Κατεχόμενη ζώνη (Γαλλία)
Η Κατεχόμενη ζώνη (Γαλλικά: La zone occupée) ήταν, κατά τη διάρκεια του Β 'Παγκοσμίου Πολέμου, μετά την υπογραφή της ανακωχής της 22ας Ιουνίου 1940, το τμήμα της Γαλλίας που είχε καταληφθεί από τα γερμανικά στρατεύματα κατοχής. Η γραμμή οριοθέτησης τη διαχώριζε από την Ελεύθερη ζώνη της Γαλλίας, μετά την κατοχή της οποίας τον Νοέμβριο του 1942, η κατεχόμενη ζώνη μετονομάστηκε σε «βόρεια ζώνη».[1]
Δημιουργία της κατεχόμενης ζώνης
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]Μετά τη μάχη της Γαλλίας και την ανακωχή της 22ας Ιουνίου 1940, που υπογράφηκε στο δάσος της Κομπιένης μεταξύ του εκπροσώπου του γερμανικού Τρίτου Ράιχ στρατηγού Βίλχελμ Κάιτελ και της γαλλικής κυβέρνησης του στρατάρχη Φιλίπ Πεταίν, η Γαλλία χωρίστηκε σε δύο ζώνες, η δε γραμμή που χώρισε τη γαλλική επικράτεια ορίστηκε ως εξής:
«[...] αρχίζει, στα ανατολικά, στα γαλλο-ελβετικά σύνορα, κοντά στη Γενεύη, και στη συνέχεια προχωρά στις πόλεις Ντολ, Παραί-λε-Μονιάλ και Μπουρζ, έως περίπου είκοσι χιλιόμετρα ανατολικά της Τουρ. Από εκεί, περνά μια απόσταση είκοσι χιλιομέτρων ανατολικά της σιδηροδρομικής γραμμής Τουρ-Ανγκουλέμ-Λιμπούρν, καθώς επίσης, περαιτέρω, μέσω Μον-ντε-Μαρσάν και Ορτέζ, έως τα ισπανικά σύνορα»[2].
Αυτή η γραμμή διαχωρισμού της περιοχής άρχισε να ισχύει από τις 25 Ιουνίου 1940. Στη συνέχεια ονομάσθηκε γραμμή οριοθέτησης.[3]
Ολόκληρη η Γαλλία βρίσκονταν υπό την εξουσία του καθεστώτος Βισύ, συμπεριλαμβανομένων της κατεχόμενης ζώνης και της Αλσατίας και της Λωρραίνης, αλλά στην κατεχόμενη ζώνη, η συμφωνία ανακωχής, στο άρθρο 31, όριζε ότι η Γερμανία θα ασκεί δικαιώματα κατοχικής δύναμης:
«Στις κατεχόμενες περιοχές της Γαλλίας, το Γερμανικό Ράιχ ασκεί όλα τα κατοχικά δικαιώματα. Η γαλλική κυβέρνηση δεσμεύεται να διευκολύνει με κάθε τρόπο τους κανονισμούς που αφορούν την άσκηση αυτών των δικαιωμάτων και την επιβολή τους με τη βοήθεια της γαλλικής διοίκησης. Η γαλλική κυβέρνηση θα καλέσει αμέσως όλες τις γαλλικές αρχές και τις διοικητικές υπηρεσίες στο κατεχόμενο έδαφος να συμμορφωθούν με τους κανονισμούς των γερμανικών στρατιωτικών αρχών και να συνεργαστούν μαζί τους με τον σωστό τρόπο».[2]
Απαγορευμένες ζώνες
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- Από τα τέλη Ιουλίου του 1940, η περιοχή της Αλσατίας και του νομού Μοζέλ προσαρτήθηκε de facto από το Τρίτο Ράιχ κατά παράβαση της συμφωνίας ανακωχής και παρά τις διαμαρτυρίες της κυβέρνησης του Βισύ. [4] Χιλιάδες κάτοικοι εκδιώχθηκαν στην ελεύθερη ζώνη. Ο νομός Μοζέλ ενώθηκε με την περιοχή Σάαρλαντ και η Αλσατία ενώθηκε με τη Βάδη.[5]
- Οι περιφέρειες που βρίσκονται στα βόρεια και βορειοανατολικά της Γαλλίας χαρακτηρίστηκαν «απαγορευμένες ζώνες» για επιστροφή των προσφύγων, επειδή προορίζονταν για την εγκατάσταση Γερμανών εποίκων: Οι περιοχές Νορ και Πα-ντε-Καλαί συνδέθηκαν με τη γερμανική διοίκηση στις Βρυξέλλες και οι περιοχές που βρίσκονται ανατολικά της γραμμής Σαρλβίλ-Μεζιέρ - Σαιν-Ντιζιέ - Ντολ, χαρακτηρίστηκαν «δεσμευμένες ζώνες», επειδή προορίζονταν για τη μελλοντική συγκρότηση μιας γερμανικοποιημένης «χώρας», που θα δημιουργούνταν με μια πολιτική μαζικού αποικισμού.
- Το 1941, ολόκληρη η ακτογραμμή της Μάγχης και του Ατλαντικού κηρύχθηκε επίσης «απαγορευμένη», είναι η παράκτια ζώνη του τείχους του Ατλαντικού, πλάτους 10 χιλιομέτρων.
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ . «larousse.fr/encyclopedie/divers/l_Occupation/74336».
- ↑ 2,0 2,1 . «Université de Perpignan/Convention d'armistice».
- ↑ . «civs.gouv.fr/La_ligne_de_demarcation.pdf» (PDF).[νεκρός σύνδεσμος]
- ↑ Eberhard Jäckel, Frankreich in Hitlers Europa – Die deutsche Frankreichpolitik im Zweiten Weltkrieg, Deutsche Verlag-Anstalg GmbH, Stuttgart, 1966 ; traduction : La France dans l'Europe de Hitler, (préface d'Alfred Grosser, traduction de Denise Meunier), éd. Fayard, coll. « Les grandes études contemporaines », 1968, 554 p., chap. « L'annexion déguisée », p. 123-124.
- ↑ . «museedelaresistanceenligne.org/media6818-Carte-de-la-France».