου Δ΄ της Αγγλίας και της Ελίζαμπεθ Γούντβιλ. Βαπτίστηκε στην Εκκλησία της Αγίας Μαργαρίτας του Ουέστμινστερ, πήρε το όνομα της εκ πατρός γιαγιάς της.[9] Είχε έξι ακόμη αδέλφια, εκ των οποίων επιβίωσαν τα πέντε.
Οι κόρες ήταν σημαντικό περιουσιακό στοιχείο για τους βασιλείς εκείνη την εποχή, αφού με τους γάμους τους δημιουργούσαν ισχυρές συμμαχίες. Πριν η Μαργαρίτα φτάσει 6 ετών, ο πατέρας της σκέφτηκε να την παντρέψει με τον Ιάκωβο Δ΄ της Σκωτίας. Ο βασικός στόχος ήταν να σταματήσει το στέμμα της Σκωτίας να υποστηρίζει τον διεκδικητή του αγγλικού θρόνου Πέρκιν Ουώρμπεκ. Επιπλέον, ο Ερρίκος Ζ΄ το έβλεπε σαν πρώτο βήμα να ενωθούν τα στέμματα των δυο χωρών με τον γιο του, Αρθούρο, ο οποίος όμως πέθανε το 1502. Στις 30 Σεπτεμβρίου 1497 ο απεσταλμένος του Ιακώβου Δ΄, ο Ισπανός Πέδρο δε Αγιάλα (1475 - 1513), έκανε μακρόχρονη συνθήκη με την Αγγλία και ο γάμος πήρε σοβαρές πιθανότητες, διότι ο Ιάκωβος Δ΄, αν και σε μεγάλη ηλικία, ήταν ακόμα ανύπαντρος.[10] Ο Ιταλός ιστορικός Πολιντόρο Βιργκίλι (1470 - 1555) γράφει ότι μερικοί από το βασιλικό συμβούλιο της Αγγλίας αντέδρασαν στην απόφαση με τον φόβο ότι ο Οίκος των Στιούαρτ θα ανέβει στον θρόνο της Αγγλίας. Ο πανέξυπνος Ερρίκος Ζ΄ τους απάντησε:
"Γιατί όχι; Αυτή η Ένωση δείχνει πολύ περισσότερο να κάνει τη Σκωτία έδαφος της Αγγλίας παρά την Αγγλία έδαφος της Σκωτίας, η χώρα μας είναι πολύ μεγαλύτερη και δοξασμένη και μια τέτοια ένωση θα την ωφελήσει όπως οι προγονοί μας που έκαναν τη Νορμανδία δικό τους έδαφος".[11]
Πρώτος γάμος με τον Ιάκωβο Δ΄
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Συνθήκη της Αιώνιας Ειρήνης ανάμεσα στη Σκωτία και στην Αγγλία στις 24 Ιανουαρίου 1502 εγγυήθηκε την ειρήνη για 70 χρόνια και ο σημαντικότερος όρος ήταν ο γάμος του Ιακώβου Δ΄ με τη Μαργαρίτα Τυδώρ. Ο γάμος ολοκληρώθηκε στις 25 Ιανουαρίου 1503 δι' αντιπροσώπων στα Ανάκτορα του Ρίτσμοντ. Ο Πάτρικ Χέπμπορν, 1ος Κόμης του Μπόθγουελ, με ένα χρυσό ένδυμα μπήκε τελετουργικά στο δωμάτιο της Βασίλισσας υπό τη συνοδεία του Αρχιεπισκόπου της Γλασκώβης και του Άντριου Φόρμαν (1465 - 1521), απεσταλμένου του Κόμη του Μάρεϋ. Ο έραλδος Τζον Γιάνγκ σημειώνει ότι "μεγαλοπρεπείς κονταρομαχίες ακολούθησαν την τελετή" με υψηλά βραβεία και συνεχίστηκαν την επόμενη μέρα.[12]Η νέα Βασίλισσα είχε στην κατοχή της μια μεγάλη ντουλάπα από ρούχα και οι κουρτίνες των κρεβατιών από ιταλικά υφάσματα είχαν κεντημένα τριαντάφυλλα του Λάνκαστερ, ενώ τα υφάσματα έγιναν από τη συνοδό της λαίδη Κάθριν Γκόρντον, τη χήρα του Πέρκιν Ουώρμπεκ.[13] Ο Ιάκωβος Δ΄ κατοχύρωσε τον Μάιο του 1503 την περιουσία της συζύγου του στην Σκωτία όπως το Κάστρο του Μέθβεν, το Κάστρο του Στέρλινγκ, το Κάστρο του Ντάουν, τα Ανάκτορα του Λινλίθγκοου και το Κάστρο του Νιούαρκ με τα έσοδα από τις κομητείες και τα εδάφη.[14]
Η Μαργαρίτα έφτασε στη Σκωτία στις 27 Ιουνίου 1503, με τον πατέρα της ταξίδευσε από τα Ανάκτορα του Ρίτσμοντ για το Κολλυγουέστον- μια πλάκα στο Γιορκ μνημονεύει το σημείο που η Μαργαρίτα μπήκε στις πύλες της πόλης. Η Μαργαρίτα διέσχισε στις 1 Αυγούστου 1503 τα σύνορα στο Μπέρικ-απόν-Τουίντ και συναντήθηκε με την αυλή της Σκωτίας στο Λάμπερτον, ο Ιάκωβος έφτασε στα Ανάκτορα του Ντάλκηθ για να την συναντήσει. Ο Ιάκωβος Δ΄ πήγε ξανά στις 4 Αυγούστου να την παρηγορήσει, όταν μια πυρκαγιά σκότωσε τα αγαπημένα της άλογα και έκαψε τα εργαλεία ιππασίας της μαζί με ένα ύφασμα αξίας 127 λιρών.[15]
Αντιβασιλεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Τελικά, η ειρήνη του 1502 δεν επιβίωσε μετά τον θάνατο του πατέρα της (1509). Ο αδελφός της, Ερρίκος Η΄, γνωστός για την έλλειψη διπλωματικής πολιτικής, ξεκίνησε πόλεμο με τη Γαλλία, την ιστορική σύμμαχο της Σκωτίας. Ο Ιάκωβος Δ΄, πιστός στην Παλαιά Συμμαχία με τους Γάλλους, επιτέθηκε στην Αγγλία, αλλά γνώρισε συντριπτική ήττα στη μάχη του Φλόντεν, όπου σκοτώθηκε και ο ίδιος.
Η Μαργαρίτα, που ήταν αντίθετη στον πόλεμο, ανέλαβε την αντιβασιλεία για λογαριασμό του ανήλικου γιου τους, Ιακώβου Ε΄. Το Κοινοβούλιο στο Στέρλινγκ επιβεβαίωσε την αντιβασιλεία της Μαργαρίτας αλλά η θέση της ήταν πολύ δύσκολη, καθώς μια γυναίκα δεν ήταν ποτέ επιθυμητή στη Σκωτία για την εξουσία. Η Μαργαρίτα επιπλέον είχε το μεγάλο μειονέκτημα να προέρχεται από βασιλική οικογένεια εχθρικής χώρας. Η αριστοκρατία με εχθρικές διαθέσεις αποφάσισε να αντικαταστήσει τη Μαργαρίτα στην αντιβασιλεία και στην κηδεμονία του Ιακώβου Ε΄ με τον ανιψιό του συζύγου της Τζον Στιούαρτ, 2ου Δούκα του Ώλμπανυ, που ήταν τρίτος σε σειρά διαδοχής. Ο Δούκας του Ώλμπανυ, που είχε γεννηθεί και μεγαλώσει στη Γαλλία, ήταν για τους Σκώτους προστάτης της Παλαιάς Συμμαχίας, σε αντίθεση με την αγγλικής καταγωγής Μαργαρίτα. Η Μαργαρίτα, όμως, με τις τεράστιες διπλωματικές της ικανότητες κατάφερε να συμφιλιώσει τις δυο αντιμαχόμενες ομάδες. Τον Ιούλιο του 1514 ξεκίνησε τις διαπραγματεύσεις για να κλείσει ειρήνη με την Αγγλία που ολοκληρώθηκαν σε έναν μήνα. Στις σκληρές προσπάθειες που έκανε, όμως, να αναζητήσει συμμάχους, η Μαργαρίτα έκανε το μοιραίο βήμα να παρασυρθεί από τον προσωπικό μαγνητισμό του Άρτσιμπαλντ Ντάγκλας, 6ου Κόμη του Άνγκους, τον οποίο ο ίδιος ο θείος του κληρικός και ποιητής Γκάβιν Ντάγκλας έλεγε "τρελό και ανόητο νέο".[16]
Δεύτερος γάμος με τον Κόμη του Άνγκους
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μαργαρίτα και ο Ντάγκλας παντρεύτηκαν στις 6 Αυγούστου 1514 στην ενοριακή εκκλησία του Κίννουλ κοντά στο Περθ. Ο γάμος αναβίωσε ξανά στη Σκωτία την αντι-αγγλική συμμαχία με τον Τζέημς Μπήτον, Αρχιεπίσκοπο της Γλασκώβης, με τους όρους της διαθήκης του Ιακώβου Δ΄ η Μαργαρίτα έπρεπε να συμφωνήσει στον διορισμό του Δούκα του Ώλμπανυ στην αντιβασιλεία. Το βασιλικό συμβούλιο εν άγνοια της Μαργαρίτας και των συμβούλων της αποφάσισε να της πάρει την κηδεμονία και να μεταφέρει τους μικρούς πρίγκιπες στο Κάστρο του Στέρλινγκ. Ο νεαρός Δούκας του Ώλμπανυ έφτασε στη Σκωτία τον Μάιο του 1515 και έγινε αντιβασιλέας τον Ιούλιο. Η πρώτη του δουλειά ήταν να πάρει στη συνοδεία του τους δυο μικρούς πρίγκιπες. Η Μαργαρίτα μετά από λίγες αντιδράσεις στην αρχή το δέχτηκε και αποσύρθηκε στο Εδιμβούργο περιμένοντας το παιδί της με τον Άνγκους. Ο Ερρίκος Η΄ εξοργισμένος ζήτησε από την αδελφή του να πάρει τα παιδιά της και να έρθει μαζί του στην Αγγλία. Η ίδια το αρνήθηκε, επειδή μια τέτοια κίνηση θα είχε στερήσει από τον γιο της τον θρόνο της Σκωτίας. Η Μαργαρίτα, ωστόσο, την εποχή που οι γιοι της ήταν στα χέρια του θείου τους, αποφάσισε να δραπετεύσει στην αυλή του αδελφού της για την προσωπική της ασφάλεια, αφού ήταν έγκυος και περίμενε παιδί με τον Άνγκους. Σαν χήρα βασιλιά έπρεπε να πάρει άδεια από το βασιλικό συμβούλιο για να ταξιδεύσει στο εξωτερικό. Το συμβούλιο της έδωσε άδεια να πάει στο Λινλίθγκοου, από εκεί δραπέτευσε για την Αγγλία, έγινε δεκτή από τον Λόρδο Ντέικρ, φύλακα του Μαρς, και από κει μεταφέρθηκε στο Κάστρο του Αρμπότλ στο Νορθάμπερλαντ.
Στις αρχές Οκτωβρίου η Μαργαρίτα γέννησε το παιδί της Μάργκαρετ Ντάγκλας, μελλοντική Κόμισσα του Λέννοξ και μητέρα του Χένρυ Στιούαρτ, Λόρδου Ντάρνλεϋ, του ξαδέλφου και δεύτερου συζύγου της Μαρίας Α΄ της Σκωτίας. Ενώ βρισκόταν στα βόρεια της Αγγλίας, έμαθε τον θάνατο του μικρότερου γιου της, Αλεξάνδρου. Ο Ντέικρ προσπάθησε να ρίξει την ευθύνη για τον θάνατο του Αλεξάνδρου στον Δούκα του Ώλμπανυ, αλλά η Μαργαρίτα το αρνήθηκε και του απάντησε ότι, αν ο Ώλμπανυ ήθελε πραγματικά τον θρόνο, ο στόχος του θα έπρεπε να ήταν ο μεγαλύτερος Ιάκωβος. Η Μαργαρίτα από τότε προσπάθησε να συμφιλιωθεί με τον Ώλμπανυ- όταν το κατόρθωσε επέστρεψε στη Σκωτία. Όταν ο Ερρίκος Η΄ έμαθε ότι ο Κόμης του Άνγκους δεν θα συνοδεύσει τη σύζυγο του στην Αγγλία, απάντησε ειρωνικά "έγινε σαν Σκωτσέζος".[17] Ο Κόμης του Άνγκους είχε όλα τα πλούτη και την περιουσία του στη Σκωτία, η εγκατάλειψη της χώρας του θα ήταν προδοσία, όπως είχε συμβεί τον προηγούμενο αιώνα με τον ευγενή Τζέημς Ντάγκλας, 9ο Κόμη του Ντάγκλας, που δραπέτευσε στην Αγγλία και πέθανε σαν άστεγος μισθοφόρος.
Κρίση στις σχέσεις της με τον Κόμη του Άνγκους
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Μαργαρίτα έγινε δεκτή από τον αδελφό της και έμεινε στη "Σκότλαντ Γιάρντ" την κατοικία των αρχαίων βασιλέων της Σκωτίας στο Λονδίνο. Σε έναν χρόνο επέστρεψε στη Σκωτία (1517) μετά από μια ειρηνική συνθήκη που δεν τη γνώριζαν ο Ώλμπανυ, ο Ερρίκος και ο καρδινάλιος Τόμας Γούλσεϋ (1473 - 1530). Ο Ώλμπανυ απουσίαζε προσωρινά στη Γαλλία για να ανανεώσει την Παλαιά Συμμαχία και να τακτοποιήσει τον γάμο του μικρού Ιακώβου Ε΄. Η Μαργαρίτα έγινε δεκτή στα σύνορα από τον αναπληρωτή του Αντουάν ντ'Αρσύ, Άρχοντα του Μπαστί, και τον σύζυγο της. Η ειρήνη έσπασε, επειδή η Μαργαρίτα δεν ήταν έμπιστη και δεν της επιτρεπόταν να έχει συνεχή επικοινωνία με τον γιο της. Ο γάμος της με τον Κόμη του Άνγκους πέρασε στη συνέχεια κρίση, όταν έμαθε ότι την περίοδο της απουσίας της είχε αποκτήσει ερωμένη την Τζέην Στιούαρτ- η οργή της έγινε μεγαλύτερη όταν έμαθε ότι χρησιμοποιούσε με την ερωμένη του τα δικά της λεφτά. Η Μαργαρίτα έγραψε σε επιστολή στον αδελφό της Ερρίκο Η΄ την απόφαση της να χωρίσει:
"Είμαι πολύ ενοχλημένη με τον Λόρδο του Άνγκους από την ημέρα που επέστρεψα στη Σκωτία κάθε μέρα όλο και περισσότερο τόσο που δεν είμαστε μαζί τον τελευταίο μισό χρόνο, είμαι αποφασισμένη στο όνομα του θεού και την τιμή μου να χωρίσω μαζί του επειδή δεν δείχνει να με αγαπά".[18]
Το ζήτημα για τον συντηρητικό και ορθόδοξης πίστης Ερρίκο ήταν πολύ δύσκολο. Στην αρχή, αντιτάχθηκε στο διαζύγιο υπενθυμίζοντας στη Μαργαρίτα και τη δική του οικογενειακή κατάσταση- ο Άνγκους ήταν επίσης χρήσιμος σύμμαχος για τον Ερρίκο Η΄ απέναντι στον Δούκα του Ώλμπανυ και τη φίλο-γαλλική ομάδα. Η Μαργαρίτα, αμετακίνητη στην απόφαση της, προσέγγισε τον Δούκα του Ώλμπανυ και τον κάλεσε μαζί με άλλους ευγενείς να επιστρέψει από τη Γαλλία. Ο Ώλμπανυ, που δεν βιαζόταν να επιστρέψει, πρότεινε να δοθεί η αντιβασιλεία στην ίδια.
Τα επόμενα τρία χρόνια ο σύζυγος της βρέθηκε σε σύγκρουση με τον Τζέημς Χάμιλτον, 1ο Κόμη του Άρραν, και η Μαργαρίτα άλλαζε συνέχεια την υποστήριξη της. Ο Δούκας του Ώλμπανυ έφτασε στη Σκωτία τον Νοέμβριο του 1521 και έγινε δεκτός με ενθουσιασμό από τη Μαργαρίτα. Σύντομα θα διαδοθούν φήμες ότι είχαν ερωτικές σχέσεις, αλλά στην πραγματικότητα ήταν μονάχα πολιτικά συμφέροντα. Ο Άνγκους εξορίστηκε και η αντιβασιλεία προσπάθησε να αποκαταστήσει τη σταθερότητα στη χώρα ύστερα από τρία χρόνια εμφύλιων συγκρούσεων. Ο Δούκας του Ώλμπανυ ήταν χρήσιμος στη Μαργαρίτα επειδή είχε συνδέσεις με τη Ρώμη και μπορούσε να βοηθήσει να εκδοθεί γρήγορα το διαζύγιο της. Ο Άνγκους και οι οπαδοί του άρχισαν να διαδίδουν φήμες για ερωτικές σχέσεις μεταξύ τους σε τέτοιο βαθμό που ο Λόρδος Ντέικρ, όπως γράφει στον καρδινάλιο Γούλσεϋ, προβλέπει τη δολοφονία του μικρού Ιακώβου και τον άνοδο στον θρόνο του Δούκα του Ώλμπανυ και της Μαργαρίτας. Η σχέση τους ωστόσο ήταν μονάχα πολιτικά συμφέροντα, δεν έχει αποδειχτεί πουθενά ότι είχαν ερωτικές σχέσεις.
Πραξικόπημα
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μαργαρίτα παρέμενε Αγγλίδα στα έθιμα και τη συμπεριφορά της, γι' αυτό αναζητούσε από τη νέα της πατρίδα να σεβαστεί τις συνήθειες από τη γενέτειρα της. Η συμμαχία με τον Δούκα του Ώλμπανυ ήταν απαραίτητη μετά τους καταστροφικούς πολέμους στα σύνορα τη δεκαετία του 1250, αλλά σύντομα εξαφανίστηκε από την πολιτική σκηνή, γι' αυτό η Μαργαρίτα αναγκάστηκε να οργανώσει το δικό της κίνημα. Την εποχή που ο Δούκας του Ώλμπανυ βρισκόταν στη Γαλλία, η αντιβασιλεία διώχτηκε από την εξουσία με πραξικόπημα (1254). Η Μαργαρίτα με τη βοήθεια του Άρραν και των Χάμιλτον έφερε τον μικρό Ιάκωβο από το Στέρλινγκ στο Εδιμβούργο.[19] Η κίνηση της Μαργαρίτας έγινε άκρως δημοφιλής. Τον Αύγουστο το Κοινοβούλιο ανακοίνωσε ότι η αντιβασιλεία τελείωσε και ο Ιάκωβος Ε΄ ήταν βασιλιάς της Σκωτίας με πλήρη εξουσία. Ο Μπήτον αντέδρασε και η Μαργαρίτα τον συνέλαβε και τον φυλάκισε, ενώ το Κοινοβούλιο ανακοίνωσε τον Νοέμβριο ότι η Μαργαρίτα είναι σύμβουλος του βασιλιά.
Η συμμαχία της Μαργαρίτας με τον Άρραν την αποξένωσε σταδιακά με τους υπόλοιπους ευγενείς. Η θέση της έγινε δύσκολη όταν ο αδελφός της επέτρεψε στον Άνγκους να επιστρέψει στη Σκωτία, με αποτέλεσμα να μην μπορεί να ελέγξει κανέναν. Η Μαργαρίτα προχώρησε σε νέα συμμαχία με τον Χένρυ Στιούαρτ, τον νεότερο αδελφό του Λόρδου του Αβοντάλ, προήχθη σε υψηλά αξιώματα εξοργίζοντας τον Κόμη του Λέννοξ που προχώρησε σε συμμαχία με τον σε διάσταση σύζυγο της. Τον Νοέμβριο του ίδιου χρόνου το Κοινοβούλιο επικύρωσε τα αξιώματα της Μαργαρίτας και ο εμφύλιος που είχε με τον σύζυγο της κατέληξε σε μια δολοφονική φάρσα. Όταν ο Άνγκους έφτασε στη Σκωτία η Μαργαρίτα συγκάλεσε το Κοινοβούλιο και στη συνέχεια διέταξε να τοποθετηθούν κανόνια στο Κάστρο και το Αββαείο του Χόλυρουντ και να αρχίσουν να τον πυροβολούν. Οι δυο Άγγλοι απεσταλμένοι Τόμας Μάγκνους (1464 - 1550) και Ρότζερ Ράντκλιφ της ζήτησαν να σεβαστεί τον νόμιμο σύζυγο της και εκείνη τους απάντησε αγέρωχα "Πηγαίνετε στην πατρίδα σας και μην ασχολείστε με τα θέματα της Σκωτίας".[20] Η Μαργαρίτα μετά από πολλές πιέσεις συμφώνησε να παραβρεθεί ο Κόμης του Άνγκους τον Φεβρουάριο του 1525 στην αντιπολίτευση του βασιλικού συμβουλίου. Τα επόμενα τρία χρόνια η Μαργαρίτα ανέλαβε αποκλειστικά την ανατροφή του μικρού Ιακώβου. Την περίοδο αυτή ο Ιάκωβος Ε΄ διδάχθηκε το μίσος απέναντι στην οικογένεια Ντάγκλας και στους Άγγλους.
Διαζύγιο και τρίτος γάμος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Η Μαργαρίτα από τότε έβαλε μοναδικό στόχο την έκδοση του διαζυγίου της, ήταν έτοιμη να χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα, ακόμα και τους θρύλους ότι ο Ιάκωβος Δ΄ δεν σκοτώθηκε στη μάχη του Φλόντεν. Ο Δούκας του Ώλμπανυ συνέχισε τις σκληρές προσπάθειες να πείσει τον Πάπα να εκδώσει το διαζύγιο. Το Μάρτιο του 1527 ο Πάπας Κλήμης Ζ΄ αποφάσισε να το δεχτεί, αλλά λόγω των πολιτικών αναταραχών στην Ευρώπη η Μαργαρίτα το έμαθε τον Δεκέμβριο. Η Μαργαρίτα προχώρησε στις 3 Μαρτίου 1528 σε τρίτο γάμο με τον Χένρυ Στιούαρτ αγνοώντας τις προειδοποιήσεις και τις απειλές του αδελφού της.[21] Ο Ερρίκος Η΄ σε λίγα χρόνια εξοργίστηκε με τον πάπα, όταν έκανε και ο ίδιος αίτηση διαζυγίου και δεν δέχτηκε το δικό του "ντροπιαστικό αίτημα", όπως έκανε με την αδελφή του. Ο Ιάκωβος Ε΄ ελεύθερος από την κηδεμονία του Άνγκους ξεκίνησε τον Ιούνιο του 1528 την προσωπική του βασιλεία. Η μητέρα του και ο τρίτος σύζυγος της ήταν οι κύριοι σύμβουλοι του. Ο Ιάκωβος ίδρυσε την κομητεία των Στιούαρτ του Μέθβεν προς τιμή της αγαπημένης του μητέρας.[22] Την ίδια εποχή κυκλοφόρησαν πολλές φήμες ότι η Μαργαρίτα ήθελε να παντρέψει τον γιο της με την ανιψιά της, Μαρία Τυδώρ. Στη συνέχεια η Μαργαρίτα συνέβαλε σημαντικά στη σύναψη ειρήνης με την Αγγλία τον Μάιο του 1534.
Ο ρόλος της Μαργαρίτας κατόπιν ήταν να φέρει ειρήνη ανάμεσα στη Σκωτία και την Αγγλία αποστολή πολύ δύσκολη. Ο γιος της Ιάκωβος ήταν πολύ ύποπτος με τον θείο του Ερρίκο Η΄ λόγω της επίμονης υποστήριξης του στον Κόμη του Άνγκους. Στις αρχές του 1536 η μητέρα του έπεισε τον ίδιο να συναντηθεί με τον αδελφό της, έγραψε κατόπιν ενθουσιασμένη επιστολή στον Τόμας Κρόμγουελ, κύριο σύμβουλο του Ερρίκου Η΄, "η απόφαση ανήκει σε μας και σε κανέναν άλλον".[23] Η συνάντηση δεν έφερε τελικά αποτελέσματα αφού ο Ιάκωβος δήλωσε ότι δεν έχει στόχο να γίνει υποχείριο της μητέρας του. Η Μαργαρίτα απογοητευμένη είπε στον Άγγλο απεσταλμένο Ουίλλιαμ Χάουαρντ, "έχω κουραστεί πολύ από τη Σκωτία".[24] Η απογοήτευση της έγινε έντονη λόγω προδοσίας κρατικών υπαλλήλων που είχαν μείνει πιστοί στον αδελφό της. Η Μαργαρίτα απογοητεύτηκε σταδιακά και με τον τρίτο της σύζυγο, Κόμη του Μέθβεν, ο οποίος ήταν πιο προκλητικός από τον Κόμη του Άνγκους στο πάθος του για γυναίκες και στη σπατάλη των χρημάτων της, ενώ το μόνο παιδί που είχαν κάνει, επίσης μια κόρη, πέθανε σε βρεφική ηλικία.[25][26] Αποφάσισε να ξεκινήσει τις διαδικασίες για νέο διαζύγιο, αλλά φοβήθηκε έντονα ότι ο γιος της είχε δωροδοκηθεί από τον Κόμη του Μέθβεν. Η ζωή της έγινε τραγική και έπαθε κατάθλιψη. Κάποια στιγμή αποφάσισε να περάσει τα σύνορα αλλά το μετάνιωσε και επέστρεψε στο Εδιμβούργο, έγραψε γράμμα στον αδελφό της με παράπονα ότι ήθελε την οικονομική της ανεξαρτησία χωρίς εξαρτήσεις από τον γιο της Ιάκωβο.[27] Τον Ιούνιο του 1538 η Μαργαρίτα δέχτηκε τη νύφη της, Μαρία του Γκιζ. Οι δυο γυναίκες είχαν καλές σχέσεις μεταξύ τους. Η Μαρία διέδιδε ότι η πεθερά της που είχε συμφιλιωθεί με τον Κόμη του Μέθβεν σε πολλές εμφανίσεις της στο βασιλικό συμβούλιο έλεγε "η νέα βασίλισσα είναι παπική, η παλιά δεν ήταν λιγότερο".[28]
Θάνατος
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Η Μαργαρίτα πέθανε στις 18 Οκτωβρίου 1541 σε ηλικία 51 ετών στο κάστρο του Μέθβεν στην ακτή του Περθ. Ο Χένρυ Ρέυ αναφέρει ότι έπαθε εγκεφαλικό την Παρασκευή και πέθανε την επόμενη Τρίτη. Όταν είδε ότι δεν αναρρώνει, αποφάσισε να κάνει την τελευταία της ευχή. Η επιθυμία της ήταν να συμφιλιωθεί ο γιος της με τον Κόμη του Άνγκους και να δώσει την κληρονομιά στην κόρη της, Μάργκαρετ Ντάγκλας. Ο Ιάκωβος Ε΄ έφτασε μετά τον θάνατο της και διέταξε τον Όλιβερ Σινκλαίρ και τον Τζον Τέννεντ να συσκευάσουν τα πράγματα της.[29] Τάφηκε στο Καρτεσιανό Μοναστήρι του Περθ που κατεδαφίστηκε στη Μεταρρύθμιση (1559). Όλα τα έσοδά της από το Στέρλινγκσιρ πέρασαν στο Στέμμα. Ο γιος της πέθανε ένα χρόνο μετά και τον διαδέχθηκε η μοναχοκόρη του, Μαρία.
Ο Οίκος των Τυδώρ τελείωσε άδοξα με την άτεκνη Ελισάβετ Α΄ της Αγγλίας και η γραμμή διαδοχής στον θρόνο της Αγγλίας πέρασε στους απογόνους της Μαργαρίτας. Ο δισέγγονος της, Ιάκωβος ΣΤ΄, έγινε βασιλιάς ως Ιάκωβος Α΄ της Αγγλίας, ένωσε τα στέμματα των δυο βασιλείων προσφέροντας στη Μαργαρίτα έναν μεταθανάτιο θρίαμβο.
Παιδιά
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Από τον πρώτο γάμο με τον Ιάκωβο Δ΄ της Σκωτίας (1503):[30]
- Ιάκωβος (1507 - 1508), Δούκας του Ρόθσεϋ.
- θνησιγενής κόρη (15 Ιουλίου 1508).
- Αρθούρος (1509 - 1510), Δούκας του Ρόθσεϋ.
- Ιάκωβος Ε΄ (1512 - 1542), Βασιλιάς της Σκωτίας.
- θνησιγενής κόρη (Νοέμβριος 1512).
- Αλέξανδρος (1514 - 1515), Δούκας του Ρος.
Από το δεύτερο γάμο με τον Άρτσιμπαλντ Ντάγκλας, 6ο Κόμη του Άνγκους (1514):
- Μάργκαρετ Ντάγκλας (1515 - 1578), παντρεύτηκε τον Μάθιου Στιούαρτ, 4ο Κόμη του Λέννοξ, Αντιβασιλέα της Σκωτίας. Ο γιος τους, Χένρυ Στιούαρτ, Λόρδος Ντάρνλεϋ ήταν πατέρας του:
- Ιακώβου ΣΤ΄ της Σκωτίας & Α΄ της Αγγλίας (1566 - 1625).
Από τον τρίτο γάμο με τον Χένρυ Στιούαρτ, 1ο Κόμη του Μέθβεν (1528):
- Ντοροθία Στιούαρτ (1529 - ;), πέθανε σε βρεφική ηλικία.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 (Αγγλικά) SNAC. w6g17dvb. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 (Αγγλικά) Find A Grave. 9327413. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage. p10143.htm#i101421. Ανακτήθηκε στις 9 Οκτωβρίου 2017.
- ↑ Leo van de Pas: (Αγγλικά) Genealogics. 2003. I00000508.
- ↑ Τσεχική Εθνική Βάση Δεδομένων Καθιερωμένων Όρων. pna2017973235. Ανακτήθηκε στις 1 Μαρτίου 2022.
- ↑ 6,00 6,01 6,02 6,03 6,04 6,05 6,06 6,07 6,08 6,09 6,10 «Kindred Britain»
- ↑ 7,0 7,1 7,2 p10143.htm#i101421. Ανακτήθηκε στις 7 Αυγούστου 2020.
- ↑ 8,0 8,1 8,2 8,3 Darryl Roger Lundy: (Αγγλικά) The Peerage.
- ↑ Marshall, Rosalind Kay (2003). Scottish Queens, 1034-1714. Tuckwell.
- ↑ Ashley, Mike (1999). The mammoth book of British kings and queens. London: Robinson Publishers. p. 567.
- ↑ Vergil, Polydore, Historia Anglia, Book 26 Chapter 41, (Latin), translation University of Birmingham Philogical Museum website
- ↑ Leland (1770, pp. 258–264)
- ↑ Bain (1888, pp. 419–425)
- ↑ Bain (1888, pp. 342–345), nos. 1707–1718.
- ↑ Accounts of the Lord High Treasurer, vol. 2 (1900), 214–215.
- ↑ Strickland (1855, p. 166)
- ↑ Perry (2000, p. 135)
- ↑ Porter, Linda (1 July 2014). Tudors Versus Stewarts: The Fatal Inheritance of Mary, Queen of Scots. St. Martin's Press. pp. 219
- ↑ Ashley, Mike (1999). The mammoth book of British kings and queens. London: Robinson Publishers. p. 567
- ↑ Perry (2000, p. 167)
- ↑ Stone, Jean Mary (1905). Studies from Court and Cloister: Being Essays, Historical and Literary, Dealing Mainly with Subjects Relating to the XVIth and XVIIth Centuries. Sands. pp. 29–.
- ↑ Leslie Carroll (2 September 2014). Inglorious Royal Marriages: A Demi-Millennium of Unholy Mismatrimony. Penguin Publishing Group. pp. 45–.
- ↑ Wood, Mar. Anne Everett, ed. (1846). Letters of royal, and illustrious ladies of Great Britain, from the commencement of the twelfeth century to the close of the reign of queen Mary
- ↑ State Papers: King Henry the Eighth ; Part IV. - continued. Murray. 1836. p. 48.
- ↑ «Αρχειοθετημένο αντίγραφο». Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 15 Μαρτίου 2012. Ανακτήθηκε στις 16 Μαΐου 2018.
- ↑ https://englishhistory.net/tudor/genealogy-chart-family-tree/
- ↑ Perry (2000, p. 220)
- ↑ Strickland (1855, p. 240)
- ↑ State Papers Henry VIII, vol. 5 part 2 cont., (1836), 193–4, Ray to Privy Council.
- ↑ Lundy, Darryl. "p. 10143 § 101421"
Πηγές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Bain, Joseph, ed. (1888). Calendar of Documents Relating to Scotland, Vol. 4: Preserved in Her Majesty's Public Record Office, London; A. D. 1357-1509. HM Register House. pp. 419–425.
- Buchanan, Patricia Hill (1 November 1985). Margaret Tudor, Queen of Scots. Scottish Academic Press.
- Leland, John (1770). Joannis Lelandi Antiquarii de Rebus Britannicis Collectanea. Impensis Gul. & Jo. Richardson. pp. 258–300.
- Perry, Maria (2000). The Sisters of Henry VIII: The Tumultuous Lives of Margaret of Scotland and Mary of France. Perseus Books Group. ISBN 978-0-306-80989-7.
- Strickland, Agnes (1855). Lives of the queens of Scotland and English princesses connected with the regal succession of Great Britain. Harper & brothers. pp. 151–.
- Tasioulas, Jacqueline (1 July 2010). The Makars. Canongate Books. pp. 4–.
- Chapman, Hester (1969). The Thistle and the Rose: The Sisters of Henry VIII. Coward, McCann & Geoghegan, Incorporated.
- Fradenburg, Louise O., "Troubled Times: Margaret Tudor and the Historians", in Sally Mapstone; Juliette Wood (1 January 1998). The Rose and the Thistle: Essays on the Culture of Late Medieval and Renaissance Scotland. Tuckwell.
- Glenne, Michael (1952). King Harry's sister, Margaret Tudor, Queen of Scotland. J. Long.
- Harvey, Nancy Lenz (1975). The rose and the thorn: the lives of Mary and Margaret Tudor. Macmillan.
- Jansen, S. (17 October 2002). The Monstrous Regiment of Women: Female Rulers in Early Modern Europe. Palgrave Macmillan US.
- James the Fourth, Norman Macdougall (2006 with two earlier editions)
- Mackie, J. D. (1994). The Earlier Tudors: 1485 – 1558.
- King James IV of Scotland, R.L. Mackie (1958)
- Nairne, Charles Richard Routh; Peter Holmes (2001). Who's who in Tudor England. Stackpole Books.
- Plowden, Alison (31 July 2011). Tudor Women: Queens & Commoners. History Press.
- Simpson, Grant G.; James D. Galbraith. Calendar of Documents Relating to Scotland: 1357-1509, addenda 1221-1435. H.M. General Register House.