Μάχες του Λέξινγκτον και Κόνκορντ

Lexington
Μάχες του Λέξινγκτον και Κόνκορντ
	της Αμερικανικής Επανάστασης
	Αναπαράσταση της μάχης του Λέξινγκτον, η οποία χρονολογείται από τον 19ο αιώνα
Χρονολογία	19 Απριλίου 1775, πριν 249 έτη
Τόπος	; Λέξινγκτον: 42°26′58.7″N 71°13′51.0″W / 42.449639°N 71.230833°WΣυντεταγμένες: 42°26′58.7″N 71°13′51.0″W / 42.449639°N 71.230833°W; Κόνκορντ: 42°28′08.54″N 71°21′02.08″W / 42.4690389°N 71.3505778°W
Έκβαση	Στρατηγική Αμερικανική νίκη Οι Βρετανικές δυνάμεις επιτυγχάνουν την καταστροφή όπλων και εφοδίων στο Κόνκορντ; Η πολιτοφυλακή οδηγεί επιτυχώς τους Βρετανούς πίσω στη Βοστώνη; Έναρξη της Αμερικανικής Επανάστασης;
Δυνάμεις
Λέξινγκτον: 77; Κόνκορντ: 400; Τέλος της μάχης: 3.960	Άφιξη στη Βοστώνη: 700; Λέξινγκτον: 400; Κόνκορντ: 100; Τέλος μάχης: 1.500
Απώλειες
49 σκοτώθηκαν; 39 τραυματίστηκαν; 5 αγνοούνται	73 σκοτώθηκαν; 174 τραυματίστηκαν; 53 αγνοούνται

Οι Μάχες του Λέξινγκτον και Κόνκορντ ήταν οι πρώτες στρατιωτικές συγκρούσεις της Αμερικανικής Επανάστασης.^[9] Οι μάχες έγιναν στις 19 Απριλίου 1775 στη κομητεία Μίντλσεξ της Επαρχίας της Μασαχουσέτης, εντός των πόλεων Λέξινγκτον, Κόνκορντ, Λίνκολντ, Μενότομι (σημερινό Άρλινγκτον) και Κέιμπριτζ. Η μάχη σηματοδότησε την αρχή της ένοπλης σύγκρουσης μεταξύ του Βασιλείου της Μεγάλης Βρετανίας και των δεκατριών αποικιών στην Αμερική.

Στα τέλη του 1774, οι ηγέτες των αποικιών ενέκριναν την απόφαση του Σάφολκ ως αντίσταση στις τροποποιήσεις που έγιναν στην αποικιακή κυβέρνηση της Μασαχουσέτης από το Βρετανικό κοινοβούλιο μετά το κόμμα τσαγιού της Βοστώνης. Η αποικιακή συνέλευση απάντησε με τη διαμόρφωση Πατριωτικής προσωρινής κυβέρνησης γνωστή ως Επαρχιακό Συνέδριο της Μασαχουσέτη και κάλεσε τις τοπικές πολιτοφυλακές για να εκπαιδεύσει τις πιθανές εχθροπραξίες. Η αποικιακή κυβέρνηση ασκούσε αποτελεσματικό έλεγχο των αποικιών εκτός από την Βοστώνη υπό βρετανικό έλεγχο. Ως απάντηση, τον Φεβρουάριο του 1775 η Βρετανική κυβέρνηση δήλωσε ότι Μασαχουσέτη ήταν σε κατάσταση εξέγερσης.

Περίπου 700 τακτικοί του βρετανικού στρατού στη Βοστώνη, υπό τον Αντισυνταγματάρχη Φράνσις Σμιθ, είχαν λάβει μυστικές εντολές να συλλάβουν και να καταστρέψουν τις αποικιακές στρατιωτικές προμήθειες οι οποίες σύμφωνα με πληροφορίες αποθηκεύονταν από τη πολιτοφυλακή της Μασαχουσέτης στο Κόνκορντ. Μέσω αποτελεσματικής κατασκοπείας, οι ηγέτες των Πατριωτών έμαθαν για το σχέδιο εβδομάδες πριν από την αποστολή. Έτσι μετακόμισαν τις περισσότερες προμήθειες σε άλλες θέσεις. Τη νύχτα πριν από τη μάχη, η προειδοποίηση της Βρετανικής αποστολής εστάλη ραγδαία από τη Βοστώνη προς τις πολιτοφυλακές στην περιοχή από αρκετούς αναβάτες, συμπεριλαμβανομένων των Πωλ Ρεβίρ και Σάμουελ Πρέσκοτ, με πληροφορίες για τα Βρετανικά σχέδια. Η αρχική λειτουργία της άφιξης του Στρατού νερό σηματοδοτήθηκε από τη Παλαιά Βόρεια Εκκλησία στη Βοστώνη μέχρι το Τσάρλσταουν χρησιμοποιώντας φανάρια να επικοινωνούν: "ένα αν ήταν από τη ξηρά, δύο αν ήταν από τη θάλασσα".

Οι πρώτοι πυροβολισμοί έπεσαν ακριβώς στην ανατολή του ηλίου στη Λέξινγκτον. Οκτώ στρατιώτες σκοτώθηκαν, συμπεριλαμβανομένων του σημαιοφόρου Ρόμπερτ Μονρόε, τρίτος στην ιεραρχία.^[10] Οι Βρετανοί υπέστησαν μόνο μία απώλεια. Η πολιτοφυλακή ήταν λιγότερη και οι τακτικοί προχώρησαν στο Κόνκορντ όπου χωρίστηκαν σε εταιρείες αναζητώντας προμήθειες. Στη Βόρεια Γέφυρα του Κόνκορντ, περίπου 400 στρατιώτες ασχολούσαν 100 τακτικούς από τρεις εταιρείες των Βασιλικών Στρατευμάτων στις 11:00 πμ, με αποτέλεσμα απώλειες και για τις δύο πλευρές.

Οι Βρετανικές δυνάμεις άρχισαν την επιστροφή τους στη Βοστόνη μετά την ολοκλήρωση αναζήτησης στρατιωτικών προμηθειών, ενώ ταυτόχρονα περισσότεροι πολιτοφύλακες συνέχιζαν να φτάνουν από γειτονικές πόλεις. Οι πυροβολισμοί μεταξύ των δύο πλευρών άρχισαν και πάλι και συνεχίστηκαν καθ'όλη την ημέρα, καθώς οι τακτικοί βάδιζαν προς Βοστώνη. Μετά την επιστροφή στο Λέξινγκτον, η αποστολή του Σμήναρχου Σμιθ διασώθηκε από ενισχύσεις υπό τον Ταξίαρχο Χιου Πέρσι, μελλοντικό δούκα της Νορθουμβρίας. Η συνδυασμένη δύναμη περίπου 1.700 ανδρών βάδισε πίσω στην Βοστώνη κάτω από βαριά πυρκαγιά σε τακτική υποχώρηση και τελικά έφτασε στο ασφαλές Τσάρλσταουν. Στη συνέχεια οι συσσωρευμένες πολιτοφυλακές απέκλεισαν τα στενά περάσματα μεταξύ του Τσάρλσταουν και της Βοστώνης, αρχίζοντας τη Πολιορκία της Βοστώνης.

Ο Ραλφ Ουάλντο Έμερσον περιγράφει την πρώτη βολή των Πατριωτών στη Βόρεια Γέφυρα στο "Ύμνο του Κόνκορντ" ως "ο πυροβολισμός που ακούστηκε σε όλο το κόσμο".^[11]

Σημειώσεις

↑ The exact number of militia on the Lexington common when the clash occurred is a matter of debate. Coburn, p. 165–67, identifies 77 individuals by name who mustered for the encounter, but he also notes that no official roll was ever submitted to the Provincial Congress. Fischer, pp. 400, 183, cites contemporaneous accounts and those of other historians that put the number between 50 and 70 militia, but notes that Sylvanus Wood, in an account taken 50 years later, recalled only counting 38 militia.
↑ Chidsey, p. 29, estimates the colonial force at 500 by the time the confrontation occurred at the North Bridge. Coburn, pp. 80–81, counts about 300 specifically, plus several uncounted companies.
↑ The peak strength of militias that massed around the British column on April 19 is uncertain. Many of the militiamen who joined the battle at various locations during the day continued to follow the British column all the way to Charlestown, but some also dropped out and returned home. Coburn located muster rolls for 79 militia and minute companies engaged that day, listing 3,960 officers and soldiers in all. But there are no tallies for six of these companies, and some units known to be present during the day (such as the Lincoln militia company) are not included at all.
↑ Chidsey, p. 6. This is the total size of Smith's force.
↑ Coburn, p. 64. This force is six light infantry companies under Pitcairn.
↑ Coburn, p. 77 and other sources indicate "three companies". Chidsey, p. 28 gives a company size "nominally of 28".
↑ Coburn, p. 114 gives the size of Percy's force at 1,000. This count reflects that estimate plus the departing strength, less casualties.
↑ ^8,0 ^8,1 Chidsey, p. 47, cites all casualty figures except missing-in-action. Coburn, pp. 156–59, cites by town and name the American losses, and by company the British losses, including missing-in-action (from Gage's report). Chidsey, Coburn, and Fischer disagree on some American counts: Chidsey and Fischer count 39 wounded, Coburn says 42. Fischer, pp. 320–21, also records 50 American killed-in-action, in contrast to Chidsey and Coburn's 49.
↑ French, pp. 2, 272-273. A controversial interpretation holds that the Battle of Point Pleasant on October 10, 1774 in what is now West Virginia was the initial military engagement of the Revolutionary War, and a 1908 United States Senate resolution designating it as such. However, few historians subscribe to this interpretation, even in West Virginia [1] Αρχειοθετήθηκε 2018-02-22 στο Wayback Machine.
↑ «Captain Parker's Company of Militia». The Lexington Minute Men (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2018.
↑ Ύμνος του Κόνκορντ του Έμερσον

Βιβλιογραφία

Anderson, Fred (1984). A People's Army: Massachusetts Soldiers & Society in the Seven Years War. Chapel Hill, NC: University of North Carolina Press. ISBN 978-0-8078-4576-9.
Bradford, Charles H (1996). The Battle Road: Expedition to Lexington and Concord. Eastern National. ISBN 1-888213-01-9.
Burke, Edmund (1775). Speech on Conciliation with the Colonies, March 22, 1775. Ανακτήθηκε στις 2 Απριλίου 2015.
Chidsey, Donald Barr (1966). The Siege of Boston: An on-the-scene Account of the Beginning of the American Revolution. New York: Crown.
Coburn, Frank Warren (1922). The Battle of April 19, 1775: In Lexington, Concord, Lincoln, Arlington, Cambridge, Somerville, and Charlestown, Massachusetts: Second Edition Revised and with Additions. The Lexington historical society.
Dana, Elizabeth Ellery (1924). The British in Boston: Being the Diary of Lieutenant John Barker of the King’s Own Regiment from November 15, 1774 to May 31, 1776. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.
Davis, Kenneth C. (2009). America's Hidden History. London: Collins. ISBN 0-06-111819-2.
Emerson, Ralph Waldo (1837). «Emerson's Concord Hymn». National Park Service. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Ιουλίου 2008. Ανακτήθηκε στις 2 Οκτωβρίου 2008.
Emerson, Ralph Waldo· Curtis, George William (1875). Proceedings at the Centennial Celebration of Concord Fight, April 19, 1875. Town of Concord.
Evelyn, W. Glanville (1879). Memoirs and Letters of Captain W. Glanville Evelyn. Oxford: James Parker and Co.
Fischer, David Hackett (1994). Paul Revere's Ride. Oxford University Press US. ISBN 0-19-508847-6. This book is extensively footnoted, and contains a voluminous list of primary resources concerning all aspects of these events.
Ford, Gerald R. (19 Απριλίου 1975). «Remarks at the Old North Bridge, Concord, Massachusetts». The American Presidency Project. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 28 Σεπτεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 22 Σεπτεμβρίου 2008.
French, Allen (1926). A British Fusilier in Revolutionary Boston. Harvard University Press.
French, Allen (1925). The Day of Concord and Lexington. Boston: Little, Brown & Co.
French, Allen (1932). General Gage's Informers. Ann Arbor: University of Michigan Press.
Frothingham, Jr, Richard (1903). History of the Siege of Boston and of the Battles of Lexington, Concord, and Bunker Hill. Little and Brown.
Galvin, Gen. John R. The Minute Men: The First Fight: Myths & Realities of the American Revolution, Pergamon-Brassey's, Washington, D.C., 1989. (ISBN 0-08-036733-X). This book provides a military perspective on the battle and its leaders.
Hafner, Donald L. (2006). «The First Blood Shed in the Revolution». Boston College. Ανακτήθηκε στις 31 Μαρτίου 2015.
Hurd, Duane Hamilton (1890). History of Middlesex County, Massachusetts, Volume 1: With Biographical Sketches of Many of Its Pioneers and Prominent Men. J. W. Lewis & co.
Journals of the Continental Congress, Vol. II, May 10-September 20, 1775. Washington, DC: Government Printing Office. 1905.
Journals of the House of Commons, Volume 35. 1775.
Kifner, John (20 April 1975). «160,000 Mark Two 1775 Battles; Concord Protesters Jeer Ford». The New York Times. https://www.nytimes.com/1975/04/20/archives/160000-mark-two-1775-battles-concord-protesters-jeer-ford-president.html?_r=0.
Lister, Jeremy (1931). Concord fight, being so much of the narrative of Ensign Jeremy Lister of the 10th regiment of foot as pertains to his services on the 19th of April, 1775, and to his experiences in Boston during the early months of the siege. Cambridge, Massachusetts: Harvard University Press.
Massachusetts Provincial Congress (1775). A Narrative of the Excursion and Ravages of the King’s Troops. Worcester: Isaiah Thomas.
Moore, Frank (1876). The Diary of the Revolution: A Centennial Volume. Hartford, CT: J.B. Burr Publishing.
Morrissey, Brendan (1995). Boston 1775. Osprey Publishing. ISBN 1-85532-362-1.
Moulton, Martha. «Martha Moulton's testimony and reward, 4 Feb 1776» (PDF). National Park Service. Ανακτήθηκε στις 21 Δεκεμβρίου 2007.
Napierkowski, Marie Rose· Ruby, Mary K (1998). Poetry for Students: Presenting Analysis, Context and Criticism on Commonly Studied Poetry. Gale Research. ISBN 978-0-7876-2724-9.
Philbrick, Nathaniel (2013). Bunker Hill. New York: Viking. ISBN 978-0-670-02544-2.
Quarles, Benjamin (1996). The Negro in the American Revolution. Chapel Hill, NC: University of North Carolina Press. ISBN 0-8078-4603-1.
Raphael, Ray and Marie Raphael (2015). The Spirit of '74: How the American Revolution Began. New York: New Press.
Revere, Paul (1798). Letter to Jeremy Belknap of January, 1798. Boston: Massachusetts Historical Society.
Revere, Paul (1775). Deposition of April 1775. Boston: Massachusetts Historical Society.
Shy, John (1990). A People Numerous & Armed. Ann Arbor: University of Michigan Press. ISBN 978-0-472-06431-1.
Sawicki, James A. (1981). Infantry Regiments of the US Army. Dumfries, VA: Wyvern Publications. ISBN 978-0-9602404-3-2.
Smith, Samuel Abbot (1874). West Cambridge 1775. Arlington, MA: Arlington Historical Society.
Tourtellot, Arthur B (1959). Lexington and Concord. New York: Norton. ISBN 0-393-00194-6.
Urban, Mark (2007). Fusiliers: Eight Years with the Red Coats in America. London: Faber and Faber. ISBN 978-0-571-22486-9.
«Maine Legal Holidays». Human Resources Policy and Practices Manual. Maine Bureau of Human Resources. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 21 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2009.
«Massachusetts Legal Holidays». Citizen Information Service. Secretary of the Commonwealth of Massachusetts. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2009.
«Minute Man NHP Things To Do». National Park Service. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Δεκεμβρίου 2008. Ανακτήθηκε στις 3 Νοεμβρίου 2008.
«NPS Museum Collections "American Revolutionary War": Riflemen». Valley Forge National Historical Park. National Park Service Museum Collections. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 24 Μαΐου 2007. Ανακτήθηκε στις 19 Απριλίου 2007.
«Time Magazine, April 25, 1975». Time Magazine. 1975-04-25. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 December 2008. https://web.archive.org/web/20081209080354/http://www.time.com/time/magazine/article/0%2C9171%2C917381%2C00.html. Ανακτήθηκε στις 2008-11-04.
«Wisconsin Public School Observance Days». Wisconsin Department of Public Instruction. Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 8 Φεβρουαρίου 2009. Ανακτήθηκε στις 25 Φεβρουαρίου 2009.

[MilitiaSize-1] The exact number of militia on the Lexington common when the clash occurred is a matter of debate. Coburn, p. 165–67, identifies 77 individuals by name who mustered for the encounter, but he also notes that no official roll was ever submitted to the Provincial Congress. Fischer, pp. 400, 183, cites contemporaneous accounts and those of other historians that put the number between 50 and 70 militia, but notes that Sylvanus Wood, in an account taken 50 years later, recalled only counting 38 militia.

[ConcordMilitiaCount-2] Chidsey, p. 29, estimates the colonial force at 500 by the time the confrontation occurred at the North Bridge. Coburn, pp. 80–81, counts about 300 specifically, plus several uncounted companies.

[3] The peak strength of militias that massed around the British column on April 19 is uncertain. Many of the militiamen who joined the battle at various locations during the day continued to follow the British column all the way to Charlestown, but some also dropped out and returned home. Coburn located muster rolls for 79 militia and minute companies engaged that day, listing 3,960 officers and soldiers in all. But there are no tallies for six of these companies, and some units known to be present during the day (such as the Lincoln militia company) are not included at all.

[Chidsey6-4] Chidsey, p. 6. This is the total size of Smith's force.

[Coburn64-5] Coburn, p. 64. This force is six light infantry companies under Pitcairn.

[Coburn77-6] Coburn, p. 77 and other sources indicate "three companies". Chidsey, p. 28 gives a company size "nominally of 28".

[Coburn114-7] Coburn, p. 114 gives the size of Percy's force at 1,000. This count reflects that estimate plus the departing strength, less casualties.

[Chidsey47-8] 8,0 ^8,1 Chidsey, p. 47, cites all casualty figures except missing-in-action. Coburn, pp. 156–59, cites by town and name the American losses, and by company the British losses, including missing-in-action (from Gage's report). Chidsey, Coburn, and Fischer disagree on some American counts: Chidsey and Fischer count 39 wounded, Coburn says 42. Fischer, pp. 320–21, also records 50 American killed-in-action, in contrast to Chidsey and Coburn's 49.

[9] French, pp. 2, 272-273. A controversial interpretation holds that the Battle of Point Pleasant on October 10, 1774 in what is now West Virginia was the initial military engagement of the Revolutionary War, and a 1908 United States Senate resolution designating it as such. However, few historians subscribe to this interpretation, even in West Virginia [1] Αρχειοθετήθηκε 2018-02-22 στο Wayback Machine.

[10] «Captain Parker's Company of Militia». The Lexington Minute Men (στα Αγγλικά). Αρχειοθετήθηκε από το πρωτότυπο στις 9 Αυγούστου 2019. Ανακτήθηκε στις 12 Απριλίου 2018.

[ConcordHymn-11] Ύμνος του Κόνκορντ του Έμερσον

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]