Ζαν-Αντουάν Ουντόν
| Ζαν-Αντουάν Ουντόν | |
|---|---|
 | |
| Γενικές πληροφορίες | |
| Όνομα στη μητρική γλώσσα | Jean-Antoine Houdon (Γαλλικά) |
| Γέννηση | 20 Μαρτίου 1741[1][2][3] Βερσαλλίες |
| Θάνατος | 15 Ιουλίου 1828[1][2][4] Παρίσι |
| Τόπος ταφής | Κοιμητήριο του Μονπαρνάς |
| Χώρα πολιτογράφησης | Γαλλία[5][6] |
| Εκπαίδευση και γλώσσες | |
| Ομιλούμενες γλώσσες | Γαλλικά[1] |
| Σπουδές | Βασιλική Ακαδημία ζωγραφικής και γλυπτικής του Παρισιού |
| Πληροφορίες ασχολίας | |
| Ιδιότητα | γλύπτης[7] χαράκτης μεταλλίων[8] εικαστικός καλλιτέχνης[9] |
| Αξιοσημείωτο έργο | George Washington d:Q106604178[10] d:Q106462411 Winter[11] |
| Οικογένεια | |
| Σύζυγος | Marie-Ange-Cécile Langlois (από 1786) |
| Τέκνα | Sabine Houdon Claudine Houdon |
| Συγγενείς | Josephine Calamatta (εγγονή) και Marguerite-Julie-Antoinette Houdon (πρώτη ξαδέλφη) |
| Αξιώματα και βραβεύσεις | |
| Βραβεύσεις | βραβείο της Ρώμης Ιππότης της Λεγεώνας της Τιμής[12] |
 Σχετικά πολυμέσα | |
Ο Ζαν-Αντουάν Ουντόν (γαλλικά: Jean-Antoine Houdon), [13] 1741-1828, ήταν Γάλλος νεοκλασικός γλύπτης.[14]
Ο Ουντόν είναι διάσημος για τις προτομές και ανδριάντες φιλοσόφων, εφευρετών και πολιτικών προσώπων κυρίως του Διαφωτισμού, όπως οι Ντενί Ντιντερό (1771), Βενιαμίν Φραγκλίνος (1778-1809), Ζαν-Ζακ Ρουσσώ (1778), Βολταίρος (1781), Μολιέρος (1781), Τζορτζ Ουάσινγκτον (1785-1788), Τόμας Τζέφερσον (1789), Λουδοβίκος ΙΣΤ΄ (1790), Ρόμπερτ Φούλτον, (1803–04) και Ναπολέων Βοναπάρτης (1806).
Βιογραφικά στοιχεία
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]
Ο Ζαν-Αντουάν Ουντόν γεννήθηκε στις 25 Μαρτίου 1741 στις Βερσαλλίες, όπου οι γονείς του εργάζονταν ως υπηρέτες κυβερνητικού αξιωματούχου, μετά τη μετακόμιση του οποίου στο Παρίσι το 1742 τον ακολούθησαν σαν θυρωροί του μεγάρου του. Το 1752, ο Ουντόν εισήλθε στη Βασιλική Ακαδημία Ζωγραφικής και Γλυπτικής, όπου σπούδασε με καθηγητές τους Ρενέ-Μισέλ Σλοντς, Ζαν-Μπατίστ Λεμουάν και Ζαν-Μπατίστ Πιγκάλ. [15]
Το 1761, κέρδισε το βραβείο της Ρώμης και ταξίδεψε στην Ιταλία αλλά δεν επηρεάστηκε πολύ από την αρχαία και αναγεννησιακή τέχνη στη Ρώμη. Η διαμονή του στην πόλη χαρακτηρίζεται από δύο χαρακτηριστικές και σημαντικές παραγωγές: το Εκορσέ (Γδαρμένος, 1767), ένα ανατομικό μοντέλο που χρησίμευσε ως οδηγός για όλους τους καλλιτέχνες από την εποχή του, και το άγαλμα του αγίου Μπρούνο στην εκκλησία Σάντα Μαρία ντέλι Άντζελι ε ντεϊ Μάρτιρι στη Ρώμη. Το 1768, μετά από επτά χρόνια παραμονής στην Ιταλία, επέστρεψε στο Παρίσι. [16]
Στο Σαλόνι του 1771 υπέβαλε τον Μορφέα. Ανέπτυξε την πρακτική του στις προτομές. και έγινε μέλος της Βασιλικής Ακαδημίας Ζωγραφικής και Γλυπτικής και καθηγητής το 1778. Το 1781, δημιούργησε το θεωρούμενο ως αριστούργημά του, τον Καθισμένο Βολταίρο για την Κομεντί-Φρανσαίζ. [17]
Το 1778, προσχώρησε στην μασονική στοά Les Neuf Sœurs, όπου αργότερα γνώρισε τον Βενιαμίν Φραγκλίνο και τον Τζον Πωλ Τζόουνς.
Το 1786, παντρεύτηκε τη Μαρί-Ανζ-Σεσίλ Λανγκλουά με την οποία απέκτησαν τρεις κόρες.
Το γλυπτό του Τζορτζ Ουάσινγκτον ήταν το αποτέλεσμα της πρόσκλησης του Φραγκλίνου να διασχίσει τον Ατλαντικό το 1785, συγκεκριμένα για να επισκεφτεί την κατοικία του προέδρου στο Μάουντ Βέρνον, έτσι ώστε ο Ουάσινγκτον να μπορεί να ποζάρει. Πολυάριθμες παραλλαγές της προτομής της Ουάσινγκτον παρήχθησαν, απεικονίζοντάς τον σε διάφορες στάσεις.
Στη δεκαετία του 1780, ο Ουντόν παρήγαγε δύο ημίγυμνα γλυπτά, τον Χειμώνα και το Καλοκαίρι.
Καθώς ήταν γνωστός για τις σχέσεις του με τη βασιλική αυλή του Λουδοβίκου ΙΣΤ΄, έπεσε σε δυσμένεια κατά τη διάρκεια της Γαλλικής Επανάστασης, αν και γλίτωσε τη φυλακή. Επανήλθε στο προσκήνιο κατά τη διάρκεια της Υπατείας και της Πρώτης Γαλλικής Αυτοκρατορίας, λαμβάνοντας πάλι παραγγελίες, μεταξύ των οποίων η συμμετοχή του στην καλλιτεχνική ομάδα που δημιούργησε τη Στήλη της Μεγάλης Στρατιάς στο Βιμίγ. Στις 17 Δεκεμβρίου 1804, έγινε Ιππότης του Εθνικού Τάγματος της Λεγεώνας της Τιμής.[18]
Ο Ζαν-Αντουάν Ουντόν πέθανε στο Παρίσι στις 15 Ιουλίου 1828 και ενταφιάσθηκε στο κοιμητήριο του Μονπαρνάς. [19]
Επιλογή έργων
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]-
-
-
Ζυλιέτ Ρεκαμιέ -
-
Το Καλοκαίρι -
Ο χειμώνας -
Ο Καθισμένος Βολταίρος -
Εκορσέ (1766-1767) -
Ντιάνα -
Η μαντάμ Ουντόν, 1787
.jpg)
.jpg)
Παραπομπές
[Επεξεργασία | επεξεργασία κώδικα]- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 Εθνική Βιβλιοθήκη της Γαλλίας: (Γαλλικά) καθιερωμένοι όροι της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Γαλλίας. 12462924b. Ανακτήθηκε στις 10 Οκτωβρίου 2015.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 «Jean Antoine Houdon» (Ολλανδικά) 39965.
- ↑ 3,0 3,1 «Jean Antoine Houdon». (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας. LH//1310/85.
- ↑ «Jean Antoine Houdon» (Αγγλικά) Oxford University Press. 2006. B00089892. ISBN-13 978-0-19-977378-7.
- ↑ artist list of the National Museum of Sweden. 12 Φεβρουαρίου 2016.
- ↑ LIBRIS. Εθνική Βιβλιοθήκη της Σουηδίας. 30 Οκτωβρίου 2012. hftw0x8147nr86h. Ανακτήθηκε στις 24 Αυγούστου 2018.
- ↑ The Fine Art Archive. 115395. Ανακτήθηκε στις 1 Απριλίου 2021.
- ↑ www
.npg .org .uk /collections /search /person /mp07136 /jean-antoine-houdon?search=sas&sText=houdon&OConly=true. Ανακτήθηκε στις 30 Απριλίου 2021. - ↑ (Ολλανδικά, Αγγλικά, Γαλλικά) kmska.be. Βασιλικό Μουσείο Καλών Τεχνών της Αμβέρσας. kmska
.be /collection /work /data /8svhvd. Ανακτήθηκε στις 2 Μαΐου 2024. - ↑ www
.museefabre .fr /recherche /musee%253AMUS _BIEN%253A2702. - ↑ WikiArt. jean-antoine-houdon/winter.
- ↑ (Γαλλικά) Βάση δεδομένων Léonore. Υπουργείο Πολιτισμού της Γαλλίας.
- ↑ . «forvo.com/word/jean_antoine_houdon/προφορά».
- ↑ . «britannica.com/biography/Jean-Antoine-Houdon».
- ↑ . «theartstory.org/artist/houdon-jean-antoine/life-and-legacy/».
- ↑ . «metmuseum.org/Jean Antoine Houdon (1741–1828)».
- ↑ . «universalis.fr/encyclopedie/jean-antoine-houdon/».
- ↑ . «artnet.com/artists/jean-antoine-houdon/».
- ↑ Jouin, Henry (1898). La sculpture dans les cimetières de Paris (in French). Mâcon. p. 223.